Pronkzitting
En weer lukt het zo'n ouwe hip alle aandacht naar zich toe te trekken. Dit keer Jan Pronk die op het voorzitterschap van de PvdA aast. Hoewel het in een democratie is toegestaan voor een ieder, ongeacht leeftijd, sekse of ras zijn ambities na te leven, heb ik het wel helemaal gehad met dat machtskordon bij de PvdA dat zich al vanaf de jaren zestig voortsleept. Wanneer is dat nu eens afgelopen met die betweterige linkse dominees die hun gelijk keer op keer opeisen en dat ook krijgen omdat ze met zo veel generatiegenoten zijn? Hele hordes ouwe hippen, voormalige communisten, ex-feministen in paarse overals en ander gajes dat nog steeds tegen de gevestigde orde strijdt, terwijl ze dat al decennialang zelf zijn. Elkaar baantjes gunnend, terwijl onderwijl de revolutie en vrije seks van weleer besproken wordt onder het genot van een hapje en een drankje. Allen verzekerd van een bovengemiddeld inkomen, blijven ze de achterhaalde Nieuw-Links idealen herhalen. Nu zul je van mij niet horen dat mensen niet veel geld mogen verdienen, ook linkse mensen gun ik de welvaart die ze toekomt. Maar niet die linkse drammerige potentaten, die tot in lengte van dagen publieke gelden weggrissen!Dus nu wéér Jan Pronk, een anachronisme pur sang. Reeds minister in het kabinet Den Uyl en ook onder Paars weer van de partij, heeft vol vuur recent namens de Verenigde Naties goed werk gedaan in Darfur. Het mocht uiteindelijk niet baten, maar dat lag niet aan de passie en vurigheid van Jan Pronk. Ere wie ere toekomt, hiervoor krijgt Pronk mijn credits. Over vurigheid gesproken, de geruchten gaan dat de losse seksuele moraal uit vroegere tijden altijd aan Pronk is blijven kleven. Maar dat zijn slechts geruchten.
Met Jan Pronk komen ook de oude kameraden weer in het nieuws om hem lippendienst te bewijzen. Marcel van Dam denkt dat Pronk het tij kan keren en Bram Peper ziet na zoveel jaren de kans dat een radicale koerswijziging de zon voor de PvdA weer zal schijnen. Dit horende zit ik inwendig te vloeken en denk dan: "Welk tij moet gekeerd worden en heeft de zon nu al jaren niet meer geschenen?"
Hun enige doel is terugkeer naar hun eigen ideale jongensdromen en heel de (linkse) maatschappij moet met ze mee.
Nou, ik toevallig niet en ik hoop van harte dat het PvdA-congres een andere kandidaat kiest, bijvoorbeeld Solomon Tesfaye. Solomon Tesfaye? Ja, Solomon Tesfaye, ex-Ethiopiër, ex-prins Carnaval in Oldenzaal en raadslid voor de PvdA aldaar. Alles beter dan Pronk.
De PvdA van Bos is gebaat bij rust en stabiliteit en moet kritisch gevolgd worden met hedendaagse inzichten en standpunten, rekening houdend met het huidige sociaal-maatschappelijke krachtenveld. Pronk en de zijnen zullen de sociaaldemocratie zeker niet redden, integendeel.
En een ieder met maar een ietsepietsie sociaaldemocratisch gevoel moet helemaal op zijn hoede zijn als generatiegenoot Hans Wiegel van de VVD alle beschikbare veren in de reet van Jan Pronk probeert te stouwen. Zijn column in "De Pers" van 28 augustus 2007 heeft als titel meegekregen, jawel, "Pronkjuweel".
Als een voormalig politiek tegenstander, en zeker geen hippie, je gaat roemen, moet je oppassen. Als ook oud-premier Dries van Agt wordt aangehaald en zijn welgemeende goedkeuring geeft aan het voorzitterschap van Pronk zijn de rapen gaar.
Ik begrijp best dat het orakel uit Diever het wel ziet zitten met Jan Pronk. Met een radicale koerswijziging van de PvdA kan de VVD weer normaal liberaal doen. Ze hoeven dan geen rekening te houden met populaire politieke jokers als Geert Wilders. En Rita Verdonk kunnen ze dan definitief de mond snoeren. Een radicale PvdA geeft electorale ruimte in het midden en zorgt ervoor dat de PvdA weer voor jaren de oppositiebankjes in moet. Pronk een pronkjuweel? Jazeker, maar dan wel voor de historische parlementaire geschiedschrijvers.
