Oranjegekte

'Ik voel me kut, Aloysius.' Aloysius Kreukel keek niet van zijn krant op en reageerde droogjes op de woorden van zijn vrouw. 'En? Is hij nat?' Even was Teutje verbouwereerd, maar dan viel het kwartje.
'Nee, lul. Ik bedoel dat ik mezelf kut voel. Dat snap je toch wel?' Aloysius keek nu wel even op van zijn krant. 'Hoe komt dat dan, lieverd? Is het weer je maandelijkse migraine? Of heb je vanmorgen in de spiegel gekeken?' Teutje keek een beetje vuil naar haar man.
'Lekker complimenteus ben je weer', bitste ze hem toe. 'Ik zeg toch ook niet steeds dat jij onder de douche eerst je zaakje moet zoeken en naar buiten moet trekken voor je het kan wassen?'
'Mens, maak je niet meteen druk als ik een geintje maak. Wat is er dan wel aan de hand?' Aloysius begreep dat hij maar het beste het gesprek een andere kant op kon laten gaan, want hij had het liever niet over zijn lichamelijke ongemakken. Daar liep hij al enige tijd voor bij Jantine Breinpijn, zijn psychotherapeute.
'Nou, ik had van Tamara zo'n Bavariajurkje gekregen. Het heet HólanDress en is bedoeld voor vrouwelijke voetbalfans. Tamara had het ergens gewonnen, maar het paste niet. Dat is niet zo gek, want Tamara moet altijd naar de grotematenwinkel, maar het paste mij ook niet. Het kwam niet over mijn heupen en mijn tieten zouden er ook echt niet in kunnen. Het lijkt godverdomme wel of er tegenwoordig alleen nog maar jurken worden gemaakt voor vrouwen met anorexia.' Het huilen stond Teutje nader dan het lachen.
'Nou, als jij vindt dat Doutzen Kroes anorexia heeft, dan klopt het, Teutje.' Aloysius kon het toch weer niet laten.

Het was jammer dat het jurkje niet paste, want Teutje had eigenlijk al wel zin in het WK. Aloysius en zij vonden het leuk om samen met talloze andere Nederlanders het land oranje te kleuren. Het ging dan meer om de gekkigheid die je kon kopen en het feestje dan om het voetbal zelf. Teutje was dan ook vrij snel weer vrolijk en ging eens kijken wat er zoal te koop was in het oranje.
'Kijk, Aloysius. We kunnen ook sparen voor een Roy Donders juichpak. Helemaal in het oranje.' Teutje hield de advertentie onder de neus van haar man. Maar die reageerde laconiek.
'Nou, het zal eerder een Roy Donders jankpak worden, Teutje.'
'Godverdomme, Aloysius. Doe toch eens niet zo sarcastisch. Verzin zelf ook eens wat anders dan altijd die oranje vlaggetjes aan het huis. Het wordt afgezaagd en bovendien beland je ieder jaar weer in het ziekenhuis tijdens het ophangen. Weet je nog wel vorig jaar? Je wilde per se met je dronken kop midden in de nacht nog de oranje vlag in de vlaggenstokhouder plaatsen. Je had al moeite om de ladder op te komen met die zware vlag en het lukte al helemaal niet om hem in die vlaggenstokhouder te plaatsen. Je bent nuchter al niet goed in het plaatsen van een stijve stok in een gat, laat staan als je dronken bent. Je was letterlijk en figuurlijk ladderzat, dus je viel met vlag en al achterover van de ladder af. Gebroken sleutelbeen.' Teutje zag het weer helemaal voor zich.
'Nou, dan nemen we geen vlaggetjes. Ik weet wel wat origineels. Maak jij dan een tamponfie en dan kopiëren we die honderd keer en hangen die door de hele straat.'
'Een tamponfie?' Teutje snapte er geen jota van.
'Ja, net als Heleen van Royen. Gewoon een foto van alleen je vagina met voor de helft een tampon erin. Maar het moet in dit geval dan wel een oranje tampon zijn. En als onderschrift: Zit oranje in een wak?' Aloysius moest grinniken om zijn eigen grap, maar Teutje vond het niet leuk.
'Gadver, Aloysius. Ik ga echt mijn vagina niet aan de hele straat tentoonstellen, hoor.' Ze rilde al bij het idee.
'Waarom niet? Heleen hangt ook met haar vagina in een museum. Het is toch een soort moderne kut...ehm...kunst. Een soort Mondriaan, maar dan anders. Trouwens, niemand weet dat het jouw vagina is, toch? Bestaan er eigenlijk tampons XXXXXL?' Na deze woorden moest Aloysius naar de wc vluchten.

Nadat de ruzie was bijgelegd, zaten de Kreukeltjes gezellig aan tafel. Ze hadden net pompoensoep en zalm met worteltjes en aardappelen gegeten. Om een beetje in de oranjesfeer te komen.
'Gelukkig hebben ze dit keer niet die verschrikkelijke vuvuzela's waar je horendol van werd in Zuid-Afrika.' begon Aloysius.
'Nou, ik vond het juist fijn om er eentje te hebben, Aloysius', zei Teutje schalks. 'Daarmee had ik tenminste weer eens een behoorlijke toeter in mijn mond in plaats van een scheidsrechtersfluitje.' De wapenstilstand was weer doorbroken. Gelukkig duurde de ruzie dit keer niet zo lang, want Nick en Simon kwamen op televisie en daar waren de Kreukeltjes fan van. Logisch. Volendam speelt ook in het oranje.

Na Nick en Simon keken de kreukeltjes naar Bureau Sport. Dijkstra en Evenblij wilden dat Nederland nu eindelijk eens wereldkampioen zou worden en om dat te bereiken lieten ze zelfs de oranje slippertjes van de spelers van het Nederlands elftal inzegenen.
'Kijk nou eens, Teutje,' zei Aloysius lachend. 'Ze denken dat het helpt om Nederland wereldkampioen te maken. Ze weten zeker niet meer dat de slippertjes van Oranje in een zwembad Nederland in 1974 de wereldtitel hebben gekost.'