CD Review: Jethro Tull - The Christmas Album
Rond kerst 2002 werd er contact opgenomen met Ian Anderson voor het maken van een Jethro Tull kerstalbum. Een band als Jethro Tull met de vele invloeden van folk en traditionals leent zich hier natuurlijk perfect voor. Het idee was dan ook niet nieuw en al gauw waren er plannen gemaakt waar nu het resultaat van te beluisteren is.
Het album is min of meer te verdelen in drie door elkaar geschudde delen van oude heropgenomen Jethro Tull nummers, nieuwe nummers en traditionele kerstnummers met een flinke dosis Tull erbij.
Wat meteen opvalt is de goede productie van het geheel. De nummers klinken zeer helder en elke muzikale nuance is goed te horen. Verder valt de rijke afwisseling van instrumenten sterk op en de sfeer die meteen vanaf het eerste nummer al aanwezig is en pas stopt wanneer de cd is afgelopen. De dwarsfluit van Ian Anderson is zoals op elk Jethro Tull-album ook weer prominent aanwezig. Tijdens concerten bespeelt hij deze vaak balancerend op één been en ook is weer te horen hoe hij af en toe door z'n dwarsfluit lijkt te 'zingen', wat voor een grappig effect zorgt.
Enkele nummers zal ik wat nader toelichten. Om te beginnen met het nummer Weathercock. Het nummer opent met een ingetogen mandoline die de sterke folkmelodie aankondigt waarna deze gevolgd wordt door de haast vertellende zang van Ian Anderson. Het nummer bouwt zich steeds verder uit met betrekkelijk lange instrumentale gedeeltes en variaties op het thema. In dit nummer is goed het typische fluitspel te horen waar ik het al eerder over had. Voor mij een van de beste nummers op de cd.
Dan het instrumentale nummer Greensleeved. De naam verwijst naar het oorspronkelijke thema Greensleeves waardoor het geheel direct zeer bekend in de oren klinkt. Het nummer doet sterk aan een blues denken en is lekker swingend, met daarin veel ruimte voor wat improvisaties van de verschillende instrumentalisten waarin zij kunnen laten zien wat ze kunnen.
Tot slot nog even over de Bourée, een nummer dat, zoals al te lezen in het biografische gedeelte, al in 1969 'geschreven' is. Geschreven tussen aanhalingstekens want Anderson heeft hier wat geleend van Johan Sebastiaan Bach. Ondanks dat maakt Jethro Tull er echt een feestje van met een ijzersterke bassolo midden in het nummer. Ook worden er tijdens andere nummers op deze cd muzikale verwijzingen naar dit nummer gemaakt.
Ik hoop dat door het toelichten van deze nummers de diversiteit van stijlen op de cd en van Jethro Tull als band een beetje naar voren is gekomen.
