Hoe asocialer hoer beter?
Pooier en huisjesmelker 'Dikke' Charles Geerts heeft zijn panden verkocht. 25 miljoen kreeg hij. Hij blij. Cohen en Asscher blij. Alleen de hoerenloper verliest. Er verdwijnen namelijk 51 ramen! Maar goed, waar er twee op één cel kunnen, zo kunnen er ook twee hoeren in één peeskamer.Dat terzijde. Geerts is een boef. Ze kopen de man niet voor niets uit. Mensenhandel. Drugshandel. Witwassen. Asscher en Cohen legden direct de link met het opschonen van de Wallen. Daar maken ze werk van. Dat is duidelijk.
En toch. Hoe mooi de deal ook lijkt, er zit iets raars aan. 25 miljoen aan een crimineel betalen is veel. Als ik achttien pandjes aanbied, levert me dat nog niet de helft op.
Het doet me denken aan een woonwagenkamp bij mij in de buurt, Vinkenslag nabij Maastricht. Daar wordt amper belasting betaald. De politie durft er niet te komen. Een vrijstaat dus. En dat hebben de bewoners gecreëerd door agressief gedrag. Als niemand er durft te komen, mag je dus doen en laten wat je wilt.
Als ik echter een paar dagen te laat ben met mijn aangifte, krijg ik een brief 'in naam der Koningin'. Als ik niet snel betaal, komen ze me halen.
In de trein zat laatst een jongen die bij de kaartcontrole alleen zijn middelvinger opstak toen de kniptangman voor hem stond. Daarna zei hij nog: "oprotten." Hij keek de conducteur een kwart seconde aan. Deze haalde zijn schouders op en liep door. Een vrouw die verderop zat en toegaf dat ze geen vervoersbewijs had kreeg minder clementie.
"Mijn abonnement is afgelopen en ik heb er niet aan gedacht een kaartje te kopen." Zij moest wel betalen.
Asociaal gedrag loont.
Daar jeukt iets.
Momenteel woon ik in een studentenwoning. Naast mij woont echtpaar met kinderen. Zij huren vier kamers, ook in een studentenhuis. Tegen studentenprijzen. Daarnaast verdienden ze veel meer dan is toegestaan voor zo'n woning. De man heeft ook nog een sociale huurwoning in onderhuur. Ze wonen hier nu al zo'n acht jaar. Op één van de mooiste plekken van Maastricht. Voor een schijntje.
Je krijgt toch het gevoel dat je té netjes bent. Dat je té braaf bent.
Tegelijk snap ik de vreugde van Asscher en Cohen. Zij maken een slag. Zij kunnen eindelijk handelen. Als ze het via de rechter hadden moeten spelen, had alle ellende op de Wallen door kunnen sudderen. Nu zijn de twee bestuurders de helden, de ridders die de boel schoonvegen. Zij bevrijden de dames van lichte zeden van hun onderdrukkers.
Maar toch.
Een ander beeld dat aan deze deal kleeft: asociaal gedrag loont.
