Zoenen op straat
Ze zijn vaak in het nieuws ja, onze medemensen die net wat anders zijn dan normaal. Of onze medemensen die eigenlijk heel normaal zijn. Onze medemensen die anders willen zijn. Onze medemensen die heel normaal zijn, maar niet als het je buurman is. Onze medemensen die aan een ziekte lijden. Onze medemensen die eigenlijk vergast moeten worden. Onze medemensen die er vanzelf wel achterkomen dat ze heel normaal moeten zijn, en dat dan ook worden. Onze medemensen die verkeerd zijn opgevoed. Onze medemensen die er zó door iedereen worden uitgepikt, omdat ze zo anders zijn. Onze medemensen die ook nog eens in verschillende categorieën op te delen zijn. Onze medemensen die mannen zijn die vrouwen willen zijn. En ga zo maar eens een tijdje door. Er bestaan verschrikkelijk veel meningen over de homofielen. En omdat het woord homofiel (dat betekent dus houden van iemand van het zelfde geslacht) zo’n vervelende nasmaak heeft, is besloten de homo's maar homoseksueel te noemen (en dat betekent dan seks hebben met iemand van het zelfde geslacht).
Als je door de stad loopt zie je veel verschillende mensen. Ze onderscheiden zich van elkaar door middel van kleding, kapsel, make-up, schoeisel, hoofddeksels en ga zo maar eens door. Omdat de mens een gezelschapsdier is, gaan we vaak met elkaar om. We zijn niet graag alleen. Je ziet dus ook veel setjes in de stad, in alle soorten en maten.
Wat paartjes willen als ze verliefd zijn, dat is heel normaal en zie je bij alle soorten dieren, is graag bij elkaar zijn. Niet van elkaar af kunnen blijven, niet kunnen ophouden met naar elkaar kijken, het hoort er allemaal bij. Ook zoenen hoort tot één van de favoriete bezigheden van twee mensen die van elkaar houden. En omdat we in een vrije samenleving leven, kan dit tegenwoordig ook buitenshuis. Gewoon op straat, onder toeziend oog van de rest van de wereld. Dat is geen probleem, en er wordt niet eens meer op gelet. Soms verschijnt er een glimlach op een gezicht bij het passeren van een jong stelletje, een blik van melancholie of het terugdenken aan die goeie ouwe tijd, een goedkeurend of bemoedigend knikje, of iets anders positiefs. Men denkt er niet meer over na, het is heel normaal. Zolang de kleren maar aanblijven en het dus netjes blijft. Maar zelfs áls er wat uit gaat, is het niet zo erg. We zijn allemaal jong geweest.
Sinds het ontstaan van de mensheid zijn er figuren geweest die anders waren. Of anders wilden zijn, moesten zijn, konden zijn, mochten zijn. Eén van deze 'soorten' is de homo, die de laatste jaren weer een opkomst lijkt te krijgen in het straatbeeld. Twee mannen die gezellig keuvelend over straat lopen hoeven niet meer gewone vrienden te zijn, maar kunnen best wel van de andere kant komen. De homo wordt herkend, aan zijn typische gebaartjes, gefladder en gehuppel. Zelfs aan de kleren ziet men het, en ook een slap geschud handje wekt meteen vermoedens op. Vermoedens ja, want niemand durft het uit te spreken. In deze tolerante wereld blijft het toch taboe, anders zijn. Homo zijn. De homo's zelf vinden de wereld helemaal niet zo tolerant. Er worden homo's in elkaar geslagen, uitgelachen, uitgescholden, bespot en vernederd. Zo tolerant zijn we niet.
Kijk eens naar jezelf. Een heteroseksueel paartje is niets vreemds. Maar als men een homopaartje ziet, worden wenkbrauwen opgetrokken, afkeurend gekeken en komen er minieme hoofdschuddinkjes. Het hoort niet zo, ze zijn anders. Vaak hoor je dat mensen niks tegen homo's hebben, maar ze mogen niet te dichtbij komen, niet in de directe omgeving. Denk je eens in dat je zoon thuiskomt met de mededeling dat hij van de andere kant is. Of als je nog wat jonger bent, je broer, neef, of een vriend. Vooral bij vrienden is het erg. 'Hij zal toch niet verliefd zijn op mij!' is een hele normale reactie. Of: 'ik ken nog een andere homo, zouden ze samen iets kunnen beginnen?' Ik kan je vertellen dat homo’s eigenlijk net zo werken als heterovrouwen, maar dan anders. Een vrouw valt ook niet op elke loslopende heteroman, ze neukt ook niet alles wat los en vast zit. Hetzelfde geldt voor een homo. Elke homo heeft zijn eigen smaak, zijn eigen type waarop hij valt, zijn eigen voorkeuren.
Zo langzamerhand worden ze een beetje bang, de homo's. Zo vaak zie je ze ook niet hand in hand lopen, of erger nog, zoenen. Mensen houden er niet van, vinden ze toch apart, anders, vreemd, raar. Zó anders dat ze in elkaar geslagen moeten worden, uitgescholden en genegeerd.
Eén op de tien mensen is homo. Zie jíj er zoveel? Herken jij er zoveel?
Hoe je ook naar de homoseksuelen kijkt, het blijven mensen. Medemensen.
