Tambien la lluvia
Regisseur Sebastián (Gael García Bernal) en zijn producent Costa (Luis Todar) zijn in Cochabamba, een stad in Bolovia, om een film te maken over Christopher Columbus en de enorme onrechten die de Indianen zijn aangedaan. Sebastián mag dan een idealist zijn, de reden dat Costa heeft geregeld dat ze in Cochabamba schieten, is dat de acteurs hier ontzettend goedkoop zijn. Het gaat beide heren dan ook om het maken van hun film, de rest is bijzaak. Dit wordt pijnlijk duidelijk als de stad zonder water komt door een Amerikaanse multinational die de geprivatiseerde watertoevoer heeft bemachtigd en hun hoofdrolspeler Daniel (Juan Carlos Aduviri) zich opwerpt als leider van het verzet van de stedelingen. Sebastián en Costa denken aan het gevaar dat dit oplevert voor de opnamen van hun film, maar niet aan de problemen voor Daniel en de zijnen.
Het Spaanse drama Tambien la Lluvia ("Zelfs de regen") is, behalve een dvd zonder extra's, een film-in-een-film. Er is het relaas over Columbus enerzijds en de problemen die Sebastián en zijn crew ondervinden anderzijds. Beiden gaan nadrukkelijk over de Westerse mens en de uitbuiting van de onschuldige oorspronkelijke bewoners van een (Noord- dan wel Zuid-)Amerikaans gebied. De overeenkomsten tussen de verhalen zijn dan ook schrijnend. Zeker als je weet dat de levenseisende strijd om het water in 2000 daadwerkelijk heeft plaatsgevonden in Cochabamba.
Dat behalve de multinational ook Sebastián en Costa niet netjes omgaan met de Cochabambinos (niet pejoratief bedoeld, zo schijnen ze echt genoemd te worden, red.) maakt de film nog wranger, maar ook genuanceerder. Zo beklaagt Sebastián zich bij een politicus over het armzalige inkomen dat de lokale bevolking heeft. De politicus pareert deze kritiek door te zeggen dat Sebastián zijn acteurs hetzelfde hongerloon betaalt. Een ander sterk element van scenarioschrijver Paul Laverty zijn de verschillende acteurs van de Columbus-film die het niet eens raken over de overeenkomsten en verschillen tussen de film die zij aan het maken zijn en de miserabele situatie waar de lokale bevolking in verkeert. Zo stelt een acteur heel trots te zijn op zijn personage omdat deze het opnam voor de Indianen. Maar als er rellen dreigen uit te breken en de protesterende mensen veel steun kunnen gebruiken, wil de angstige acteur weg. Columbus-vertolker Anton (Karra Elejalde) houdt hem dan voor dat hij de mensen waar zijn personage voor zou zijn opgekomen in de steek laat. De iets te opzichtige boodschap van deze in het begin wat voortkabbelende film kan niemand ontgaan: vijfhonderd jaar na Columbus is de white man's burden er niet minder op geworden.
