Roosevelt: debuterende dj op groot formaat
Marius Lauber zal volgende week zorgen dat zijn dampende klanken de X-Ray op laten stijgen. Zijn zelfgetitelde debuutalbum komt in diezelfde week uit. Over dat album en meer sprak FOK! met de Duitse dj, maar ook over ambitie en wat muziek daarmee te maken heeft.
Roosevelt, A.K.A. Marius Lauber
Lauber werd niet direct Roosevelt, daar ging veel meer aan vooraf: "Ik startte de hele act als een soort van iets dat ik erbij deed. Ik zat toen in heel veel verschillende dingen en daarin was ik nooit echt in de positie om iets helemaal zelf te doen of te maken. Dat kan best angstaanjagend zijn, want je weet gewoon dat je de instrumenten kan spelen, maar het is dan altijd afwachten of mensen het wel tof vinden wat jij aan het doen bent. Dat moet je gewoon opbouwen, en dat heeft mij wel geholpen om uiteindelijk mijn EP Elliot en dit album te kunnen maken". Muziek zat er dan ook al vroeg in bij Lauber: "Als je echt ver terug gaat ben ik op m'n zesde begonnen met pianolessen, maar dat heb ik maar twee of drie jaar gedaan. Daarna raakte ik de focus op muziek een beetje kwijt en heeft het tot m'n veertiende geduurt voordat mijn vrienden in bands gingen spelen en ik de gitaar ging spelen. Uiteindelijk ben ik in die periode langs alle instrumenten geweest, wat dus leidde tot tien bands waar ik in speelde".
De discotonen die doorsijpelen in de sound van Lauber zijn ook op een bepaalde manier tot stand gekomen: "Een paar jaar geleden speelde ik in die gitaarbandjes, maar tegelijkertijd was ik al bezig met het dj'en, en zo zijn die twee uiteindelijk in de discosound bij elkaar gekomen. Dat krijg je gewoon snel als je die twee combineert. Op een bepaald punt kwam ik er gewoon achter dat je die twee goed bij elkaar kon brengen, en niet alleen de sound, maar ook gewoon de werelden. Tegelijkertijd kwam ik er achter dat je daar ook vocals bij kunt maken en dat je toch vast kan blijven houden aan beide sounds". Lauber zelf heeft overigens wel een manier om zijn sound over het geheel te beschrijven: "Het is wel moeilijk om te omschrijven wat er uiteindelijk aan het einde uitkomt, maar ik kan wel zeggen dat het altijd mijn doel was om liedjes te schrijven die werken in de clubsfeer. Op het album zijn er wel verschillende dingen die in de songs naar voren komen, alhoewel ik wel hoop dat er één stijl in te ontdekken is".
De keuze tussen een groot festival als Lowlands en zijn eigen, wat intiemere shows is opvallend voor Lauber: "Als je uit de winter komt, kijk je gewoon heel erg uit naar het festivalseizoen, terwijl je na dat seizoen echt zo veel random optredens doet. Dan kijk ik weer uit naar die clubshows. Beide hebben wel hun eigen dynamiek. Alleen als ik nu zou moeten kiezen, zou ik voor de festivals gaan, er is gewoon meer input. Je ziet andere bands en artiesten en kijkt wat hun aan het doen zijn. Met de clubshows kan het geweldig zijn, maar ik ben nu gelukkig met het grote aantal festivals dat ik mag doen. De keuze tussen grote en kleine gelegenheden ligt wel aan het geluid wat er aanwezig is. De plaats waar ik speel moet in ieder geval groot genoeg zijn om een goed geluidssysteem te hebben, maar het maakt mij niet zo veel uit. 500 tot 600 mensen vind ik voor een kleine gelegenheid vind ik persoonlijk geweldig, dat nog steeds het bordje van de uitgang aan de overkant van het podium te zien is".
Als mensen naar een show van Roosevelt komen, kunnen ze het volgende verwachten: "Dat komt neer op mijn doel dat ik songs wil maken die passen in een clubmilieu. Ook dat ik mensen samen wil laten komen en ze laten genieten van de muziek. Dat is weer anders dan naar een band komen kijken. Ook wil ik dat mensen kunnen dansen vanaf het begin, maar dat het niet hetzelfde is als naar een gewoon feestje komen waar soms een dj staat te spelen. Dat wilde ik ook in het album brengen, dat je al dat clubgevoel krijgt als je het thuis opzet. Ik hoop daarin geslaagd te zijn, maar dat is wel iets wat bijzonder moeilijk is om te doen, en ook niet vaak hoort. Het album heeft overigens zo lang op zich laten wachten omdat ik gewoon aanwezig wilde zijn. Dat is tegenwoordig belangijk in het wereldje. Ik wilde me niet compleet verstoppen omdat ik bezig was met een album. Met Elliot hebben we tot 2014 de festivals afgereisd, en rond die tijd ben ik me steeds meer gaan focussen op het maken van het hele album. Toen heb ik me wel een jaar teruggetrokken. Ik vind dat ik genoeg tracks heb afgeleverd voor de tijd die ik er ingestoken heb. Het was overigens niet makkelijk om er een jaar uit te gaan, terwijl je agent zegt dat je nog steeds aanwezig moet zijn". Zijn inspiratiebron voor het album kan Lauber snel genoeg opnoemen: "Voor het album is het vooral Nile Rodgers, en de Diano Ross-producties die hij heeft gemaakt, ook wat hij in het algemeen voor de popmuziek heeft gedaan, daar kan ik mezelf heel erg mee identificeren".
De vocals zijn volledig door Lauber zelf ingezongen, en dan is het misschien wel lastig om daar een balans in te vinden als je ook nog eens zelf verantwoordelijk bent voor de muziek die erbij hoort: "De vocals zie ik altijd meer als een instrument. Wel zijn de teksten belangrijker op dit album dan op de EP, er zijn sommige thema's die ik wel actief betrek in die teksten. Overigens houd ik er niet van als bij dit soort muziek de vocals te veel 'in your face' zijn. Het hoort meer op de achtergrond te zijn, en dat probeer ik dan ook voor elkaar te krijgen als ik bezig ga met het mixen van de vocals en de beats". Druk blijkt een motivatie te zijn voor Roosevelt: "Als ik weet dat mensen zitten te wachten op een album, maakt dat de tijd in de studio alleen nog maar leuker, als ik weet dat mensen de dingen die ik daar aan het doen ben waarderen is dat geweldig. Ik kan niet wachten om het album naar buiten te brengen, ik zit te wachten op die show dat mensen alle muziek van begin tot eind kunnen meezingen. Dat zou een topmoment zijn".
Roosevelt ligt bij de betere platenwinkels in de schappen vanaf 19 augustus. Op diezelfde dag staat Roosevelt om 18:00 in de X-Ray op Lowlands. Kaarten zijn nog in beperkte aantallen beschikbaar.
