Hearts of Iron 2
De manier van oorlogvoeren is best apart te noemen. In tegenstelling tot andere RTS-games is een \\\'tankrush\\\' allesbehalve een goed idee. Factoren als bevoorrading, de ontwikkeling van je leger als geheel, moraal, het weer en de kracht van je wapens spelen allemaal een rol.
Met Nederland spelende word je bedreigd door de Duitsers. Je kunt hen verwachten rond het einde van 1939, maar dat is niet altijd vast te stellen. Zo blijft elk potje dat je speelt vrij uniek en onvoorspelbaar.
In de provincies staan legereenheden. Legereenheden hebben allemaal een commandant. Leuk detail is dan ook dat, als je met Nederland speelt, die mensen Nederlandse namen en foto\\\'s hebben. Hetzelfde geldt voor eenheden. Een compagnie soldaten heet gewoon 11e Java Compagnie of 1e Pantser Tankbataljon. Voor alle 175 landen is deze informatie en weergave erg waarheidsgetrouw, in hun eigen taal en historisch correct. Leerzaam!
<\/center>
Als je meerdere legers wilt samenvoegen zul je de bevelhebber moeten promoveren. Hierdoor kan hij speciale skills kwijtraken, dus doe dit alleen als het echt nodig is. Als het uiteindelijk op oorlog uitkomt kun je de legers enkele commando\\\'s geven. Je kunt zeggen dat ze zich moeten verdedigen, terugtrekken, of een andere eenheid in een aangrenzende provincie bij het conflict de opdracht geven direct hulp te bieden als er een aanval in de buurt plaatsvindt. Je ziet de tanks, soldaten, schepen en vliegtuigen wel schieten, maar verder gaan er alleen balkjes achteruit die staan voor moraal en bevoorrading. Als de eenheid er doorheen zit, trekken ze zich automatisch terug. Ze herbewapenen zich vanzelf, zolang jij ervoor zorgt dat goederen hen kunnen bereiken en beschikbaar zijn. En ook hier stapelen beslissende keuzes zich op: stel dat je twee tankbataljons aan het ontwikkelen bent, maar het duurt nog een maand voor ze klaar zijn. Ondertussen word je aangevallen en hebben je troepen goederen nodig. Maar omdat de productie zoveel goederen vreet die nodig zijn voor herbewapening raakt je leger snel verslapt. Durf je het aan te wachten tot de versterkingen klaar zijn of stop je de productie in de hoop de aanval af te kunnen slaan?
Gelukkig gaat het bevoorraden van troepen automatisch. Er bewegen zich onzichtbare schepen en trucks over de hele wereld die goederen verschepen. Vliegtuigeenheden kunnen die onzichtbare routes bestoken, maar ook havens en infrastructuur platgooien om het de transportwereld lastig te maken. Ook is er een schuifbalk aanwezig waar je prioriteiten in kunt stellen. Zo kun je alle energie in producties steken en dus meer ontwikkelen, maar als er iets nieuws is uitgevonden dat je troepen upgrade, zul je de bevoorrading meer open moeten stellen zodat dat zo snel mogelijk gebeurt. Het kan ook zijn dat je door de oorlog geen consumptiemiddelen meer hebt voor het volk. Op zo\\\'n moment groeit de onrust en kan er een burgeroorlog uitbreken als je niet ingrijpt. Dit laatste kan ook gebeuren als je te snel gebieden verovert. Het is moeilijk je geduld te bewaren, maar als je succes wilt boeken zal het toch echt moeten.
Wat me qua oorlogsvoering opviel aan de AI is dat die fenomenaal is. Geloof me, deze term gebruik ik niet zomaar, want het is werkelijk geweldig hoe de computer reageert op versterkingen aan de grens, het binnenvallen van jou of andere landen, het versterken van eigen troepen en meer. Vooral het feit dat je zwakste linie altijd aangevallen wordt; de AI is je altijd een stap voor. Het is net schaken af en toe.
<\/center>
Uiteindelijk komt het er dus op neer een grootschalig plan te bedenken en uit te voeren. Aanklooien wordt direct afgestraft. Ook moet je er rekening mee houden dat sommige landen soevereiniteit wordt beloofd, of dat ze in een grote alliantie zitten. Voor je het weet voer je oorlog tegen een alliantie waar je U tegen zegt. Zo kreeg ik spelend met de Sovjet-Unie mot met Nieuw-Zeeland en Australië toen ik Finland binnenviel. Grappig genoeg vocht ik tegen hun troepen in Scandinavië. Zorg dus altijd dat je goed bent voorbereid en reken op het ergste.
Multiplayer
De multiplayer van de game is erg verfrissend. Tien spelers kunnen tegelijkertijd een land besturen en het is zelfs mogelijk met twee mensen hetzelfde land te besturen. Dat laatste is een verademing, want spelen met de Sovjet-Unie, Verenigde Staten, Engeland of Duitsland is verschrikkelijk moeilijk. Talloze provincies en dreigingen maken het de speler lastig een goed overzicht te krijgen van wat er nou precies aan de hand is. Met een klein land is dat makkelijker, alleen dan zul je nooit genoeg tijd hebben de wereld te veroveren.
Zo speelde ik op de LAN met mijn broer. Ik speelde met Nederland en hij met België. We hadden afgesproken wie wat zou gaan onderzoeken. Ondertussen wisselden we constant onze technologische vondsten uit. Dit zorgde voor zo\\\'n snelle vooruitgang dat de Duitsers in 1940 niet eens onze grens overkwamen. Sterker nog, we hebben zelfs enkele provincies van ze veroverd voor ze definitief werden verslagen door de Russen.
Maar ja, ieder voordeel heeft zijn nadeel, want mijn kolonie Indonesië waar ik helemaal niet meer aan gedacht had werd in no-time veroverd door de Japanners.
Met meer mensen is het nog leuker. Aangezien elke singleplayercampagne en scenario ook in multiplayer te spelen is kun je heel erg veel speelplezier beleven. Speel samen als de Axis, Allies, of zie maar welk land je kiest. Werk samen of werk elkaar tegen, alles kan en zorgt voor een vrij unieke sfeer.
