Killing Them Softly

Na de meesterlijke western The Assassination of Jesse James by the Coward Robert Ford uit 2007, werken regisseur Andrew Dominik en hoofdrolspeler Brad Pitt ditmaal samen aan Killing Them Softly, een misdaaddrama gebaseerd op het boek Cogan’s Trade uit 1974 van schrijver George V. Higgins. Hun eerdere project viel niet alleen op door de belachelijk lange titel, ook was de western in visueel opzicht een parel en droeg het zeer ingetogen acteerwerk van Pitt bij aan de onderhuidse spanning die de gehele speelduur voelbaar was. Mede vanwege deze succesvolle samenwerking wordt al een lange tijd uitgekeken naar Killing Them Softly, een film die eerder dit jaar kans maakte op een Gouden Palm tijdens het filmfestival van Cannes.

In het rauwe en stijlvol gefilmde Killing Them Softly speelt Brad Pitt (Fight Club, Inglourious Basterds) de rol van Jackie Cogan, een professionele handhaver in dienst van de plaatselijke maffia. Nadat het door Markie Trattman (Ray Liotta) illegaal georganiseerde pokerspel voor de tweede maal is overvallen, wordt de zeer vakkundige Cogan ingeschakeld om de zaak te onderzoeken en de jacht te openen op de mogelijke daders. Andere rollen zijn er voor ervaren acteurs als Sam Shepard (The Right Stuff), Richard Jenkins (The Visitor) en de altijd opvallende James Gandolfini (The Sopranos).

Afwijkend van de misdaadroman uit 1974, speelt het verhaal van Killing Them Softly zich af in New Orleans gedurende de verkiezingsstrijd tussen Barack Obama en John McCain in 2008. Beide presidentskandidaten zijn meermaals op de achtergrond te horen via radio en tv met speeches over hoe zij denken dat de Verenigde Staten zich kan herstellen van de financiële crisis. Op een iets te nadrukkelijke wijze gebruikt regisseur Dominik (Chopper) deze politieke achtergrond om aan te geven dat hebzucht zowel bij banken als bij de lokale maffia voorkomt. Tijdens de bijzondere openingsscène werkt deze combinatie echter wel en Dominik weet dit hoge niveau de eerste helft van de film prima vast te houden, waarbij het gekibbel tussen de twee overvallers en het originele camerawerk in positieve zin weet te verrassen.

De tweede helft van de film is duidelijk minder, waarbij vooral het rommelige script opvalt. Zo is de aanwezigheid van bepaalde personages onlogisch en worden verhaallijnen op een haastige wijze afgerond. Dit is ook spijtig voor Pitt, die deze rol schijnbaar op de automatische piloot heeft kunnen invullen. Hoewel hij de juiste uitstraling heeft voor de rol, biedt het script hem onvoldoende de mogelijkheid om van Jackie Cogan een memorabel personage te maken. Overigens heeft Pitt zijn acteerpensioen aangekondigd om zich meer te kunnen concentreren op zijn werkzaamheden als filmproducent. Hopelijk zullen zijn mogelijk laatste acteerklussen (World War Z, Twelve Years a Slave en The Counselor) een grotere uitdaging voor hem vormen.

Hoewel de Nieuw-Zeelandse regisseur Andrew Dominik met Killing Them Softly geen genreoverstijgende film heeft geproduceerd, zoals hij dat eerder wel deed met The Assassination of Jesse James by the Coward Robert Ford, weet hij van iedere scène iets moois te maken. Vooral visueel gezien lijkt hij altijd voor de meest stijlvolle optie te gaan. Dit pakt meermaals schitterend uit, waarbij vooral de in slowmotion gefilmde gewelddadige scènes een behoorlijke indruk achterlaten. Tijdens dit soort momenten toont Dominik zich een zeer bekwaam filmer met oog voor detail, al zullen sommige kijkers begrijpelijkerwijs claimen dat het wat neigt naar effectbejag.

Killing Them Softly is een uitstekende misdaadfilm die volgepropt is met zwarte humor, prima acteerwerk en keiharde actie. Regisseur Dominik toont op een effectieve wijze de onromantische kant van de misdaadwereld, waarbij de veelal dwaze personages langzaam verzeild raken in een neerwaartse spiraal die maar op één manier kan eindigen. Ondanks een vermakelijke eerste helft voelt de tweede helft wat gehaast aan en is het spijtig dat regisseur Andrew Dominik naar alle waarschijnlijkheid zijn versie van de film drastisch heeft moeten inkorten. Met meer tijd had hij wellicht ook het maatschappijkritische aspect van de film wat beter kunnen uitwerken.