Radilgy

De SEGA Dreamcast kwam in 1999 uit in Europa en was de eerste console van deze generatie (Cube/Xbox/PS2). Er was echter geen lang leven gegund voor de machine en SEGA stopte vroegtijdig met het maken van deze console, SEGA’s laatste console...

De Dreamcast heeft echter wel nog een relatief grote fanbase en er zijn nog een aantal jaar gewoon games voor uitgekomen. Zelfs nu nog verschijnen er zo nu en dan games voor de Dreamcast, zoals Radilgy. Radilgy is een hectische topdown shooter in een cartoon jasje en de DC-versie is een port van de arcadeversie. Hoe deze arcadeversie speelt weet ik helaas niet (arcades zijn in Nederland schaars), maar ik kan je vertellen dat Radilgy op de DC erg lekker speelt. De controls zijn erg soepel en de actie is erg intens en hectisch. In het begin heb je af en toe echt géén idee hoe je in hemelsnaam zonder kleerscheuren de levels door zou moeten komen. Gelukkig geldt het aloude gezegde ‘oefening baart kunst’ hier en kun je na een paar speelsessies redelijk gemakkelijk in de hogere levels komen. De hogere levels zitten subliem in elkaar, van alle kanten komen vijanden en kogels op je af die je moet ontwijken. Daarnaast moet je ook alles en iedereen proberen neer te schieten en alle upgrades te pakken zien te krijgen.


Links ingezoomd op de actie, rechts het volledige speelveld

Het eerste dat opvalt aan Radilgy is dat het een cartoon-achtige uitstraling heeft, de game is zo ontwikkeld dat het lijkt alsof je een tekenfilm zit te kijken, een soort cell-shading dus. Door deze cartoonlook lijkt de game op het eerste gezicht wel een beetje simpel, maar als je een beetje verder kijkt zie je prachtig gedetailleerde voertuigen en fantastische explosies. Als je dit combineert met de funky deuntjes die je tijdens het spelen te horen krijgt heb je een game die qua presentatie dik in orde is.

De besturing van Radilgy gaat via de gewone d-pad (niet via de analoge stick dus) en de actieknoppen. Je hebt een drietal moves die je kan uitvoeren: schieten, slaan en je schild activeren. Het schieten gebeurt zoals je gewend bent in top-down shooters, je houdt de A-knop ingedrukt en je blijft schieten terwijl je onderweg je gun sterker kunt maken. Voordat je begint kun je kiezen tussen drie soorten guns, een standaard pulsegun, een laser en een bubblegun (yup, je wordt dan een soort gigantische bellenblaasmachine). Het slaan is een soort extra move om het spel iets origineels mee te geven ofzo, maar het werkt totaal niet, er zijn simpelweg teveel vijanden om ze allemaal neer te gaan slaan. Je zal deze move dus waarschijnlijk niet of nauwelijks gebruiken. Het schild kun je gebruiken als het je allemaal te hectisch wordt, het absorbeert de kogels namelijk en zo kun je een aantal tellen rustig ademhalen alvorens de actie weer verder gaat. Let er alleen wel op dat je het schild niet teveel gebruikt, het aantal keren dat je ‘m kan gebruiken is namelijk gelimiteerd.


De verschillende aanvallen die je hebt

Tot zover het belangrijkste gedeelte van de game, dat iedereen wel kan opmaken. De overige onderdelen, het verhaal en de opties, zijn lastiger te beschrijven. Ik kan helaas geen Japans lezen en het verhaal is dan ook totaal langs me heen gegaan. Van Lik-Sang heb ik wel begrepen dat het gaat om het bestrijden van een terroristische bende die je moet uitschakelen, niets bijzonders dus verder.

De game-opties in de game zijn vrij gelimiteerd, je kan van alles instellen, maar het spel zelf komt gewoon neer op level na level knallen; geen score-attacks of ander soort opdrachten (zoals bijvoorbeeld Nanostray op de DS wel had). De instellingen zorgen er overigens wel voor dat Radilgy voor iedereen geschikt is, of je nu een beginner bent of een hardcore top-down shooter. Naast de moeilijkheidsgraad is namelijk ook in te stellen hoeveel hitpoints en hoeveel continues je hebt.