Resident Evil 4

Tom (Pitom)
Ruim twee jaar geleden joeg Capcom ons allemaal de stuipen op het lijf met Resident Evil 4 op de Nintendo GameCube. Als Leon Kennedy had je de ondankbare taak om in Spanje de wrede plannen van een religieuze sekte te stoppen. Deze groep, beter bekend als de Los Illuminados, veranderde met behulp van hele smerige insectjes doodnormale mensen in kwaadaardige moordenaars. Al vluchtende voor deze maniakken, waarbij je de nodige kogels in hun met het virus besmette lichamen boort, belandde Leon in uiteenlopende maar altijd sfeervolle locaties. De game vernieuwde niet alleen de Resident Evil serie zelf, maar liet de speler tegelijkertijd gameplay ervaren die in deze vorm in geen enkel spel aanwezig was. Het regende hoge cijfers in de gamemedia, en ook commercieel gezien was dit griezelige avontuur een succes. Later verschenen er ports op de PlayStation 2 en PC en nu, in tijden waar de lat een tikkeltje hoger ligt, komt er een versie speciaal voor de Wii. Hebben we hier te maken met opgepoetste vergane glorie, of weet deze titel nog altijd zijn mannetje te staan?

Om die vraag van een bevredigend antwoord te kunnen voorzien, moeten we allereerst kijken wat er is veranderd ten opzichte van het origineel. Dat blijkt bitter weinig te zijn. Inhoudelijk verschilt de game namelijk niet van de versie op de PS2. Dit betekent dat Nintendo-adepten nu ook de alleraardigste bonusmissies kunnen spelen die voorheen alleen voor de Sony aanhang beschikbaar waren, maar dat er verder niets nieuws is toegevoegd. Grafisch is de game ook gelijk gebleven en dus zitten we gewoon naar ouderwetse GameCube graphics te kijken. Voor een Wii-bezitter is dat overigens niets nieuws onder de zon.

Het enige waar wel degelijk een totaal andere draai aan is gegeven, is de besturing. Leon laat zich geheel besturen door de combinatie van de Wii-mote en de Nunchuk. Terwijl de camera je automatisch vanachter de schouder volgt, kun je door middel van de Wii-mote uiterst secuur richten. Het overhalen van de Z-trigger in combinatie met de A-knop is genoeg om een kogel met hoge snelheid uit zijn loop te doen ontsnappen. Dit alles gaat gepaard met in subtiele trilling in de controller, schieten voelde nog nooit zo natuurlijk. Herladen gaat eigenlijk net zo lekker: druk op B, schud een beetje met die stoere witte staaf en je hebt weer een vol magazijn. Zolang de voorraad strekt uiteraard.
De algehele besturing voelt zo natuurlijk dat het lijkt alsof de game van begin af aan voor de Wii is ontwikkeld. Tegelijkertijd is het een positief antwoord op de vraag of de Wii tot meer in staat is dan minigame-achtige spellen die nu vrijwel het gehele aanbod vormen.