Media-Mangel: Dat is toch niet normaal?
Iedere zaterdagochtend bespreekt Luc van Lier een hoogte- of dieptepunt van het Nederlandse medialandschap. Vandaag aandacht voor het programma Dat is toch niet normaal? van Omroep MAX.
Vorige zomer. Ik zat op een terras, met riant uitzicht op een tramhalte. Daar verscheen een junk, die de hele boel onder piste. De abri, het informatiebord, het bankje. Snel 0900-8844 gebeld met de vraag of oom agent daarvoor kwam. "Nee meneer, daar komen we niet voor." Ik wist genoeg.
Dus ik was erg benieuwd naar het nieuwe programma van Omroep MAX, over wangedrag in de openbare ruimte. In het algemeen heb ik weinig op met MAX. Armoedig gemaakte programma's, waar de spruitjeswalm vanaf komt. Maar goed: voordeel van de twijfel. Kijken dus. Gisteravond de eerste aflevering.
Ze doen iets met een verborgen camera en een Bekende Nederlander die wordt getest. Henkjan Smits was het slachtoffer. Hij deed het goed. Trad op tegen een handvol straatjeugd die een invalidenautootje van een bejaarde man aan het vernielen was. Henkjan is behoorlijk in mijn achting gestegen. Ik ken hem als een iets te zelfingenomen jurylid bij talentenjachten, maar hij heeft in het dagelijks leven dus beslist ballen. Het programma heeft een leuke manier gevonden, om eens de proef op de som te nemen qua wel of niet de andere kant opkijken.
Er werden wat beelden uitgezonden van handhavers in hun dagelijkse werk. De illegale straatverkoper die op de bon werd geslingerd. De hangjongeren aan wie werd gevraagd om lege blikjes in de prullenbak te gooien. Aandoenlijk.
Er was een heuse professor. De heer Stapel. Die lepelde braaf wat feitjes op. Zoals dat jaarlijks tussen de 250 miljoen en 1 miljard wordt uitgegeven aan het oplappen van vernield of beklad straatmeubilair. En dat het helpt als de overheid zorgt dat het er gewoon altijd netjes uitziet, omdat dan de drempel om te gaan vernielen hoger ligt. Aardig om te weten. Er werd, eveneens in aanwezigheid van een verborgen camera, een bushalte helemaal ondergespoten met verf. Bijna geen enkele ooggetuige trad daartegen op. Slechts een boze meneer zei er wat van en probeerde de verf af te pakken, en een buschauffeur ging nogal te keer tegen de zogenaamde vandalen. Professor Stapel had handige tips. Over duidelijke taal spreken, en desnoods de politie bellen. Nou ja, uit de inleiding van dit stukje is al duidelijk geworden, dat dat een flauwekuladvies is.
Nog een keer Henkjan Smits op de verborgen camera. In een hotellobby, waar hem door twee beveiligingsmensen helemaal het hemd van het lijf wordt gevraagd. Hulde voor de enorme zelfbeheersing van Henkjan. Daarna uiteraard het verplichte bosje bloemen. Nou ja.
Tsja. Want vind ik nu van het programma? Matigjes. Niet heel erg slecht, maar zeker niet wereldschokkend goed. Algemeenheden en een BN'er. Ik hoop dat het programma zich nog wat ontwikkelt. Want de gedachte achter het programma is niet verkeerd, denk ik.
