Keroppi en de inhoud van haar tas
Even een keer snel 2 verhaaltjes achter elkaar want ik ga op wintersport, dus dan zullen jullie weer even moeten wachten op een nieuwe aflevering.
Omdat ik het gevoel heb dat het merendeel van de personen die hier op de weblog mijn verhaaltjes leest, man is, heb ik besloten een educatief stukje te schrijven.
Educatief in de zin dat ik zal proberen een 'vrouwen verschijnsel' uit te leggen. En de keuze is gevallen op 'de tas'.
Nu heeft de gemiddelde dame niet 1 tas, nee ze heeft er een heleboel! En op dit punt snappen vele heren het al niet meer. Waarom zou je immers nog een tas kopen (en nog een, en nog een) als je al beschikt over een goede tas?
Het antwoord is (ons inziens) echt meer dan logisch: je hebt voor verschillende gelegenheden verschillende tassen nodig. En daarmee bedoel ik niet dat je bij elk outfit een andere tas moet hebben (alhoewel een vriendin ooit aan mij bekende dat dat haar geweldig zou lijken) nee, puur functioneel gezien.
Zo heb je de enorme rugzakken voor je studie, maar als je maar 1 hoorcollege hebt dan kan het ook best in een kleinere A4 tas. (Kijk voor de gein eens naar meisjes die communicatie studeren, die zijn meestal gewapend met een tas waar nog geen pen in past, laat staan een collegeblok).
En als je gaat winkelen en je bent van plan om veel geld bij de plaatselijke middenstand achter te laten, neem je ook een andere tas mee dan wanneer je even langs een vriendin gaat. En zo kan ik nog wel even doorgaan, feit is gewoon dat je voor elke situatie de meest optimale tas gebruikt. En hoe groter de keus, hoe beter een tas kan voldoen aan jouw eisen.
Ja dat klinkt best als een logische overweging, maar vergeet niet de grote rol van 'emotie' in het geheel. Want iedereen die een geval van een 'tassentik' in zijn/haar directe omgeving heeft, weet hoe vrouwen verlekkerd naar een tas kunnen kijken. Ook als onschuldige buitenstaander levert het altijd mooie tafereeltjes op.
Zo heb ik een keer gniffelend mogen aanschouwen hoe een vrouw haar vriend de tassenwinkel introk. De arme jongen riep nog tevergeefs "maar je hebt toch geen tas nodig?" maar zijn vriendin had hem al met grof geweld de drempel overgeduwd.
Er werden tassen op een armlengte afstand gehouden, er werd gevoeld, getast, gepast en opeens had ze haar juweel gevonden!
Met een blik in haar ogen of ze net haar pasgebaarde kind in de armen nam, pakte ze de tas en hield het liefdevol tegen haar aan. Haar geliefde, die dit ritueel duidelijk vaker had meegemaakt, zuchtte eens diep en wist dat het een verloren zaak was.
Alleen moest hij nog wel even bevestigend knikken op de vraag "Is het geen GEWELDIGE tas?" van zijn vriendin.
Verscholen achter een stapel weekendtassen zag ik hoe hij moedeloos en zonder veel overtuiging dit beaamde.
Er werd betaald en een huppelend en een sjokkend figuur verlieten de winkel weer.
Maar op naar het volgende onderwerp! Welke man heeft het wel eens aangedurfd om een vrouwentas op de kop te houden en leeg te schudden? Om zich vervolgens te verbazen om de enorme hoeveelheid spullen die je in zo’n ding kwijt kan.
Ik moet bekennen dat ik ook een keer versteld stond van wat ik allemaal in mijn tas meezeulde. Niet alleen mijn portomonee en mobiel (de twee essentials die ik altijd bij me heb en dus constant van de ene naar de andere tas overplaats), nee ook nog reserve lenzen (ik heb daglenzen), lipgloss, zakdoekjes, agenda, pennen (drie stuks), dropjes, sleutels, mp3 speler, kladblok, nagellak (waarom in godsnaam?) een armbandje, boomerang kaarten en wat losse kassabonnen.
En toen moest ik nog de deur uit om te gaan winkelen...
Waarom in godsnaam? zie ik een paar heren denken, waarom zeul je al die troep mee? Tsja het eenvoudigste antwoord is eigenlijk: omdat het er nog inzat. Gedurende een dag gooi je een hoop troep in je tas, en aan het eind van de dag haal je alleen de dingen eruit die je op dat moment weer nodig hebt. Alle kleine frutsels zoals rondzwervende keelsnoepjes haal je er niet uit. Die heb je immers nu toch niet nodig?
En het heeft ook wel voordelen hoor, zo’n hele voorraad troep bij je hebben, je weet immers nooit wanneer je het ooit nog eens nodig kan hebben. Maar soms wordt je ook eens gek van je eigen troep. Of die van een andere vrouw.
Ikzelf kan me echt helemaal verbijten wanneer mijn moeder samen met mij voor de deur staat en in het donker haar sleutels uit haar tas probeert op te diepen. Dan schudt en rommelt ze in haar tas, iets waar ik helemaal kriegelig van wordt, om na 5 minuten EINDELIJK haar sleutels op te diepen.
Maar zelf heb ik regelmatig ook hetzelfde probleem, maar dan met mijn mobiel.
Kijk vroeger had ik tenminste een pocketline Flash (transparant paars!) die niet alleen groot, maar ook nog eens erg luidruchtig, was. Nou reken maar dat je die zo had gevonden. Nu heb ik zo’n klein frutseltelefoontje en het gebeurt me regelmatig dat ik wanhopig mijn tas op de grond smijt om de helft eruit te gooien voordat ik eindelijk dat kleine kreng terugvind. En dan hebben ze al opgehangen...
Maar waarom, behalve dat vrouwen van nature verzamelaars zijn, hebben mannen dan geen last van dit tassenverschijnsel? Simpele vraag, simpel antwoord: kleding!
Heb je ooit een mannenjas vergeleken met een damesjas? Dan is het je vast opgevallen dat jassen voor heren overladen zijn met vakjes en zakjes. De damesjassen hebben met een beetje geluk een binnenzak, maar daar krijg je echt geen discman in weggewerkt, zoals wel kan bij de herenvariant.
Damesbroeken hetzelfde idee, ik heb zelfs zat exemplaren waarop helemaal geen zakken zitten! Dus het is heel logisch dat 'wij dames' een hele collectie 'extra zakken' aanschaffen om het tekort aan jasruimte op te heffen.
Maar die zakken van zo’n herentas, zouden die qua inhoud nou net zo zijn als een vrouwentas?
