Hightech billen
Japan heeft een toonaangevende positie op het gebied van technologie en wetenschap. Dat wat je bij ons slechts kan overkomen als slachtoffer in een slechte Banana Split-grap, is daar inmiddels dagelijkse realiteit. Een bezoekje aan de NEMO, waarbij wij ons staan te vergapen aan zoveel vernuftigheid, staat voor Japanners gelijk aan een bezoekje aan een oudheidkundig museum. “Zo deden wij dat vroeger ook nog, jongen!” Een onderhoudend onderonsje over het weer met een liftdeur, een verleidelijke robotvrouw als levensgezellin of secretaresse, energie opwekken uit versleten beha’s; niets blijkt onmogelijk in Japan. En de aangeboren nieuwsgierigheid van Japanners maakt dat het einde van hun onbegrensde innovatiedrift nog lang niet in zicht is.
Sterker nog, ze troeven ons alweer af met een sterk staaltje vindingrijkheid. Deze keer hebben zij hun vakkundige oog laten vallen op de ultieme kansen die onze eigen derrières bieden. Ook wel bekend onder het pseudoniem achterwerk, bilpartij, kont, brits, toges, zitvlak, reet en bips. Dat deel dus van ons lijf, dat je zelf in de spiegel maar zelden in volle hoedanigheid te zien kunt krijgen, blijkt ongekende mogelijkheden te bieden. Hightech, wel te verstaan. Vanuit dat oogpunt heb ik mijn achterste eerlijk gezegd nog nooit bekeken. Maar de Japanse geleerden dus wel.
Ze hebben namelijk een biometrische scanner ontwikkeld. En deze keer niet voor het scannen van irissen en vingerafdrukken -dat is echt zó 2011-, maar een die speciaal is uitgerust om elk menselijk achterwerk te kunnen identificeren. Op basis van die gegevens maakt een computer een soort 3D-opname van je kont en vergelijkt die met de soortgenoten in een database. Chill! Want…en nu komt het; met je unieke bilafdruk kun je vervolgens je auto starten! Zodra je achter het stuur plaatsneemt, wordt door 360 druksensors in je autostoel bepaald hoe hard ze worden ingedrukt en op grond daarvan bepaalt de scanner of het een in de database opgeslagen en dus ‘bekende’ bilpartij betreft… en je auto start. Ideaal, je hoeft dus nooit meer te zoeken naar je autosleutels. En wie weet, als je na een dag hard werken bij het benaderen van je auto op afstand al even flink met je billen schudt, zet ie vanzelf de verwarming vast aan en de radio op je geliefde zender. Laat die Japanners maar schuiven.
Maar of het ook voor mij een geschikte ontwikkeling is… ik ben er eerlijk gezegd nog niet uit. Het gebeurt me namelijk wel eens dat ik met enigszins samengeknepen billen de auto in stap, omdat ik ‘dat’ dan liever even voor thuis bewaar. Het gaat me te wat ver om hier te verkondigen wat de gevolgen zijn als ik dan niet onmíddellijk door de 360 druksensors zal worden herkend, maar het baart me op z’n minst de nodige zorgen. Of dat ik er wat benepen bij zit omdat ik mijn bijrijder niet wil vergassen met een ‘verse eierscheet’. Of dat ik juist helemaal los kom van mijn stoel door een fikse luchtverplaatsing. Zou de wetenschap echt toereikend genoeg zijn voor dit soort menselijke oprispingen? En moet ik nu voortaan iedereen wantrouwen die een taxerende blik op mijn achterste werpt? Het zou tenslotte zomaar eens een autodief kunnen zijn.
