CD: The Script - No Sound Without Silence
De Ierse band The Script gaf in juli een voorproefje van zijn nieuwe muziek met single Superheroes. Een nummer met een mooie achterliggende boodschap: mensen die het meest meemaken zijn vaak het sterkst. Deze powerballad heeft wel iets weg van Hall Of Fame, de hitsingle van vorig album #3. Met No Sound Without Silence maakt The Script dankbaar gebruik van zijn succesformule. Prima. Toch?
Openingstrack No Good in Goodbye begint met een lange intro – zoals driekwart van de nummers van The Script – en een vrij sterk couplet. Jammer genoeg is het (weliswaar catchy) refrein tekstueel wat minder sterk. “Where’s the good in goodbye? Where’s the nice in nice try?” Geef toe, we zijn beter gewend van deze Ierse mannen.
Man on a Wire is tekstueel wel een pareltje. In dit nummer wordt een mislukte relatie vergeleken met het lopen op een koord: het voelt alsof je binnen de kortste keren meters naar beneden kan donderen zonder hem/haar om je op te vangen. Een mooie tekst in een ietwat simpele muzikale verpakking. Maar juist die simpele melodie maakt dat het nummer snel blijft hangen. En dat is het sterke punt van The Script, zo blijkt ook in It’s Not Right For You. Een vrij simpele tekst – die je overigens wel aan het denken zet – met een ongelofelijk catchy melodie, die je hoofd de rest van de week niet meer verlaat, hoe hard je ook je best doet.
Herinner je je I’m Yours nog van The Script's eerste album The Script? Zo ja, dan weet je hoe mooi de band ballads kan brengen, ook al zijn ze zoals I’m Yours geschreven door een zeer dronken O’Donoghue. Ook No Sound Without Silence bevat van die mooie ballads: Never Seen Anything Quite Like You is er één van, al laat de tekst flink te wensen over. Flares komt dichter in de buurt bij I’m Yours, wat waarschijnlijk gedeeltelijk te danken is aan co-writer Ryan Tedder – de zanger van OneRepublic die nummers schrijft voor zo’n beetje elke artiest die je je kunt bedenken. “Did you see the sparks filled with hope? You are not alone, ‘cause someone’s out there sending out flares.” Zie je? Dat noemen we mooie teksten.
Het leukste aan No Sound Without Silence is de duidelijk aanwezige Ierse flair. De roots van de band komen duidelijk terug in de nummers Hail, Rain or Sunshine en bovenal Paint The Town Green. Je krijgt spontaan zin om arm in arm rondjes te huppelen met dronken leprechauns. Met een flinke pul bier in je vrije hand, natuurlijk.
De nummers van The Scripts vierde studioalbum zijn geschreven tijdens de tour van voorgaand album #3. Ergens is dat wel terug te horen. No Sound Without Silence bevat een hoog arena meeblèr-gehalte. Zoals in The Energy Never Dies, waarvan de ooh-ooh-ooh’s trouwens verdacht veel lijken op Armin van Buurens This Is What It Feels Like. Ook tekstueel is het album niet overal je-van-het. Jammer, want we weten dat de band goede teksten kan schrijven. In It’s Not Right For You zingt O’Donoghue: “It’s not too late to do something new”, maar hij volgt zijn eigen advies niet echt op. The Script speelt het op safe, waardoor No Sound Without Silence hier en daar best wel lijkt op #3.
Ach, aan de andere kant: waarom zou je een succesformule veranderen? Want met die succesformule, bestaande uit herkenbare onderwerpen, catchy melodieën en een onbekend geheim bestandsdeel, flikt de band het opnieuw. No Sound Without Silence gaat ongetwijfeld goed scoren.
