Flight
Flight is de terugkeer van Robert Zemeckis naar liveaction film, na een aantal animatiefilms (o.a. Polar Express en Beowulf) te hebben gemaakt. Als regisseur van vele klassiekers (Forrest Gump, Back to the Future) was Flight een film om in de gaten te houden. Met Denzel Washington in de hoofdrol kan het niet meer misgaan. Toch?
Washington speelt Whip Whitaker, piloot op commerciële vluchten. Tijdens een routinevlucht gaat werkelijk alles mis wat er mis kan gaan. Dankzij een spectaculaire manoeuvre weet Whitaker een vliegtuig gecontroleerd te crashen. Wonder boven wonder zijn er slechts een aantal doden te betreuren, maar het merendeel van de passagiers kan het verhaal navertellen. Whitaker wordt geëerd als held. Al snel blijkt echter dat er sporen van alcohol in zijn bloed zijn gevonden.
In de openingsscène van de film zien we al dat dit klopt. Whitaker wordt wakker in zijn hotelkamer, met een leeggedronken mini-bar. Snel snuift hij een lijntje naar binnen, waarna hij vrolijk gaat vliegen. Wat hieruit duidelijk wordt, is dat het niet een film gaat worden over een man die zijn onschuld moet bewijzen. Nee, het gaat over het toegeven van je schuld. Hij is fout geweest en hij weet het. Maar wat doe je met iemand die zowel held als vijand is?
De film verkent de exploratie van Whitaker naar zichzelf. Washington weet goed duidelijk te maken hoe groot het probleem van alcoholisme is. Wat het kapot kan maken. En hoe moeilijk het is om zelf in te zien wat het met je doet. Wat een probleem is met deze film, is dat de eerste scène gelijk duidelijk maakt dat Whitaker zwaar aan de alcohol en drugs zit. De reden hiervoor wordt helaas nooit echt duidelijk gemaakt. Hierdoor wordt het voor de kijker haast onmogelijk om sympathie voor dit karakter te ontwikkelen, want hoe verantwoord je dat je de cockpit in kruipt na het gebruik van verdovende middelen?
Waarschijnlijk is dit wel het doel van de makers van deze film geweest. Washingtons nominatie voor een Oscar voor deze rol is daarom volledig terecht. Wat zeker niet vergeten moet worden, zijn de meer dan geniale bijrollen van John Goodman en Don Cheadle. Goodman is een leverancier voor Whitaker. In de beperkte screentime trekt hij echter alle aandacht naar zich toe. Cheadle speelt de advocaat van Whitaker als een meer ingetogen man. Hij heeft duidelijk moeite met het verdedigen van Whitaker, wat in deze situatie begrijpelijk is. De scène die Goodman en Cheadle delen is er één om te onthouden.
Ook moet er nog wat gezegd worden over de crashscène. De crash is aan het begin van de film te zien, en er zijn kosten noch moeite gespaard om deze zo intens mogelijk in beeld te brengen. Er wordt niet laf weggeknipt, maar alles wordt in een intense scène uitgebreid in beeld gebracht. Filmisch is dit een goede manier om mensen in je verhaal te betrekken. In het kader van deze film had het echter net zo goed om iets anders als een vliegtuigcrash kunnen gaan, maar het is een goed startpunt voor deze film.
Al met al gaat Flight niet zozeer over een held die tot vijand wordt bestempeld, maar hoe een vijand al dan niet onterecht tot held wordt benoemd. Hoe accepteer je dit en hoe ga je verder met je leven? Flight is an sich niet een erg toegankelijke film, maar de acteerprestaties maken dit voor de vele fans van Denzel Washington wel een aanrader.
