Pieter Omtzigt: onze nieuwe Premier

Zelf ben ik ook wel eens een half jaar thuisgebleven van werk omdat ik zo godvergeten boos was op mijn manager. Ik was boos, woedend eigenlijk. Niks burn-out! Gewoon kwaad. Er was mij een ‘politiek’ kunstje geflikt door mijn manager dat mijn verdere carrière zou kunnen beïnvloeden. Eigenlijk was er van de veronderstelde carrière niets meer over. Op -dat moment-. Maar uiteindelijk werd ik na een paar jaar doorzetten dan toch een IT-specialist en dat vanuit een functie in de beveiliging. Geloof in jezelf en nooit opgeven en dat doen wat je moet doen. Dat is eigenlijk alles.

Pieter Omtzigt moet zich niet meer aan een andere partij verbinden dan alleen de partij die hijzelf geboren laat worden. Ik hoop oprecht dat hij diezelfde kracht zal vinden als ik vond. Hij is een man met dossierkennis en een grote mate van empathisch vermogen. Hij vecht voor minder bedeelden en grote groepen mensen die door een criminele overheid onrecht zijn aangedaan. YouTube staat vol met fragmenten waarin hij kamerleden gewoon keihard corrigeert. Sommigen happen naar adem die ze vaak niet gegund wordt. Duizenden levens zijn door de overheid en verschillende Rutte kabinetten financieel en zelfs lichamelijk verwoest. We staan erbij en kijken ernaar. Ook nu maak ik mij geen illusies dat de VVD 22 november afgestraft zal worden voor wanbeleid. Er zijn genoeg mensen in Nederland die het gewoon zeer goed hebben en dat willen ze graag zo houden. Ik ga hier geen socialistische proza schrijven want daar zijn degenen die het echt te goed hebben ongevoelig voor geworden en dit feit tekent de tweedeling.

Omtzigt heeft het vermogen zich te kunnen verbinden met de onderlagen van de bevolking. Niet door populistisch geouwehoer maar door met feiten en argumenten te schermen. Nogmaals: zijn dossierkennis is ongeëvenaard, wat hem soms onoverwinnelijk doet lijken. Nu maar hopen dat hij niet opgeeft en dat Partij Omtzigt een feit wordt. Het CDA had ongelijk deze man zo aan de kant te zetten. Het CDA zie ik als een partij die politieke palliatieve sedatie ondergaat en met wat loze kreten zich naar een laatste adem schreeuwt.