Teletoeter Terreur
De vrolijke dj kondigt de laatste hit van Marco Borsato af en de sfeer zit er meteen goed in. Ter hoogte van Appelscha maken ze even een stop en tot hun grote vreugde zien ze vele bekenden. "Gezellig dat jullie dit jaar ook weer gaan, maar waar zijn de kinderen?" "Die zitten in een periode dat ze zich afzetten, dus die wilden niet mee naar dit feest". De reis wordt in colonne voortgezet richting Heerenveen. Zodra het bord met [i]Thialf[/i] in zicht komt, komt er een lichte twinkeling in de ogen.
Er is voldoende ruimte op de parkeerplaats en omdat het niet zo koud is kan iedereen zich buiten omkleden. De veertigjarige zet een oranje pruik met 2 staartjes op, zwembandjes in de vorm van Hollandse kazen, een leuke BH met halve voetballen en een oranje schildersbroek maken het geheel af.
De rij wachtende vrolijk uitziende oranje klanten is lang, maar uiteindelijk komt iedereen binnen. Het is inmiddels al half twaalf en de eerste biertjes zijn naar binnen gewerkt. De tijden van die sympathieke Zweed die een persoonlijk record reed op de 500 of de verrassend goed rijdende jonge Rus zijn aan hen voorbij gegaan, maar dat is ook maar bijzaak. Gelukkig wordt er nu gedweild, tijd voor een Berenburg. Kleintje Pils zet "Kedeng, Kedeng" in en de meute deint mee op de melodie. "Waarom zeurt die vervelende scheidsrechter nou weer om stilte?" "Stil maar, het is zo weer voorbij"
Helaas komt er na 2 dagen een eind aan dit spektakel. De nummers van Frans Bauer en Vader Abraham klonken fijn en het bier smaakte goed. De prachtige overwinning van het jonge Nederlandse talent is aan ze voorbij gegaan. Terug naar de vinex-locatie, naar het gezellige rijtjeshuis midden in het land. Maar gelukkig is het volgende week weer raak.
De tegenstander lijkt op voorhand makkelijk te kloppen. De toptennisser bekijkt de naam van z'n tegenstander. "Al was hij bekend, dan zou ik z"n naam nog niet kunnen uitspreken", zie je hem denken. Ontspannen leeft hij toe naar de dag van de wedstrijd. De sfeer binnen het team is goed en eigenlijk kan er niks fout gaan.
Hij speelt de tweede partij, dus mag hij zich wat langer voorbereiden. De eerste set gaat hij bij de rest zitten, al was het maar om de buitenwacht het idee te geven dat alles echt goed zit binnen de groep. De hal stroomt vol en hij gaat er goed voor zitten. Vanuit zijn ooghoeken ziet hij een man van een jaar of 40, beetje gezet en geheel in het oranje. De smakeloze BH met halve voetballen en de pruik met oranje vlechtjes staan de man totaal niet.
"Quiet Please" vraagt de scheidsrechter op vriendelijke toon en de tennisser ziet de irritatie bij de vreemd uitziende man. Hij besluit zich er niet verder over op te winden en gaat vlug naar de kleedkamer om zich in alle rust voor te bereiden op z'n eigen partij. Via een tv volgt hij de verrichtingen van zijn teamgenoot en hij is onder de indruk van de onbekende tegenstander, iets wat het publiek absoluut niet ziet. Her en der hoor je gefluit nadat de underdog wederom een mooi punt scoort. “Waarom doen ze dit? Die jongen speelt de partij van z'n leven en niemand kan er waardering voor opbrengen”. Wanneer de partij uiteindelijk met moeite in de vijfde set is beslist barst er een orkaan van vreugde los.
Licht geïrriteerd stapt de tennisser de baan op. Van alle kanten wordt hij aangemoedigd en de partij begint goed. Na amper twintig minuten is de eerste set binnen. Hij kijkt nog eens rustig om zich heen en neemt het publiek in zich op. "Gelukkig is dit niet elke week zo", denkt hij en probeert zich weer te concentreren op het vervolg van de partij. Tot zijn verbazing pakt zijn tegenstander de volgende twee sets. Het publiek begint te morren, want dit was niet de bedoeling. De vierde set gaat gelijk op en een tiebreak moet de beslissing geven. Op 7-6 in zijn voordeel slaat hij de bal uit, maar tot zijn grote verbazing wordt de bal ingegeven. Z'n tegenstander protesteert heftig en krijgt de hoon over zich heen. Hoe durft hij ook, onze jongen behoort dat punt te krijgen. Onder druk van het publiek durft de scheidsrechter de call van zijn lijnrechter niet te overrulen en de stand is 2-2 in sets.
Het verzet van de tegenstander is gebroken en de vijfde set wordt een walkover, maar de thuisspeler is niet blij, hij schaamt zich rot. Na afloop biedt hij zijn tegenstander z'n excuses aan. De man in voetbal BH kijkt tevreden, er is gewonnen. De sfeer zit er goed in en hij denkt al met plezier aan het komende EK voetbal, dat wordt ook weer zo gezellig. Op dat moment kijkt de tennisser in de ogen van de man en denkt: "Dit nooit meer, ik stop!"
