CD: Death By Chocolate - Among Sirens
Vier Zwitserse muzikanten zagen ooit in een Engels restaurant een leuk dessert op het menu staan, Death by Chocolate. Ze besloten hun band in vorming deze naam te geven, en debuteerden in 2009 met een EP. Nog geen jaar later, verscheen er een volwaardig album, From Birthdays to Funerals. Aan de hand daarvan worden de Zwitsers geschaard onder de noemer indierock. Op hun eigen website omschrijven de heren hun muziek als volgt: ‘Take a helping of guitar music, mix it with a little Hammond and Synthesizer sounds, a good shot of Rock and Roll and there you have Death by Chocolate.’ Met de nieuwe cd Among Sirens kunnen we uitgebreid kennis maken met dit dessert.
Met het uitbrengen van Among Sirens willen de heren echt gaan doorbreken. Bekendheid is tot nu toe vooral beperkt tot eigen land, met als hoogtepunt een voorprogramma voor Bon Jovi. Daarbuiten speelden ze in Duitsland en Tsjechië op festivals samen met onder meer acts als Lenny Kravitz en Foo Fighters. De eerste aanzet tot verdere verbreiding van hun muziek werd gedaan in de zomer van 2013 door middel van een kleine clubtour door L.A., waarbij onder meer de Whisky a Go Go en The Viper Room werden aangedaan. Met deze nieuwe release kan nu ook de rest van de wereld beter kennismaken met Death by Chocolate.
Among Sirens is zeker een lekker album, maar je ontkomt er haast niet aan om het al snel te gaan vergelijken met Arctic Monkeys. Dit komt vooral doordat het stemgeluid van de zanger wel heel erg lijkt op dat van de Engelse band. Maar ook muzikaal zijn er wel de nodige parallellen te trekken met de band uit Sheffield. De opener ‘The Sun’ heeft zelfs wel wat weg van ‘Do I wanna know?’ Ook de daaropvolgende nummers ‘Siren Calls’ en ‘Try hard enough’ passen in dat plaatje. De eerste is een mix van funk met The Beatles, en de tweede een psychedelisch rocknummer.
Met de meer ingetogen songs ‘What are you looking for’ en ‘Family’ laat de band een meer eigen sound en karakter horen. Het zijn prima semi-ballads die ook wel wat weg hebben van The Manic Street Preachers. En dat is, in dit geval, zeker een compliment. Gaandeweg komt er meer van het eigen karakter boven. Zo is ‘Morning Would’ een lekker modern uitgevoerde bluesrock, en is ‘Straying through the streets’ een heus countrynummer. Folk en country komen ook flink aan bod in ‘Wax and Wane’, dat zelfs iets weg heeft van Bon Jovi's 'Wanted Dead or Alive'. De overige songs van het album, ‘Alfred’, ‘A thousand Miles’, ‘In the Fields’ en ‘If you ask me’ zijn weer meer geënt op de popachtige rock, vermengd met veel bombast en psychedelica, waar andere bands in de indierockscene reeds bekendheid mee verwierven. De laatste twee songs eindigen zelfs met wegstervende noise klanken.
Among Sirens is geen slecht album, en is het beluisteren zeker waard. Een hoogvlieger is het echter ook niet. Daarvoor ontbreekt het de band aan meer creativiteit en een meer eigen sound. De band klinkt simpelweg iets te veel als Arctic Monkeys. En aangezien die band een hoofdrol speelt in de progressieve indie, zal het voor Death by Chocolate een hele kluif worden om uit die schaduw te stappen.
