Een specimen van het genus motormuis

Dat mocht je willen, Gramps, maar daarvoor moet je toch eerst je rijbewijs halen. Weet ik, weet ik, maar hoop doet leven. Ik ben al een hele tijd aan het lessen, sinds augustus of zo. Nu zult u zeggen dat ik dan toch wel een klungeltje ben, er is al een maand of acht om. Jep, maar begin december begon het weer zodanig vervelend te worden dat ik van lessen afzag. Als mijn handen te koud worden verkrampen mijn vingers, en dan is remmen een hachelijke zaak. En aan brokken maken met andermans spullen heb ik gruwelijk de pest. Nog afgezien van de trubbel met eigen lijf en leden.
Pas eind maart ben ik weer gestart. Ik had het idee dat ik weer heel wat zou moeten ophalen want je moet weer vertrouwd raken met de motor, maar dat viel mee. Het was er al gauw weer, zodat de oefeningetjes inmiddels zowat met mijn ogen dicht kunnen. Het examen bijzondere verrichtingen zal dan ook niet lang meer op zich laten wachten. Dat moet op het Veemarktterrein in Utrecht, dus eerst een stukkie rijden uit Amersfoort. Komt goed, reken maar.

De theorie is een zootje. Iedere eerste zaterdag van de maand zouden we een les krijgen, maar dat wordt altijd geannuleerd wegens gebrek aan belangstelling. Daar ben ik dus lekker mee, wamt nu moet ik alles alleen doen. Ik heb het maaandenlang uitgesteld, maar een paar weekends geleden heb ik het theorieboek dan toch maar open geslagen en een heel saai weekend lang gelezen. Dat is natuurlijk weer zwaar overdreven, meer dan een paar uur heb je niet nodig om het boek een keertje door te lezen, maar het voelde wel zo. Bah, wat een saai rotboek. Ik doe het dan ook niet nog een keer, ik ben gewoon examens aan het oefenen. In een ander boek dat ik heb geleend staan er twintig en ik heb er nog 45 op het internet gevonden. Je mag maximaal zes fouten hebben, maar het begon met 11 of 12. Toch nog maar een keer leren? Nee, meer oefenen. De laatste twee tentamens, nummer 11 en 12 zat ik op 5 fouten. Met nog een stuk of twintig van die dingen zitten we lekker op nul. Op 20 mei valt de bijl. We zien wel, overdoen kost nog geen 50 euro, alleen zit dan iedereen zich te pletter te lachen. Te beginnen met die kliertjes van leerlingen. Een paar van hen hebben al een motor en zijn natuuuurlijk in 1 keer geslaagd. Ik kijk dus wel link uit.

We hebben een schitterend oefenterrein net buiten de stad. Het was bedoeld als parkeerterrein voor een paar honderd auto’s met iedere dag een snelle busverbinding naar Utrecht. Prima geslaagd plan, er hebben eens maximaal zeven auto’s gestaan. Meestal niet meer dan twee, dus de rijschoolhouder kan zijn gang gaan. Hij heeft zelfs een sleutel van het toegangshek, om te zorgen dat er buiten kantooruren niet wordt geklooid en geklierd.
We gaan ook geregeld rijden en dat is toch wel erg leuk. Vooral wanneer we een oortje mee krijgen. De laatste keer had ik me voorgenomen om geen enkele keer mijn richtingaanwijzer aan te laten staan. Er zit namelijk geen hoorbaar signaal op onze lesmotoren, alleen een lampie. Het lukte het hele uur. Tot honderd meter voor het eind. Vrouwelijk seksueel orgaan, drie letters, zeer luid uitgesproken zodat de instructeur het goed kon horen. Hij lachte, de etterbak.

