CD: Foam - A Small Party with no End

Phedre77
Hoe werkt dat toch, dat je bij de eerste keer van het beluisteren van een cd je 'kweetutniethoor'-frons trekt, maar na wat repeats ineens mee zit te zingen en te hupsen? De cd van Foam, Fragments of a Microgenius, met de titel A small party with no end is er weer typisch zo één. De lieflijke stem van zangeres Iskaa is niet iets waar ik normaal graag naar luister. Ik ben meer van de 'krijsende wijven'-muziek, waarschijnlijk omdat mijn meezingen bij die muziek minder off-key klinkt. Als ik meezing met Foam, val ik wel erg door de mand.

De elf nummers op deze cd zijn vrijwel allemaal van de melodische soort, die zo enorm goed in je hoofd blijven zitten. Ook al heb je de cd drie dagen niet gehoord, nog neurie je onder de douche ineens een Foam-deuntje. Waardoor je meteen zin krijgt in de cd, die dan dus nog een repeat krijgt. Foam in een hokje duwen is niet zo heel makkelijk, omdat ik bij kleine stukjes van nummers ineens vind dat het ergens op lijkt, maar zodra ik er bijna een naam bij heb gevonden, huppelt Foam weer verder en lijkt het weer op iets anders of gewoon op Foam. Het zijn psychedelische, punky nummers, die lekker in het gehoor liggen en de luisteraar goed in beweging krijgen. Alternatief en indie wordt Foam ook wel genoemd. Dus daar zijn de hokjes die bij Foam horen. Het klinkt on-Nederlands, misschien omdat het zo’n eigen geluid heeft en de zangeres geen merkbare, rare uitspraak heeft van het Engels (iets wat helaas nog regelmatig voorkomt bij Nederlandse bands).

Eén van mijn favoriete nummers is het tweede nummer op de cd, Gun, met een even verontrustende tekst als titel. Foam heeft een dermate herkenbaar geluid dat je ze aan elk nummer duidelijk kunt herkennen, maar toch zijn dit elf verschillende nummers en gaan ze nergens zwaar op herhaling. Speelse, lichtvoetige nummers wisselen zich af met de wat meer energieke, nerveuze nummers. Zang, gitaar en de rest van de muziek zijn in balans en er overheerst niets.

Las ik ergens op internet dat er 'een ware Jaap Stam lookalike' in de band zat, ik kan niet stoppen met aan Dharma (van Dharma & Greg, tv-serie) te denken als ik die cd-cover zie. De bandleden mogen dan wat lookalikes hebben, Foam lijkt gelukkig vooral op zichzelf en dat is meer dan prima. Ik ben erg benieuwd hoe deze cd zich houdt in een live-optreden. Mijn enige bezwaar is dat de muziek en Iskaa's stem in eerste instantie wel erg lieflijk klinken en vooral bij de eerste draaibeurt van de cd kan dat best even storen. Als je echter even volhoudt en de cd nog één of twee kansjes geeft, pakt Foam je in.

Voor meer info, nummers beluisteren of cd bestellen: www.foamhome.nl

Label: Eigen beheer Releasedatum: 3 november 2006
Waardering:

Must See/Buy/Do
Aanrader
Redelijk
Tsjaa...
STAY AWAY!!!!