BS heeft een ongeluksdag
zogenaamde ongeluksdag. Zo'n dag waarop je nou
net voor die/dat* leuke jongen/meisje* valikant op
je bek moet gaan of je wiskunde toch niet zo goed
snapte als je dacht (en daarmee een 1 haalt).
Gisteren was weer eens zo'n dag. Beginnend om 6 uur
want 'je zou nog wel even in bad gaan'. Dat betekende
dus tot kwart voor zeven in bed liggen omdat je maar
niet dat overheerlijk warme bed wou verlaten en dan
binnen 20 minuten het bad in springen, wassen, kleren
aan, ontbijten en wegsjeezen naar school.
.Aangekomen op school (met een longontsteking van de kou)
bedenk je je dat je nog een paar cijfers terug zal
krijgen maar (onbewust van het grote kwaad) heb je
nog volle moed. Meestal heb ik eerst niet door
dat er verschikkelijke dingen te wachten staan (en
je beter in bed had kunnen blijven), je kent immers
wel vaker een zinnetje bij Frans niet, maar als al
dit soort dingen in een reeks achter elkaar gebeuren
begint er na een paar uur toch wel iets te dagen.
Vaak is dat dan ook het begin van het einde (voor mij).
Ik ben namelijk goed in blunders maken terwijl ik
ze juist probeer te ontwijken, of ze nét niet uitkomen.
Ik ben dan ook altijd zo lief om een rotbui te krijgen
en de hele dag de rest van mijn klasgenoten te
teisteren door ze maar achter elkaar te kietelen of
domme opmerkingen te maken (ik geef het tenminste toe 
).
Misschien zorg ik er zo voor dat iedereen in mijn
omgeving een rotbui krijgt zodat ik niet de enige ben
die het slecht heeft die dag, maar misschien ontluiken
ongeluksdagen gewoon 'the evil' in me.
Ik weet het niet, wel weet ik dat ik nu al opzie tegen
volgende keer..
