Kinderporno en Roel Driesvink
Bertus Lüske was een van de ergste makelaar-criminelen die we in Amsterdam hebben gekend. Hij zette gewoon knokploegen in om onwillige bewoners uit zijn panden te meppen. Hij heeft zelfs bulldozers ingezet om een pand te vernietigen terwijl daar krakers in lagen te slapen. Een regelrechte moordaanslag. Maar een jaar of wat geleden werd Bertus zélf vermoord. Geen groot verlies voor de samenleving, maar weet u wie er tranen met tuiten stond te huilen om de dood van Bulldozer-Bertus? “Mijn allerbeste vriend is heengegaan,” snikte een te pletter geblondeerd, verlopen zonnebanktype. Wie was dat? Een of andere sukkel die al een paar decennia zijn brood moest verdienen als uitsmijter en zanger in dubieuze kroegen. We noemen hem Roel Driesvink.Wanneer je allerlei geschift tuig van de richel als vrienden hebt, dan zegt dat een boel over jezelf. Inderdaad, ook meneer Driesvink is niet goed snik. Stel je een filmscenario voor: een echtpaar kan geen kinderen krijgen en moet op zoek naar een vruchtbare man. Wie kies je dan uit? Herman van Veen? Nee. Driek Oplopers? Geen sprake van! Paul Cliteur? Nee. Roel Driesvink dan? Ja. Wat een zelfingenomen eikel moet je zijn om zoiets te verzinnen… Werkelijk, ik schets u het scenario van zijn eerste speelfilm. En onze held klust bij in reclamespotjes van de ANWB. Vele honderdduizenden mensen hebben sindsdien hun lidmaatschap opgezegd. Ik vermoed een verband.
Net zoals de rest van de Amsterdamse penoze heeft ook onze held het hoog in de bol. Hij denk écht dat ‘ie kan zingen! Eén keer viel mij de eer te beurt, gratis aanwezig te mogen zijn bij een concert van deze penoze-artiest. Driesvink had het Concertgebouw afgehuurd. Ik heb werkelijk mijn ogen uitgekeken. Mannen van 60 met een paardenstaart. Afzichtelijke wijven die werkelijk geroosterd waren onder hun zonnebanken, u weet wel, met van die gerimpelde tieten. Kerels met een blauwe broek, een groen overhemd, een grijze stropdas en een geel colbertje. Matjes. Heel erg veel doublé. Leggings waar je keek. Een ondoordringbare wolk van goedkope parfums. Het leek sprekend op een vergadering van de toenmalige LPF, zeg maar. De zang van Roel was een kwelling voor mijn gehoor, maar de aanblik van zijn publiek was de reden dat ik nog wekenlang met een vette grijns op mijn bek heb rondgelopen.
Maar goed, Driesvink zoekt het hogerop: hij wil komend voorjaar in Ahoy optreden. Inderdaad, geen middel blijft onbenut om die Rotterdammers in de gordijnen te jagen! Er was gesuggereerd om Ruth Jacott en Edsilia Rombley tussendoor te laten optreden. Maar dat mag niet. Naar verluidt omdat die dames beter zingen en mooier zijn. Wanneer zij het podium verlaten en Driesvink daar weer alleen staat, barst mogelijk een oorverdovend fluitconcert los. Neenee, met het woord fluitconcert bedoel ik dit keer niet een mooi werkje van Paganini of Rachmaninov. Nee, gevreesd moet worden voor de toorn van 10.000 woedende concertgangers. Hoewel, 10.000? Tot nu toe zijn er slechts een lullige 1700 kaartjes verkocht. En weet u wat die Driesvink voor die kaartjes durft te vragen? Vijftig Euro! Rot toch op: zelfs als het gratis is ga ik er niet heen. En ook zijn vrouw heeft er inmiddels genoeg van. Ach ja, wat wil je, die Roel Driesvink is niets anders dan een groot kind.
Nu we het toch over kinderen hebben: eindelijk is er een goedkope en doeltreffende oplossing gekomen voor het lerarentekort in ons land. U weet wel, te weinig personeel en daardoor uitpuilende klassen. Er is nog even geprobeerd om leraren in de VUT over te halen om terug te keren voor de klas, maar dat hoeft niet meer. Je organiseert gewoon met de hele school een dagje naar het bos, en de helft van de kinderen loopt een beet op van een teek. Ziekte van Lyme, het hele jaar in bed en wég is de overbevolking in het klaslokaal. Zo zie je maar weer hoe goed de natuur de mens ten dienste staat… Of je deelt in de laagste klassen van de basisschool gewoon wat speelgoed uit van Chinese makelij. De kinderen stikken in de loszittende onderdeeltjes of lopen een stevige loodvergiftiging op. Echt, het budget van het Ministerie van Onderwijs kan per direct worden gehalveerd. Handig!
Tsja. Kinderen. Om een of andere reden voelt extreem-rechts zich daar erg toe aangetrokken. Dat begon al in Nazi-Duitsland toen Hitler zich regelmatig liet fotograferen met een kleuter op de arm. Maar extreem-rechts en pedofilie zijn van alle tijden. Karl Noten, weet u nog? Die heeft ook wel wat Nazi-achtigs: door hem en die Olga die alle kenmerken heeft van een arische vrouw werden voor de AVRO-televisie nietsvermoedende stumpers gedrild in het heffen van de rechterarm op de maat van stemmige marsmuziek zoals de verzamelde werken van de Duitse band Modern Talking. En ja hoor: pedo-plaatjes op zijn computer. Trouwens, wat dacht u van scouting? Dat heeft voor mij ook wel wat extreems: uniformpjes, de vlag groeten, allemaal netjes op een rij. Een paar dagen geleden hoorde een hopman een stevige gevangenisstraf tegen zich eisen omdat hij 's nachts op kamp slapende kleine meisjes had betast. En binnenkort kan de voorman van de onlangs opgeheven Nationale Alliantie zich bij de strafrechter melden. Want wat trof justitie aan op de computer van deze Jan Teijn? Ja hoor: pedo-plaatjes. U ziet, extreem rechts en kinderporno zijn één geheel. Het kan nooit lang duren of de volgende computer vol kinderporno duikt op in het extreem-rechtse kamp. Dat zal dan wel de laptop zijn van iemand die over alles wat niet blank en westers is toch al aan de lopende band kinderachtig doet. De laptop van Geert Wilders dus…
