column

9-11: Ja, nu weten we het wel

SunChaser
Op deze plek staat externe inhoud die niet van FOK! afkomstig is. Het tonen van deze inhoud kan ertoe leiden dat de externe partij (waar de inhoud vandaan komt) cookies op jouw computer of device zet. Hiervoor moet je eerst expliciet toestemming geven.
Ik begrijp het. Toon deze inhoud; ik accepteer externe cookies.
 Of ik een stukje wilde schrijven over 11 september, of zoals we zo hip zeggen: Nain El-effen. Ik dacht meteen: waarom? Want dat denk ik bij alles wat me wordt gevraagd. Waarom. Waarom vraagt iemand dat aan me. Wat heb ik er zelf aan. Hoeveel tijd kost het me. Heb ik er zin in? Waarom?

Ik kon dan ook werkelijk geen enkele insteek verzinnen om zes jaar na dato een column te schrijven over nain el-effen. Er vlogen twee Boeings het Amerikaanse WTC in, er stortte er een neer op het Pentagon en een kwam in een akker terecht. We kennen de beelden, de films, de complotten, de artikels, de documentaires, de boeken, de verhalen, de foto’s, de cartoons, de liedjes, de conferences, de ansichkaarten en de radioprogramma’s. Moet er dan óók nog een column komen? Of een serie columns? Nee natuurlijk niet, wat een onzalig idee. Dat je goedkoop kunt scoren als columnist met 9-11, dat boeit me niet eens. En dat zegt al heel wat, want zoals jullie weten scoor ik graag goedkoop. Kost me het minste aan energie en tijd. Maar kom op zeg, zes jaar na dato nog eens met een opgewarmd kliekje aankomen zetten. Wat een kutidee.
Kijk, vorig jaar, dat was een ander verhaal, toen vierde Osama het eerste lustrum van zijn wraakaktie tegen de VS in zijn grot, met een extra schepje basterdsuiker in zijn groene thee getrokken van de zaadballen van een gnoe. En waarom ook niet, het is feest, doe eens gek. En er waren er meer voor wie Nain El-effen niet slecht uitkwam. Bush realiseerde zich bijvoorbeeld dat hij dankzij 9/11 nog een tweede termijn kon krijgen en Hollywood had weer ruimte voor rampenfilms. Met name de slaapverwekkende film van Oliver Stone was een laatste stuiptrekking van de 9-11 hype. Nog even scoren, de beelden en docu’s en foto’s nog eenmaal uit de kast en dan pas weer tevoorschijn in 2011 bij het tweede lustrum.

En nu dus de hele dag een serie columns op FOK! Joepie. Maar vertel mij eens, wat is de aanleiding. Wat is zes jaar nu? Niks! Geen reden tot een feest, geen reden tot een overpeinzing en al helemaal niet voor een serie columns. Maar blijkbaar grijpen de media deze dag aan om weer de films en de complottheoriën af te stoffen. Want in mijn ogen moeten niet alleen columnisten dit onderwerp ook de komende vier jaar laten rusten. Alle actualiteitenprogramma’s moeten opzouten met die beelden. En al die ideeën voor Hollywoodfilms, hup, in de ijskast ermee. Verhalen van overlevenden, leuk, bewaar ze maar voor je kleinkinderen bij het open haardvuur.

Het leven gaat al zes jaar verder en zelfs in New York hebben ze het allang weer over van alles behalve 9-11. Bruce Willis beweerde zes jaar terug dat hij nooit meer actiefilms zou maken, maar ik kan me herinneren dat ik onlangs Die Hard 4.0 in de bios heb gezien waar hij een stel terroristen het leven zuur maakte. Nogmaals. Het leven gaat verder mensen, 9-11 dat weten we nu wel. We zijn toe aan iets nieuws, een nieuwe ramp à la de tsunami of een nieuwe aanslag à la 9-11. We zijn weer in slaap gesukkeld en nemen genoegen met oude meukonderwerpen als 9-11. we hebben het toch ook niet meer over Volendam en Enschede? Nou dan, we kunnen veel beter dan dat met zijn allen. Wereldvrede komt er toch nooit, honger zal nooit verdwijnen en dood gaan we allemaal binnen nu pakweg en negentig jaar. Dus laten we eens stoppen met dat eeuwige terugblikken naar dingen die zijn uitgekauwd tot op het bot. Britney, Paris, Europa, Balkenende, de Euro, Talpa, 9-11: het waren zes boeiende jaren, maar we hebben een nieuwe ramp nodig. Osama, we rekenen op je!