Het Feest der Onbekenden
Waar ga je zitten? In de groep of er net buiten? Er buiten is het veiligst, niet in direct contact met de andere gasten en minder kans op een geforceerd kruisverhoor. Daarvoor ben je niet gekomen. In een kleine groep word jij ook bekeken, dus op je houding letten is ook van belang. Relaxed gaan zitten, je drankje in ontvangst nemen, observeren en onderwerpen aangeven.
Na een half uur weinig constructief gepraat komen dan eindelijk de sarcastische opmerkingen over het sociale leven van de gastheer. Nou bevat deze aardig wat zelfspot en de opmerkingen worden dan ook goed opgevangen. De gastheer is wel zo galant om ze net zo hard weer terug te gooien. Heerlijk, gespannen gelach, bestaat er iets mooiers? De grapjes blijven komen en ik hou de aangever goed in de gaten of die niet in herhaling zal vallen. Gelukkig is dat niet het geval. Al grappend verloopt het gesprek langzaam van humor naar muziek.
De deurbel. Gelach en geklap. Meer mensen, het feest kan losbarsten. Alle ogen richten zich op de nieuwkomers. Ook door hen is de situatie snel doorzien en een paar losse luchtige opmerkingen maken de lucht wat vrijer. Op een verjaardag is het een ons ken ons, wat mij de kans geeft om me onopgemerkt iets terug te trekken en mijn observatiebril op te zetten. Wat geschuif met stoelen, drankje erbij en de eerste "Goh, hoe is het met..." vraag is gesteld. Na wat humorvolle en onbegrepen grappen sterft het gesprek langzaam in het midden en beginnen zich groepjes te vormen. Ik hoef alleen nog maar een gesprek van mijn gading uit te kiezen.
De keus is gevallen op de nieuwkomers. Het is een geanimeerd gesprek en de ze zijn goed op elkaar ingespeeld. Jammer dat je er niet zomaar tussen kunt komen en op die manier misschien net dat beetje meer informatie los kan krijgen. Dat gaat helaas niet vanaf een afstandje. Al gauw zijn ze links druk in gesprek en recht voor me gaat de uitwisselingen van herinneringen gewoon door. Het zijn amusante anekdotes er wordt soepel op ingehaakt. Alweer de bel. Het wordt nog druk.
Meer bezoek, meer vreugd. Ik voel dat mijn plek langzaamaan onstabiel aan het worden is. Tijd om tot een eindconclusie te komen. Na wat onhandig geschuifel in de steeds kleiner wordende ruimte, rook ik mijn laatste sigaret en werp een laatste blik op mijn gespreksgroepje. Als de deurbel weer gaat weet ik dat het tijd voor mij is om naar huis te gaan.
Onhandig voor het gehele gezelschap trek ik mijn jas aan, verzamel mijn spullen en zwaai wat moeizaam gedag en loop de deur uit. Vanuit de deuropening word ik nog hartelijk bedankt voor mijn komst en het cadeau. Ik lach wat onverstaanbaars terug en bereik tevreden mijn auto. Op de terugweg ga ik nog eens na wat ik allemaal gezien en gehoord heb en ik kom tot de conclusie dat observeren erg leuk is maar zelf meedoen, dat maakt het spel veel leuker.
