CD: Unity, The Official ATHENS 2004 Olympic Games Album

Lars (detulp050)
Het tiende nummer, van Lenny Kravitz & Kadim al Sahir is een wat meer swingend nummer, waarbij de mix tussen westerse en oosterse muziek en tekst van "We want peace"ervoor zorgt dat het multiculturele aspect, in tegenstelling tot een paar voorgaande nummers, meer naar voren komt. Nummer elf, Oh Yeah van Macy Gray & Keziah Jones, lijkt rechtstreeks afkomstig van een soundtrack van een film. Een feestnummer dat het midden houdt tussen R&B en Engelse pop laat de luisteraar swingen en sluit goed aan bij het voorgaande nummer van Kravitz en al Sahir. "MKLVFKWR" is een snel nummer van Moby & Public Enemy. Moeilijk om de muziekstijl te omschrijven, maar ook bij dit nummer is de tekst duidelijk: "Power to the people, cause the people want peace".



De Iraakse zanger Kadim al Sahir


Het ietwat duistere nummer van Alice Cooper & Xzibit laat zien dat er voor iedere muziekstijl ruimte is op deze Olympische CD. Het nummer "Stand" laat weten dat iedereen ergens voor moet staan. Iedereen is evenveel waard en de heren laten dat met een donker geluid duidelijk weten. Het daaropvolgende nummer begint in de zelfde donkere stijl, maar dan meer in een soort Soulachtige stijl die al snel overgaat in een Arabische sound. Niet verwonderlijk als je kijkt naar het drietal dat verantwoordelijk is voor het nummer "Everlasting": Herbert Groenemeyer, Chem Mami en George Dalaras, waarbij de laatste ook de eerste Griek op het album is.



Alice Cooper


Het een na laatste nummer, "Still Standing" van Brian Eno, Skin en Rachid Taha begint met een bijna mythologisch geluid van de harp maar gaat al snel over in het moderne geluid van de synthesizer. Een nummer dat óf moeilijk te verstaan is door het hoge stemgeluid óf door de Arabische tekst even verderop in het nummer. Gelukkig maakt het afsluitende nummer veel goed. Trevor Horn, Yiannis Kotsiras en Tarkan zorgen op het laatste nippertje nog voor een heroïsch klinkend nummer dat warempel ook nog eens over het doorgeven van de (Olympische?) vlam gaat. Eindelijk een nummer waarin het ritme geassocieerd kan worden met het ritme van de sport. Jammer alleen dat de tekst en het ritme niet altijd gelijk lopen.



Tarkan