Je leert de motoren wel goed kennen, ze hebben er drie en ze zijn nogal verschillend van karakter, al zijn ze van hetzelfde type. Als we met meer mensen gaan krijg ik vaak de rode motor, want die heeft een voorrem die nogal hapt. Dat is geen punt als je de vaart erin hebt, maar op lage snelheid is het nogal verontrustend voor mensen die net zijn begonnen met lessen. Afgelopen vrijdag had ik de zwarte, die is in alles zijdezacht. Alleen kwam ik terug met het bericht dat de ketting aan vervanging toe was, want hij was nog helemaal niet op de verste stand maar klapperde hevig, en de achterband was ook niet meer lekker. Bij tempo honderd voelde ik de mortor zachtjes over de band rollen, een lichte zijdelingse beweging,terwijl de bandenspanning toch goed was. Bovendien was er heel weinig verkeer en nauwelijks wind, dus dan ligt het echt aan de band.

Schoondochter wil haar pak terug, dus ik ga nu eerst een eigen pak aanschaffen. Van goretex, leer zie ik niet zitten. Zoon weet een goedkoop adres in Utrecht met goede pakken uit Duitsland, hebben ze tenminste ook mijn maatje 58 of 60.

En dan een motor. Ik zit al wekenlang op sites rond te snuffelen. Dat is wel nodig, want zoals ik al eerder vertelde bewegen mijn geldelijke mogelijkheden zich gemeenlijk tussen een klein beetje geld en een beetje kleingeld. En dan heb je dus de keuze tussen lang sparen en mooi rijden of niet sparen en goedkoop rijden. Ik opteerde voor een BMW F800ST, maar die is nog niet zo lang in productie en kost dus algauw een milletje of zeven, acht. En dat kan grauwtje dus niet trekken. Voorlopig althans niet, mijn gezin mag niet onder mijn hobby lijden. De motoren die ik echt helemaal tof vind zijn choppers en die zijn er voor ieder bedrag. Alleen, dat wordt me afgeraden gezien mijn lengte van 1.90 meter. Dus wat te doen? Men zegt dat je op een chopper algauw met een bolle rug gaat rijden, tenminste als je groot van stuk bent en dat je na een uurtje rijden graag even wilt afstappen om je rug te rechten. Nou, ik heb nieuws voor jullie: langer dan een uur zit ik zeker niet op de motor, en dat opgepropt zitten ondervang je met forward controls, dus de bedieningsorganen verder naar voren. Als ik mijn rijbewijs heb ga ik in ieder geval een paar keer chopperen op een paar verschillende types. Die dreun uit de dikke uitlaten van een grote V-twin is ronduit verslavend. Geen ketting maar een stevig cardan, dat scheelt ook weer in het onderhoud.

Gisteren ben ik een paar motorzaken binnen gestapt, gewoon genieten en rondkijken. En ouwehoeren, dat hoort erbij en daar ben ik goed in. Heeft men geen enkel bezwaar tegen. Bij de laatste zaak stond een Vulcan 800, met treeplanken en forward controls, 15000 op de klok, een plaatje. Manman, wat kunnen die motormuizen poetsen, het ding was van 1992 en je kon echt niet zien dat er meer dan een paar jaar op was gereden. Het hele geval zou in de verkoop komen voor twee-en-een-half mille. Kijk, dat zijn de prijsjes, daar kan ik wat mee.

Schoondochter haalde gisteren haar ZZR600 op, haar man heeft een ZZR1100. Gisteravond gingen ze samen uit eten, ieder op de eigen fiets. Lijkt me helemaal tof. Andere schoondochter werd door mij gewezen op een mooie Honda Hawk, haar dream machine. Gaat niet door, ze hebben eerst een paar andere uitgaven, zoals een trampoline in de tuin voor hun zoontje en een zonnescherm. Jammer.

Het gaat dus allemaal naar wens. Niet helemaal van een leien dakje, want dan zou ik mijn rijbewijs al gehad hebben. Maar opa is nogal voorzichtig en niet meer zo flexibel als vroeger. En zich bewust van zijn maatschappelijke plichten, zowel naar de familie als naar de leerlingen. Al hebben die naar verluidt geen enkel bezwaar tegen een docent die drie maanden niet kan lesgeven wegens een gipspoot. En wat dies meer zij.

Jullie kunnen me wat, leren zul je, stelletje luie kadavers.