15. Zes dagen..

Deel 15

Theo de Volggers had Ben de Leider thuis bij zijn kantoor afgeleverd, en was terug naar Duinkerken gereden. Ben de Leider betrad zijn kantoor en ging achter zijn bureau zitten. Hij rolde met zijn stoel naar achteren, en zwierde zijn benen het bureaublad op, om eens goed achterover te gaan zitten, dat is wat hij deed. Tot zijn genoegen hing het schilderij waar deze merkwaardige geschiedenis allemaal mee begonnen leek te zijn, - 'Het paard van Caligula' -, nog steeds aan zijn wand. Ben de Leider droomde eventjes weg..

"'Do', dat is een lekker wijf," neuriede hij even later. "'Re:'" vervolgde hij; "Zo luidt mijn mail altijd, 'Mi', is dunner dan spaghetti, 'Fa', daar was ik mee mijn haar, 'Sol', ehm.. ; la lalalalalalaa, 'La!' daar waar ik mijn spiegeltje bewaar!"
Ben de Leider opende de la, en greep zijn handspiegeltje om zichzelf eens goed te bewonderen..

Literair-technisch is het nu wellicht eens tijd om wat uiterlijke kenmerken van Ben de Leider te beschrijven. Da's niks te vroeg, want we zijn thans al in het vijftiende deel!
Er zijn schrijvers, vast veel betere, die een kei zijn in beschrijvende details. En niet zo maar een kei, nee, een uit de kluiten gewassen kei, halfnat door het spattende water van een kabbelend riviertje.. , een kei ook die later, in het jaar 1535, nét die ene straatklinker was waardoor het befaamde huifkarincident van Francois Boulanger op de straatroute Paris-Roubaix in 1535 plaatsvond (zie deel 1), maar dat is verder puur toeval.

De uiterlijke kenmerken van Ben de Leider, daar waren we gebleven.
Welnu: Ben de Leider was lang, mager, kort en dik.
Aangezien hij verder nog blond en donker was, kon van hem dus niet gezegd worden dat hij een kleurloze verschijning was.
Ben de Leider was voorts nog in het bezit van twee ogen en oren, maar moest het doen met slechts één goedgevormde neus. Verder had hij nog een hoop andere, goed functionerende lichaamsdelen, zoals armen, benen, een stijgbeugel, een zwezerik en dikke darm, lurven en kladden, een roede met bijbehorende accesoires, toeters en bellen, een stel voeten als Sidonia en het kapsel van Lambik ten tijde van het jaar 6 vóór de haartelling.

Maar eigenlijk, om kort te gaan: hij had een lange, slanke gestalte, een lang, scherp en wat smal gezicht. Ergens had ie wel wat weg van Johan Cruijff in zijn jonge jaren. Ergens, want eigenlijk leek Ben de Leider nergens op Johan Cruijff in zijn jonge jaren, maar in ieder geval altijd nog meer op Johan Cruijff in zijn jonge jaren dan menig ander Amsterdamse voetballer in zijn jonge jaren. Gaan we het hebben over de oudere jaren, tja, dan loopt de vergelijking wellicht mank, en wat heb je aan manke vergelijkingen in een verder zo'n fantastisch "goedlopend" verhaal als "Ben de Leider, deel 1 t/m 15?"

Ben de Leider dommelde in. Hij hoorde het gezoem van een vlieg, en opende zijn ogen.
Hij zag hoe een vlieg op het schilderij 'Het paard van Caligula' neerstreek. Waarschijnlijk kwam het niet al te intelligente insekt af op de hoop stront die zo prachtig op het doek geschilderd was. Ben de Leider glimlachte, en wilde aan het werk gaan, want hij had het druk.

Zes dagen later zat Ben de Leider, nog steeds geboeid en bijna roerloos, naar de vlieg te staren.

Zes dagen maar, want hij had het druk.

In zes dagen kan er een wereld geschapen worden, zes dagen kan een oorlog duren.
De Avondvierdaagse? Loop je in zes dagen!
Zes dagen; zo lang duurde ooit een week in het jaar 1506, voor een periode van een week, aangezien er volgens paus Abdullah d'n Eerste te kwistig was gestrooid met schrikkeljaren door keizer Julius Augustusz. Februari, die op 29 februari verjaarde. Volgens diens ega Maartje Aprillius zelfs élk jaar! Maartje Aprillius verjaarde jaarlijks op 6 maart. Zo zat er tussen beider verjaardagen meestal een periode van een week, en zo hoefden ze ook hun verjaardagen niet op dezelfde dag te vieren, waardoor ze bij elkanders verjaardag op bezoek konden komen, behalve dan bij de verjaardag van hun zoon Ronnie OkTober, maar dat was gelukkigerwijze een gemeenschappelijke kennis.

Als Ronnie jarig was gingen Julius Augustusz. en Maartje Aprillius er samen naar toe. Dit was niet al te vaak, want hun zoon Ronnie OkTober was jarig op de 73e juni; en volgens de Abdulliaanse kalender viel die dag alleen in het jaar 1480 op 6 maart, waardoor moeder Maartje Aprillius verhinderd was (en trouwens: Ronnie OkTober was toen nog niet eens geboren!) Op 6 maart 1480 werd namelijk ook de verjaardag van hun tweeling gevierd; Jan en Piet Keizer, die bij hun geboorte al aanspraak maakten op de troon, gezien hun eerste woordjes:

"Ta-ta ta-ta..
Pa-pa, wij ma-ken aan-spraak op de troon. En geef ons snel een lui-er want on-ze bil-le-tjes zijn niet schoon!"

en zo op hun nulste verjaardag al knap vroeg hun eerste woordjes spraken, aldus de vroedvrouw, en zij kon het bevroeden, die vroedvrouw!

Zes dagen had Ben de Leider de vlieg aanschouwd. Als het een eendagsvlieg was geweest dan had Ben de Leider in die zes dagen de begrafenis van die vlieg al achter de rug kunnen hebben, maar net als Ben was dit geen eendagsvlieg. Het was een strontvlieg, die zich verlustigde aan de hoop geschilderde stront op het schilderij.
"Misschien is het een incarnatie van keizer Caligula himself! Een paar kastes lager geïncarneerd in Poepie de strontvlieg.", filosofeerde Ben de Leider.

Ben dacht na. Hij was niet zo nors als hij zich deed voorkomen. Hij had het beste met Nederland voor. Hij had een goed karakter. Het deed hem dan ook pijn dat Ursula Dobbelsteen hem, -om welke reden dan ook-, had willen vermoorden. Dat aan zijn goede intenties werd getwijfeld.

Ook in Nederland was er die zes dagen het een en ander gebeurd. Misschien wel net zo veel als bij Ben de Leider, ..die zijn mailbox opende. Hij zag ruim 3 miljoen uitnodigingen voor Hyves, wat mailtjes van Balkenenende; betreffende de overname van de staat der Nederlanden, de koningin, de AIVD, de TafkaKGB, de CIA, hornyslut666..
"Hmm,' Ben de Leider streek over zijn kin, "Die laatste moet ik maar eens als contactpersoon toevoegen." Hij scrollde verder door zijn mail, en gelukkig las hij toen een heel belangrijke. Misschien is het dom om het alvast te verklappen, maar het luidde iets in de trant van:

"Re: Is die hoerige kutstaatgreep nu onderhand eens voltrokken?!"

(wordt vervolgd)