The King of Fighters XI
Eenmaal na het kiezen van je personage valt op hoe lekker King of Fighters XI wegspeelt. Bewegingen lopen - vooral voor een 2d fighter - enorm soepel over in elkaar en de nieuwe hardware zorgt ervoor dat het er allemaal ook best behoorlijk uitziet. Eerlijkheid biedt te zeggen dat het nergens het scherpe niveau van Guilty Gear behaalt, maar desondanks zijn de animaties vloeiend en zie je allemaal leuke details op de achtergrond. Op het gebied van audio moet je overigens niet al te veel verwachten. Typische Japanse deuntjes, aangedikte voiceovers, inclusief een Japanse vrouw die \\\"Leddy\\\" in plaats van \\\"Ready\\\" zegt voor elk gevecht, zijn de dingen die je hier kunt verwachten.
<\/center>The King of Fighters XI borduurt voort op het drie tegen drie teamsysteem wat in het vorige deel werd geïntroduceerd. Het is in de meeste modi mogelijk een team van drie samen te stellen uit het enorme roster van meer dan 43 karakters. Op bijna elk gewenst moment van het gevecht kun je dan ook van karakter wisselen wat ontelbare combinaties kan opleveren. Zo kun je \\\'zomaar\\\' van karakter switchen, maar kun je ook kiezen voor de nieuwe dynamische wissel. Hiermee is het mogelijk tijdens een combo te switchen waarna je met een nieuw karakter al vechtend in kan springen. Het is zelfs mogelijk te wisselen van personage terwijl je geraakt wordt, wat voor lekker veel verwarring bij de tegenstander kan zorgen.
Je kunt deze technieken echter niet oneindig gebruiken. Zo zullen deze en andere geavanceerdere technieken met dure namen als Guard Cancels en Quick Shift, energie vreten uit de nieuwe skills bar. Nieuw in dit deel is de tweedeling van balken. Vergden voorheen zowel speciale moves als speciale technieken energie uit je balk, nu is deze balk opgesplitst in de special move bar die zoals vanouds wordt aangevuld door je tegenstander te raken of geraakt te worden. De skills bar wordt puur op tijd aangevuld: dit allemaal met het oog op balans. In het verleden was het namelijk nogal vaak het geval dat gevorderde spelers haast onoverwinnelijk waren door het spammen van ontwijktechnieken die daarna gemakkelijk weer werden aangevuld door de klappen die zij daarna uitdeelden.
<\/center>Probleem voor nieuwelingen is dat de geavanceerde technieken soms zeer lastig zijn om uit te voeren. Wil je het onderste uit de kan halen, dan moet je enorm veel tijd gaan investeren in dit spel. Wat ik een grote tegenvaller vind is dat het spel je hier op geen enkele manier mee op weg helpt. Zo wordt er nergens in het spel vermeld hoe je deze technieken moet uitvoeren (niet eens knoppencombinaties) en ben je een beetje aangewezen op online FAQ\\\'s. Dit is een wezenlijk mankement, aangezien deze technieken een funest onderdeel zijn van de engine en het spel met special moves alleen al snel uitloopt op een ordinaire ragpartij. De practice mode of challenge mode zouden een ronduit uitstekende plek zijn geweest om wat dieper in te gaan op deze onderliggende systemen, waardoor het voor SNK Playmore een gemiste kans is geworden. Zij gingen er blijkbaar van uit dat iedereen de benodigde voorkennis al bezat uit eerdere delen van de serie, wat voor eventuele nieuwelingen natuurlijk niet het geval is. Voor hardcore fighting junkies blijft het natuurlijk wel een pluspunt dat de engine zo ongelofelijk diep is. Hierdoor is er veel ruimte over om je het spel meester te maken. Let wel dat dit spel niet voor watjes is bedoeld. Wil je er echt goed worden dan zul je veel, maar dan ook heel veel moeten oefenen.
Één van de pluspunten van de serie is altijd het enorme roster aan karakters geweest en hier stelt The King of Fighters XI niet teleur. Je hebt zoals gezegd de keuze uit meer dan 43 karakters waaronder een reeks aan oude gezichten als Kyo, Iori en Terry. De drie (exclusief geheime) nieuwelingen stellen trouwens ook niet teleur. Zo is er Momoko, een jong meisje die zich gespecialiseerd heeft in capoeira, persoonlijke favoriet Oswald, een sinistere Ierse man die vecht met vlijmscherpe kaarten, en paardenfanaat Elizabeth. In tegenstelling tot veel andere 2D fighters, is er een groot onderscheid tussen verschillende vechters. Je hebt bijvoorbeeld personages die het puur moeten hebben van throws en close combat, terwijl anderen je liever een stuk verderop houden met lange zwepen en speren. Deze afwisseling zorgt ervoor dat het enorm loont energie te steken in het jezelf meester maken van meerdere personages omdat elk van deze weer andere gameplay opleveren. De jarenlange loop van de serie heeft daarbij ook nog eens gezorgd voor een goede dosis balans tussen de vechters.
SNK Playmore is zo sportief geweest om de game ook hier uit te brengen. Feit blijft dat het spel eigenlijk al anderhalf jaar geleden in Japan is uitgekomen. Natuurlijk hoeft dit geen probleem te zijn ware het niet dat we hier met een mindere versie te maken hebben. Ten eerste ontbreekt er de online modus, welke wel in de Japanse PlayStation 2 versie zat. En hebben we hier ook nog eens te maken met een spel vol met bugs. Zo is het vaak voorgekomen dat on-screen text buiten het scherm valt, hebben een aantal personages in het keuzescherm de verkeerde naam en is het spel ook al een aantal keer bij mij vastgelopen. Het schijnt dat deze problemen bij alle PAL-versies en NTSC-versies voorkomen, waardoor we mogen concluderen dat we hier te maken hebben met een uiterst slordige conversie.
