CD: Lambchop - Damaged

Goed op het weerbericht letten op TV lieve kijkbuiskinderen! Zodra de lucht grauw betrekt, de donderwolken opeen stapelen en de vieze miezer langzaam naar beneden valt is het tijd om het nieuwe werk van Lambchop op te zetten. Met hun laatste album Damaged leveren Kurt Wagner en zijn vele bandleden weer een herfstjuweeltje af.

Het is inmiddels het tiende album van het, in den beginne, alt-country gezelschap. Het country-stempeltje is echter in dat decennium vervaagt tot vage plekjes inkt, die alleen blijven bestaan door standplaats Nashville en een enkele steelgitaar. Lambchop verdient eigenlijk een stempel met alleen hun eigen naam erop, maar om dan toch een beschrijving van het geluid op Damaged te geven: melancholische post-rock opgevuld met soulvolle momenten. Denk aan de muziek van de Tindersticks zonder blazers, de sfeer van Madrugada, de rust van Morphine en de pijn van Wagner zoals op Marvin Gaye's 'Here, My Dear'. Het borduurt verder op het werk van Nixon en Is A Woman.


Het album is de meest persoonlijke van de tien. Niet alleen maar de vertrouwde, kleine verhaaltjes over het alledaagse, de verhalen van de nummers zijn nu ook persoonlijker en zitten diep genesteld in het hoofd van een zanger die een bewogen tijd achter de rug heeft. Een jaar waarin hij de angst voor kanker van dichtbij beleefde en relatieproblemen ook een rol schenen te spelen. Maar zoals de titel van de plaat aangeeft (niet voor niets de verleden tijd) is er hoop en een toekomst.

De nummers zijn stuk voor stuk volle, gevoelige composities die wat tijd nodig hebben om volledig begrepen te worden, maar éénmaal op hun hoogtepunt is het puur genot. Tekstueel levert het ook heel wat op, pathos afgewisseld met sporadisch sarcasme. 'Here we sit / Out in this tropical storm / Burning pages from your notebook / Just to keep your hands warm' en 'You're dripping wet from a midday shower / Soon you'll be drying off your dick / I want to be romantic about it / But there's really not much more to it'. Het laatste was eigenlijk geschreven voor Candi Staton, maar omdat zij het woord 'dick' niet wou zingen hebben de heren het zelf opgenomen.


Lambchop bevestigt met deze kwalitatief hoge plaat dus nogmaals hun status van stabiele leverancier van goede post-rock platen en bewijzen tevens dat uit Nashville komen geen garantie voor foute countrymuziek hoeft te zijn. Ik ga gespannen naar het weerbericht kijken, laat die regen maar vallen!



Label: COOP Releasedatum: 14 augustus 2006
Waardering:


Must See/Buy/Do
Aanrader
Redelijk
Tsjaa...
STAY AWAY!!!!