CD: Maarten van Roozendaal - Verzamelt werk
Allereerst moet even stilgestaan worden bij de bezetting van deze liveplaat. Normaal wordt de zanger enkel bijgestaan door Egon Kracht op contrabas. Voor de show Verzamelt Werk is er echter een heuse band rond Maarten van Roozendaal geformeerd. De zanger vroeg diverse musici die hij bewonderde om hem bij te staan op het podium. Hij noemde de afgelopen concertreeks dan ook vooral een cadeautje voor zichzelf.
De band die hem uiteindelijk begeleidt bestaat uit Marcel de Groot (gitarist), Jeffrey Bruinsma (violist) en Michiel van Dijk (blazer).
Verzamelt Werk is een overzichtsvoorstelling en de hierop volgende cd kan dan ook met enige goede wil getypeerd worden als een 'best of'. Natuurlijk is zo'n overzicht nooit helemaal compleet, maar mijns inziens is er een goede selectie uit zijn werk gemaakt. Over hits kunnen we het bij deze artiest niet hebben, maar bekende nummers als Postbode, Zwerver en Red Mij Niet (het nummer waarvoor hij de Annie M.G. Schmidt-prijs won) zijn in ieder geval op deze cd te vinden.
De toegevoegde waarde van deze cd blijkt vooral te liggen in de nieuwere nummers. De eerste drie cd's van Maarten van Roozendaal zijn nog in de studio opgenomen. De twee cd's die volgden werden echter live in het theater opgenomen en dit resulteerde in een kale sound, omdat de nummers alleen ondersteund werden door piano en contrabas. De nummers smeekten af en toe gewoon om meer aandacht. Door het toevoegen van nieuwe arrangementen hebben veel nieuwere nummers nu eindelijk die aandacht gekregen. En wat ik al vermoedde blijkt juist: ze hebben absoluut aan kracht gewonnen.
Stapels is zo'n nummer dat in de oorspronkelijke voorstelling aardig was, maar dat live met een voller arrangement veel beter tot zijn recht komt. Een prachtig nummer over het ouder worden.
'Steeds meer boeken niet gelezen
Steeds meer musea niet gezocht
Steeds meer kennis nooit bezeten
Steeds meer reizen niet gemaakt
Steeds meer stapels om me heen'
Ook Dal, afkomstig uit de voorstelling Aan Gezelligheid Ten Onder blijkt met een nieuw arrangement opeens een stuk pakkender. In dit alternatieve volkslied geeft Van Roozendaal zijn visie op de manier waarop wij met ons mooie dal omgaan en vooral vraagt hij zich af waarom ons land dit allemaal toelaat:
'Barmhartig, dapper onbevreesd
Bewonderd om je schilderslicht
Maar ik, ik hou mijn ogen dicht
En droom van wat ooit is geweest
De lage wolken zwart en zwaar
Ik hoop maar, misschien zijn ze later
Zo vol en zwanger van het water
In één stortbui met je klaar.'
Wat de nummers van de eerste drie (in de studio opgenomen) cd's betreft kan opgemerkt worden dat ze allemaal zeer goed live worden gebracht. Hier geldt wat minder de winst van de nieuwe arrangementen, maar omdat deze nummers nog niet eerder live op cd waren uitgebracht is hier voor de liefhebber ook genoeg te behalen. En eerlijk is eerlijk, ook hier pakt de nieuwe begeleiding soms verrassend uit.
Mayonaise is er niet makkelijker op geworden, maar wel smeriger en meer slepend, en dat zijn nou net begrippen die perfect aansluiten bij de tekst van dit lied (door de gangen van de stad op zoek naar mayonaise/het neusje van de zalm in een volgescheten straat). Inderdaad, geen lied van subtiele nuances en de scheurende instrumenten maken dit nog eens extra duidelijk.
Ook Marlon, een nummer over een eigenzinnig wonderkind dat gepusht wordt door zijn ouders en op z'n 21e uit kan zien naar een verzorgingsflat, klinkt op deze cd beter dan ooit. Minder elektronisch en meer organisch. 'Dans Marlon, Marlon dans!' buldert de zanger en als luisteraar is het moeilijk een glimlach te onderdrukken bij deze geweldige uitvoering.
Kritiek is er ook wel: Lien, een nummer dat lijkt te gaan over het bezoek aan een prostituee, is en blijft een te slepend nummer, dat ook met een nieuw arrangement niet veel beter wordt. Misschien is het in de voorstelling nog wel leuk (de tekst is aardig), op een 'cd met goede liedjes' is dit nummer misplaatst.
Bloemen ('ben ik te min? Ben ik te min? Omdat je zoon een grotere kar rijdt dan de mijne', inderdaad een vette knipoog naar Armand), blijkt juist in de kale, oorspronkelijke versie meer te overtuigen. De nieuwe versie klinkt weliswaar een stuk frisser, maar het nummer is net iets te druk waardoor de tekst te veel op de achtergrond raakt.
Voor mensen die kennis willen nemen van het oeuvre van Maarten van Roozendaal is dit de perfecte instap-cd. Je krijgt een 'best of' uitgevoerd door een Maarten van Roozendaal die er duidelijk zin in heeft. Het is jammer dat je de zanger de nummers niet kunt zien uitvoeren (zwaaiend, zwiepend, spugend, ogendraaiend), maar het bijgeleverde boekje met foto's geeft een aardige impressie.
Van Roozendaal heeft misschien niet de looks en uistraling van de doorsnee hit-zanger, maar juist als je op zoek bent naar wat anders dan moet je dit zeker een keer proberen. Je zult het prachtig vinden. Of haten. Maar de kracht waarmee deze zanger zijn teksten in je gezicht smijt en zijn eigen koers vaart verdient alle bewondering. En mijns inziens is die eigen koers nooit eerder zo goed op cd samengevat als nu.
Een aanrader!
Cijfer: 8
De cd is te bestellen op de website van de zanger zelf: www.maartenvanroozendaal.nl
