Concert Review / Interview Spinvis

Alain (Unkle)
Op zolder, thuis in Nieuwegein, nam de 41-jarige huisvader Erik de Jong met behulp van PC, synthesizer, samplers en alles wat voor handen lag dertien popsongs op. Hij zette stevig de schaar in de muziek en de teksten, en plakte daarmee een intiem en eigenwijs album aan elkaar, dat tot één de meest besproken popalbums van 2002 kan worden gerekend. Inmiddels is Spinvis op tournee. En dat is even verrassend als Spinvis zelf, want hoe maak je de vertaalslag van een intiem knip-plak-album naar een pop-podium? Vlak voor aanvang van het concert in Tivoli sprak Fok! erover met Erik de Jong.

Muziekknutselaar, copy-paste-master, singer-sample-song-writer: gelijktijdig met de aandacht die Spinvis in de pop-media kreeg, steeg het aantal omschrijvingen voor Spinvis' werkwijze. Spinvis werd een fenomeen. Dat de muziek van Spinvis juist nu in zulke goede aarde valt, heeft volgens Erik de Jong alles te maken met de juiste plaat op het juiste moment. De Jong: 'Toen de plaat af was, lag er iets waarvan ik wist dat het goed was. Het was precies zoals ik het had gewild. Pas later merkte ik dat Spinvis een soort symbool is geworden voor iets wat nu leeft.' Met de finale van Idols nog maar net achter de rug, en een hoop gelikte hits van Jamai, Jim en Hind voor de boeg, lijkt er voldoende voedingsbodem voor een ander geluid. 'Als je kijkt naar de tegenpool van Spinvis, zeg maar de Idols-hype, dan vertegenwoordig ik toch een soort van anti-beweging. Terwijl ik dat helemaal niet zo bedoel of wil, wordt het wel geïnterpreteerd als een soort van tegenreactie.'

Ieder zijn eigen Ronnie
De teksten van Spinvis zijn al even onconventioneel als zijn muziek. Meteen nadat het album uitkwam werden de teksten in verschillende fora op internet bediscussieerd. De soms surrealistische, irrationele teksten van Spinvis roepen dan ook meer vragen op dan dat ze antwoorden geven. 'Een tekst is niet voor één betekenis interpreteerbaar, maar voor wel duizend. Die mensen hebben allemaal hun eigen Ronnie. Je hebt tijdens het schrijven een middelpunt, alle elementen wijzen daarheen, en als dat goed is dan haal je het middelpunt weg. Er zit dan niks meer in het midden, je houdt alleen maar suggestie over. Dat is juist het mooie van popmuziek.'

Raar, vervreemdend, vreemd, ook De Jong zelf viel het op dat zijn teksten nou eenmaal geen eenrichtingsverkeer zijn. 'Ik was dinsdag bij Lenette van Dongen (de cabaretière, red.) en zij zingt het Spinvis-liedje 'Voor ik vergeet' in haar programma. Het is een beetje vreemd om naar je eigen muziek te luisteren, alsof je auto ergens hebt geparkeerd en hij is overgespoten. Maar opeens ben je wel in staat om afstand te nemen. En toen dacht ik, dat surrealisme waar ze het altijd over hebben, inderdaad, het is heel raar allemaal.'