Operatie? Viltstift!
Er kwam nogal wat respons, voornamelijk negatief op mijn verhaal over vaccinatie. Nu moet ik zeggen dat het stukkie bij nader inzien ook niet uitblonk in kwaliteit. Dat had wat beter gekund. In dat opzicht hadden de reageerders gewoon gelijk. Alleen inhoudelijk komen we toch niet op één lijn. Enerzijds lezen sommigen iets dat er niet staat, anderzijds vind ik het idioot om in te enten tegen iets dat het menselijk lichaam, met name op jonge leeftijd prima zelf aan kan. Misschien is het wel zo dat het hele vaccinatieverhaal niet winstgevend is zoals een reageerder schreef, het voedt toch een enorme industrie en dan zijn er grote geldelijke belangen in het spel. Begrijp me niet verkeerd, ik heb niks tegen geld verdienen, maar dan moet je de negatieve kanten ervan, zoals hebzucht, machtswellust, arrogantie en verdraaiing van feiten niet onder de mat vegen. Laten we vooral nuchter blijven, dat lijkt me wel zo zinnig. Als er iets fout gaat hebben we geen reservelijffie.
Jullie vragen je natuurlijk af waarom een redelijk optimistisch tiep als Gramps zo loopt te gallen over de medische winkel in ons paddenlandje. (Nee, geen kikker, want die springen nogal eens en dat is iets dat de betrokken hotemetoten uit principe noooooit doen, althans niet tijdens de uitoefening van hun negotie). Nou kijk, daarvoor zijn wel een paar oorzaken aan te wijzen. Allereerst ben ik enkele tientallen jaren ouder dan de gemiddelde lezer van FOK! Dat laat zijn sporen na. Ik heb alle stommiteiten al begaan die jullie nog in het vooruitzicht hebben. En ik ben vele malen geconfronteerd met narigheid die heel goed had kunnen worden vermeden. Als ik door mijn gezeik een paar van jullie zover krijg dat hij/zij voor een belangrijk medisch moment zich afvraagt of het allemaal wel klopt en de tijd neemt om eens een avondje over Internet te surfen, dan is mijn missie rijkelijk geslaagd. Op dat Net zullen jullie uit en te na zien dat ik bepaald geen roepende in de woestijn ben. Er is op velerlei gebied echt stront aan de knikker.
En dus dient de medicus openheid van zaken te geven, want die weet dat donders goed, van die stront en die knikker. Dat medicijn heeft echt wel bijwerkingen, en dat kun je soms afwegen tegen de rotkwaal die je hebt. SOMS. En die operatie is bepaald niet zonder risico. Het kan erg tegenvallen. Zeg dat dan, ALTIJD. Dat gebeurt nog steeds niet voldoende.
Iets anders is het onloochenbare feit dat gemaakte fouten zo lang mogelijk worden ontkend. Dat komt naar mijn idee vooral door de invloed van de verzekeraar die bij toegeven moet uitkeren en dus tot in het oneindige de zaak traineert. Begrijpelijk, maar als het jou gebeurt krijg je op den duur beslist moordneigingen. Laten we eens aannemen dat we honderd ziekenhuizen hebben en dat ze allemaal evenveel bedden hebben en allemaal even goed (of slecht) zijn. Er zoemt al jaren een getal rond van 1750 doden door medische fouten per jaar. Vermenigvuldig dit getal gerust met vijf voor het aantal mensen die niet doodgingen maar de rest van hun leven met een groot medisch probleem zitten. Dan praat je over 1 dode per drie weken per ziekenhuis, alsmede over vijf mensen die hun behandeling tot hun dood zullen vervloeken. Al die ellende was vermijdbaar. En dat is ontzettend wrang. En niet te verkopen.
Je kunt in de gezondheidszorg geen Total Quality Management toepassen zoals in de industrie. Een fout onderdeel kun je in een menselijk lichaam niet zomaar vervangen zoals in je auto. Je zou ook kunnen denken aan de methode die in andere landen al lang wordt toegepast en die inhoudt dat een niet-acute operatie wordt voorbereid met het zo hoog mogelijk opvoeren van de gezondheid van de klant. Dat scheelt in de kans van slagen en de ligtijd. Gebeurt soms, maar niet standaard.
Het is te gek voor woorden dat men tegenwoordig met droge ogen adviseert om met een dikke viltstift het lichaamsdeel aan te geven dat geopereerd moet worden, met name als men er twee van heeft. Dan wordt tenminste niet het verkeerde been afgezet. Je zult als chirurg in een academisch ziekenhuis werken en hiermee worden geconfronteerd. En stilletjes moeten toegeven dat dit echt niet uit de lucht gegrepen is, door alle vergissingen, fouten en blunders die zich elke dag weer voordoen.
Tot slot wil ik een lans breken voor iets dat hele generaties lang niet in de opleiding van een arts was begrepen, en dat is omgang met de mensen die voor een medische behandeling met een arts te maken krijgen. Inmiddels is het begrip wel doorgedrongen dat dit van cruciaal belang is, maar de botte knarren in hun ivoren torens zijn nog steeds in groten getale aanwezig.
Mensen, met alles erop en eraan, die worden steeds belangrijker, aan beide kanten van het bureau. In gesprek, op basis van gelijkheid, met uitvoerige belichting van alle ins en outs. Waarvan acte.
