Starcraft 2: Multiplayer Bèta
Voor de rest is het lekker ouderwets StarCraft. Je bouwt je basis, onderzoekt technologieën en eenheden en je valt je tegenstander aan. Een echte opvolger is natuurlijk niets zonder nieuwe eenheden en die zijn er genoeg. De Terran kunnen bijvoorbeeld uit de voeten met de Reapers, de Protoss met Immortals en de Zerg met Banelings. Deze en meer eenheden introduceren ook nieuwe mogelijkheden. Vooral op strategisch vlak moet je goed afwegen wat je gaat doen, maar deze kans heb je alleen in een potje tegen de Very Easy computer en in 2-tegen-2 matches.
De multiplayer is, vooral in 1-tegen-1, te snel om rustig je strategie te ontwikkelen. Meer dan eens zul je slachtoffer zijn van een Zergrush, en meer dan eens kijk je vol ongeloof naar het leger dat je tegenstander in zo’n korte tijd heeft getraind. Je wordt van schade en schande wijs, waardoor je na een tijdje weet waar de aanvallen plaats gaan vinden en wat de beste manier is om je basis te beschermen, afhankelijk van de kaart. Zoals eerder vermeld moet je elke factie goed kennen om de (nieuwe) eenheden juist te counteren. In een match tegen een nogal hardnekkige Protoss had ik mijn Siege Tanks uitgeklapt aan het eind van een kloof; een natuurlijke bottleneck. De tanks konden de infanterie makkelijk aan met hun machtige kanonnen, maar één Immortal wist ze de baas: ze hebben een schild dat reageert op zwaar geschut. Hoewel zwak tegen infanterie, bleken deze units uitstekend geschikt om door mijn artillerielinies te breken. Over het algemeen spelen alle facties beduidend anders, waardoor je toch even moet wennen aan wat er wel en niet kan. Bij de Zerg kun je tot het einde nog strijders maken, maar bij de Terrans heb je een probleem als je (laatste) Barracks de lucht in vliegt. Tegen het einde van het gevecht krijg je met een schema ook de kans om te kijken wat jij én je tegenstander hebben gebouwd, waardoor je inzicht krijgt in de tactiek van anderen.
Conclusie
Hoewel ik zelf meer een defensieve speler ben die graag zijn basis minutieus uitbouwt en uren kan besteden in één missie, heb ik me goed vermaakt met de snelle potjes van StarCraft 2. De 2-tegen-2 matches vond ik persoonlijk leuker omdat ze over het algemeen iets langer duren; hierdoor kun je - mits je partner daar zin in heeft - beter en gevarieerder strijd leveren.
Voor een bèta voelde hij erg compleet en bugvrij aan, waarbij de enige ontevredenheid kwam van spelers die gebruik maakten van ongebalanceerde units en strategieën. Bovendien zijn deze problemen meestal diezelfde week met een patch opgelost. Eigenlijk vraag ik me af waarom de game zo lang op zich laat wachten. “It’s done when it’s done”, zeggen ze bij Blizzard, maar twaalf jaar wachten is lang genoeg.
