TDK cassettebandjes (van 90 min)

Aan: Danny
Van: Stefan
Betreft: TDK cassettebandjes (van 90 min)

Goedemorgen Danny,


Bij het uitruimen van mijn gangkast kwam ik een doos met cassettebandjes tegen. Een golf van melancholie overspoelde me toen ik de tapes weer in mijn handen had. Zolang is het niet geleden dat elke stereotoren nog cassettebandjes kon afspelen. Ik heb in mijn tienerjaren en daarna wel achttien walkmans versleten. Muziekdragers uit lang vervlogen tijden, zou je meimerend kunnen zeggen. Of ouwe meuk, want dat is het ook. Toch koester ik de herinneringen aan de cassettebandjes.

Mijn eerste cassetterecorder kocht ik toen ik 12 was. Nog van het geld dat ik verdiende met bollenpellen. Een heuse alles in 1 stereotoren met 2 (!) cassetterecorders. Op die manier kon je op een makkelijke manier je eigen mixtape maken. Maar daarover zo meteen meer. De stereotoren was er een uit een stuk, dus geen losse decks, maar handig alles al op elkaar aangesloten. Bovenop zat een pick-up, daaronder de radio en daaronder de twee cassetterecorders. Dat wil zeggen, slechts een kon opnemen, de ander kon afspelen. Beiden konden wél reverse draaien én opnemen.
Elke woensdag rende ik naar de platenzaak om de gedrukte top-40 lijst te halen. Dan kon ik uren besteden aan welke platen ik nog niet had en wel wilde hebben of welke platen ik in nog betere versies wilde hebben. Want opnemen van de radio betekende ook gelul van de DJ er doorheen. Zeker Lex Harding had er een handje van het intro vol te praten. Wat heb ik vaak ‘lul‘ naar de radio geroepen omdat Harding weer geen ruimte overliet voor de thuistaper.

Nee, dan liever Frits Spits die ook hits draaide, op zondag zelfs non stop, zodat het tapen met intro een makkie was.
Ik kon dus met de reverseknop anderhalf uur opnemen. Het probleem was dat het apparaat na anderhalf uur WEER reversde en dus over je eerdere opname heennam. Dat was een probleem, dus vaak moest ik vrijdagmiddag in de buurt van thuis blijven zodat ik er een nieuw bandje in kon doen. Op die manier had ik de hele top 40 compleet. Zaterdagochtend had ik dan tijd om van die drie uur de beste momenten weer op een nieuw bandje te zetten. Overigens nam ik niet alleen top 40 op. Ook de tipparade bevatte vaak juweeltjes van nummers. Verder vond ik het geouwehoer van Curry & Van Inkel zo leuk dat ik dat ook wilde hebben. En dat luisterde ik dan in de trein of op de fiets.

Mijn vinger was in die tijd erg geoefend. Ik kon de pauzeknop blind bedienen. Ik wist precies hoe ik hem tot op de grens van opnemen kon vasthouden zodat het bandje op de milliseconde begon op te nemen. Dat was vooral handig voor de Ben Liebrand Minimix, twee platen over negen, maar soms ook zes platen over negen. Voor Liebrand had ik een apart bandje met alle mixen. Voor zijn Grandmix kocht ik weer een apart bandje, waarvan het laatste kwartier van de jaarmix op kant B kwam.
Ik gaf kapitalen uit aan bandjes. TDK cassettebandjes van 90 minuten, die waren het beste. Bandjes van een uur waren te kort, bandjes van twee uur waren te duur en te slecht. BasF bandjes waren ruk en Sony kon er mee door, TDK was de beste bandjesmaker. Nooit vastlopers, en zelfs na 40 keer overheen tapen bleef het geluid subliem. Zoals gezegd versleet ik walkmans bij het leven. Ik kocht zelfs een keer een walkman van vijfhonderd gulden (in 1991, reken maar uit wat t nu zou kosten) die OOK van de radio kon opnemen. Ideaal, want ik was nogal veel onderweg en zo miste ik helemaal nooit meer een nummer. Bovendien kon deze walkman ook reverse afspelen en opnemen. Helaas sneuvelde deze walkman een jaar later toen ik op het strand van Callantsoog heel vriendelijk aan het doen was met een Duitse toeriste. Hierbij gleed de walkman uit mijn tas in het zand. En daar houden walkmans niet van.|

De TDK bandjes hebben mijn walkmans overleefd. Ik heb geen apparatuur meer om het af te spelen maar ik weet nog wat erop staat. Het zijn mixtapes waarbij ik een balans had gemaakt van uptempo en slowmusic. Alles door elkaar maar wel in een harmonieus geheel. Ik heb menig meisje een mixtape bezorgd. Mijn favoriete liedjes achter elkaar met veel zwijmelmomenten een begeleidend briefje dat dit de muziek was waarbij ik aan haar dacht. Geen idee of dit soort dingen vandaag de dag nog worden gedaan, een mixed cd wellicht, maar wat is er romantisch aan een paar mp3’s in Nero slepen? Aan een mixed tape was je zeker een dag bezig!

Je mag gerust weten dat ik het cassettebandje soms mis. Ik heb in de auto nog cassettebandjes gedraaid, nu heb ik een MP3-radio. Ik neem vijf cd’s mee met in totaal duizend nummers met als resultaat dat ik van nummer naar nummer zap. Ik luister de helft van de nummers niet eens meer af. Dat is het probleem, er is teveel keus. Met twee bandjes van samen drie uur had je dertig liedjes tot je beschikking. Deze speelde je af en na drie uur weer opnieuw. En je wist precies wat er kwam, shuffle bestaat niet op cassettebandjes. Nog steeds weet ik de volgorde op sommige bandjes. Ik kan ze alleen niet meer afspelen. Maar als ik mijn ogen dichtdoe weet ik precies welke hit er voorbij komt. Met hier en daar een flard Lex Harding.

Tot volgende week!

Stefan

PS: als ik nu eens langs de top 40 zap ken ik echt niks, ja Madonna en Borsato, maar dan houdt het ook wel op.