Afkickverschijnselen
20 juli – Het is een warme dag aan het Comomeer, net iets ten noorden van Milaan. Ik ben op vakantie. Het is inmiddels alweer de laatste week van mijn vakantie en ik ben een bergbeklimming, een hoop kerken, enkele stranden, vele aparte treinreizen en zo’n vierhonderd foto’s verder. Vandaag was het tijd voor een goed potje golf. Terwijl ik door de kleine straatjes van Mennagio loop om bij de golfbaan te komen, zie ik in mijn ooghoek een subtiele glinstering. Ik draai mijn hoofd naar rechts en zie een klein Italiaans kereltje op de stoeprand zitten. De glinstering kwam van een druppel in zijn niet al te subtiele snor; het was een traan…
De traan was voor mij genoeg reden om even stil te gaan staan. Thuis bied ik veel mensen in mijn naaste omgeving een luisterend oor. Het is niet zozeer dat ik mensen helemaal uithoor, maar ik straal blijkbaar iets uit waardoor de mensen zelf naar mij toe komen met hun problemen. Ik vind het op mijn beurt dan ook leuk om te luisteren en ze eventueel te adviseren. Terug naar het Comomeer. Ik twijfel; naast hem gaan zitten en vragen wat er is, of het laten zitten en doorlopen? Ik zal hem waarschijnlijk niet eens verstaan, uit ervaring is gebleken dat veel Italianen geen woord Engels kunnen. Bovendien zijn de problemen die deze arme vent heeft totaal niet relevant voor enig toekomstig contact. Voordat ik klaar ben met het opsommen van redenen om niet te gaan zitten ben ik in mijn onbewustheid al gaan zitten. Ik hoef geen woord te zeggen, want de Italiaan begint spontaan zijn problemen op de spreekwoordelijke tafel te gooien. In het Engels welteverstaan.
Het blijkt al snel dat de beste man niet erg tevreden is met zichzelf en het leven dat hem is aangeboden. De problemen die hij opsomt gaan van plausibel naar afschuwelijk. Zo mocht hij zijn snor niet afscheren van zijn grote baas omdat deze snor bij zijn imago zou horen, waardoor hij geen aandacht krijgt van de meeste dames. Diezelfde baas profiteert bovendien van zijn roem zonder dat deze snorremans er geld voor krijgt. Wat voor roem dit precies is, laat ik maar achterwege; het gebeuren over de snor overschaduwde dit nogal. Daarna vertelt hij dat zijn broer er vandoor is gegaan met de vrouw waar hij al jaren verliefd op is. Hij heeft meerdere malen geprobeerd zijn liefde te tonen, maar de betreffende vrouw begreep het nooit. Blijkbaar is het zijn broer nu wel gelukt. Hoewel hij hiervoor al regelmatig in aanraking kwam met drugs loopt het nu echt de spuigaten uit. Hij schraapt de munten simpelweg van de straat om zijn cocaďne, heroďne maar voornamelijk paddo’s mee te betalen. Het ene traantje in zijn snor waren er inmiddels velen geworden en er begonnen donkere spatjes te ontstaan op zijn blauwe tuinbroek.
Plots begin ik rare verbanden te zien. Ik kijk nog eens heel goed naar de Italiaan. Hij draagt een rode sweater onder zijn tuinbroek, had donkerbruin haar met daarop een rood baret-achtig petje. Op het petje stond de letter M. Alsof het geheel nog niet vreemd genoeg was, zweeft er ook nog eens een Super Mutant voorbij. Ik schud nog even goed met mijn hoofd en merk dat ik inmiddels de golfbaan in zicht heb en helemaal niet op een stoeprandje zit. Als ik om kijk zie ik in de verte nog steeds een Italiaan op de stoep zitten. Hij draagt een broek met bretels, een rood shirt en een zwarte pet. De volgende keer dat ik drie weken op vakantie ga, neem ik mijn Nintendo DS weer mee...
