Het meisje onder de rode lamp
Wat een rotdag was het voor onze prutsagent. Zelfs zijn buitengewoon lelijke echtgenote had hem ’s nachts haar seksuele diensten onthouden met de mededeling “Ik vind je al verschrikkelijk genoeg met je kleren áán, dus laat maar!”
Dus het humeur van onze diender was de hele dag al ver beneden peil. En ’s ochtends bij de dienstindeling was het ook al een vernederend tafereel geweest. De hem toegewezen collega weigerde met ‘m op pad te gaan: “Ik vertik het om met hem te patrouilleren vandaag. Ik schaam me dood voor hem. Vorige week heeft die lul-met-vingers nog een kleuter op een driewieler bekeurd wegens rechts inhalen op de stoep!”
Maar de wachtcommandant besliste bars: “Ik begrijp je bezwaren, als ik jou was zou ik ook niet graag met hem op pad gaan. We noemen hem hier op het bureau niet voor niets De Lul. Maar jullie staan nu eenmaal samen op het rooster, dus er zit niets anders op. Vort met de geit.”
Dus patrouilleerden De Lul en zijn collega samen op de A28. Daar kwam een stoere motorrijder op een Suzuki voorbij. Hup erachteraan. De motorrijder werd aan de kant gezet. Het zag er niet hoopgevend uit voor de kneus van het politiekorps. Er viel niets te bekeuren. De papieren waren in orde, de motor verkeerde in goede staat en de motorrijder had niet te hard gereden en rook niet naar drank. Opeens ging onze dienstklopper een lichtje op. Met een duimstok in zijn hand knielde De Lul neer achter de motor. “Meneer, uw kentekenplaat zit scheef. Meer dan twee graden te ver uit het lood. Daar krijgt u een bon voor. Van 50 euro.” Verbijsterd stapte de motorrijder even later weer op zijn Suzuki. Confuus reed hij naar huis met het gele briefje in zijn jaszak. Maar hij liet het er niet bij zitten, en zette een kopietje van de bekeuring en een plaatje van zijn motor op internet. En ja, nu staat het hele politiekorps plaatsvervangend voor lul.
En dan te bedenken dat het er in het verkeer zoveel vriendelijker aan toe kan gaan. Hebt u al gehoord van het nieuwe stoplicht in Oosterhout? Dat geeft groen licht voor fietsers als het regent. Kijk, dát vind ik nou sympathiek. En ik zie ongekende mogelijkheden. Het licht gaat op rood bij nadering van de alcomobilisten Jan Pronk, Marco Bakker, Katja Schuurman en Elvira Sweet. Da’s veiliger. Ter verfraaiing van het straatbeeld gaat het licht met voorrang op groen als er een afzichtelijk molenpaard nadert: des te eerder is ze weer uit beeld! En wanneer in de kleine uurtjes een uitgeteerd drugsmeisje nadert, op zoek naar een bijverdienste van tijdelijke aard, gaat het licht voor de duidelijkheid op rood totdat een klant haar heeft opgepikt. Kijk, op die manier staat de verkeerspolitie midden in de samenleving! Prachtig toch?
Nog een voorbeeld van positief gedrag van de verkeerspolitie. Een trouwauto kwam deze week met pech langs de kant van de weg te staan. Brand onder de motorkap. De bruidegom in spé mompelde nog tegen de chauffeur: “Hee, doorrije, zo zijn we niet getrouwd!”, maar de wagen was niet meer in beweging te krijgen. Paniek alom, maar een naderende politiepatrouille bracht uitkomst. Het bruidspaar werd door de agenten fluks naar het stadhuis gereden zodat het huwelijk alsnog doorgang kon vinden. Kijk, dát zijn nou aardige agenten. Ze bestaan dus wél, zelfs bij de verkeerspolitie!
Toch liep deze actie voor de betrokken agenten uiteindelijk nogal onplezierig af. Met dank aan agent De Lul uit het begin van deze column. Hij heeft zijn collega’s verlinkt bij de hoofdcommissaris. In de eerste plaats wegens misbruik van een dienstvoertuig. Maar het wordt nog erger: de collega’s zijn door De Lul ook aangegeven wegens flagrante schending van de uniformvoorschriften. Bij beide agenten stond de pet zo’n drie graden scheef op het hoofd…