Final Fantasy XII (import)
De speelwereld valt te verdelen in drie afzonderlijke gebieden. Allereerst zijn er steden waar je spullen kunt kopen en mensen ontmoet, ook is er meestal een kroeg en een clan hoofdkwartier te vinden (daarover later meer). De steden in Final Fantasy XII zijn enorm groot en in tegenstelling tot andere games voelen ze echt aan als steden. Vooral Rabanastre is gigantisch en je zal er zeker de nodige keren verdwalen voor dat je een beetje een gevoel krijgt hoe deze metropool in elkaar zit. De steden worden tot leven gebracht door de inwoners. De populatie van een stad bestaat niet langer uit een dozijn NPC die rustig wachten tot jij ze aanspreekt maar er lopen honderden mensen rond, sommige kun je aanspreken, andere niet. Ze geven in elk geval allemaal de indruk een eigen leven te leiden en een doel te hebben.
<\/center>
Naast de steden zijn er uiteraard ook dungeons waar de verhaallijn zich vooral afspeelt. Deze zul je moeten doorlopen om specifieke voorwerpen te vinden of om eindbazen te verslaan waardoor de verhaallijn zich verder ontrafelt. De dungeons zijn veel groter geworden dan die in de vorige Final Fantasy delen en ze bevatten gelukkig ook minder frustrerende puzzels. Savepunten zijn slim geplaatst, al hadden er wel wat meer van mogen zijn. Gelukkig is er wel voor bijna elke eindbaas een mogelijkheid om te saven! Jammer is dat dungeons nog wel steeds uit de standaardlocaties als verlaten mijnen, hoge torens en duistere ruïnes bestaan; al springen sommige dungeons er door hun schoonheid echt uit.
Naast steden en dungeons zul je de meeste tijd in het spel doorbrengen in buitengebieden. Deze fungeren als een soort wereldkaart en verbinden de steden en dungeons met elkaar. Ook de buitengebieden zijn enorm groot en alleen het doorkruisen van een van deze locaties kan al snel een uur kosten. Wil je echt elk klein gedeelte van een locatie verkennen dat ben je al snel behoorlijk wat tijd zoet. Ook hier helaas veel gebruik van standaardlocaties als jungle, woestijn, bergen en steppe. Toch zien ze er allemaal even mooi en gedetailleerd uit. Ook leuk is dat sommige gebieden aan seizoensinvloeden onderhevig zijn. Zo verandert in dorre vlakte in het regenseizoen in een groene weide. Helaas bevat Final Fantasy XII geen echte wereldkaart. Maar de verschillende gebieden zijn zo groot en afwisselend dat je wel het gevoel hebt je op een wereldkaart te bevinden, maar dan wel eentje met schaal 1:1.
<\/center>
Wat alle gebieden in Final Fantasy XII gemeen hebben is hoe mooi en gedetailleerd ze eruit zien. Om dit op de PS2 voor elkaar te krijgen heeft Square-Enix een foefje bedacht. Elke locatie is onderverdeeld in een aantal kleinere delen. Ga je van het ene deel naar het andere dan volgt er een zwart laadscherm. Dit duurt gelukkig nooit erg lang, maar helemaal naadloos zoals in Oblivion is het ook niet. Mooi is dat je vanuit een deelgebied andere delen kunt overzien. Zo is er bijvoorbeeld een locatie die zich aan een kustlijn afspeelt. Na een tijdje bereik je het hoogste punt en heb je een prachtig uitzicht over het strand waar je eerder hebt gelopen en de kliffen waar je naartoe moet. Een gebied vormt zo een geheel wat enorm bijdraagt aan het gevoel van schaal die sommige locaties oproepen. Je hebt in elk geval nooit het gevoel dat je op een klein deel van de kaart rondloopt.
<\/center>
Ook de hoofdrolspelers en de vijanden zien er in Final Fantasy XII weer prachtig uit. Deze laatste zijn weer erg origineel en kleurrijk. Ze vormen een feest der herkenning voor mensen die eerdere delen hebben gespeeld aangezien er weer veel varianten van oude monsters rondlopen. Jammer is dat de verschillende wapens die de hoofdrolspelers gedurende het spel dragen wel worden getoond, maar hun verdere uitrusting niet. Dit is vermoedelijk omdat de CGI-tussenfilmpjes geen rekening kunnen houden met alle mogelijke combinaties van uitrusting die de speler kan samenstellen. Dit haalt je toch even uit het spel. Zeker omdat het aantal tussenfilmpjes die gewoon gebruik maken van de game-engine vele malen groter is dat het aantal CGI- tussenfilmpjes (die overigens weer prachtig zijn). Misschien erg stellig, maar je merkt op dit soort momenten dat het gebruik van CGI in games zijn langste tijd wel heeft gehad.
<\/center>
Een groot kritiekpunt op Final Fantasy XII is de camera, en dan vooral de bediening daarvan. Het spel heeft geen automatische camera maar je moet deze zelf bedienen om een zo goed mogelijk zicht op de actie en omgeving te krijgen. Dit werkt gelukkig soepel en zonder haperingen. Het is echter onbegrijpelijk dat je in een spel waar duidelijk zoveel geld en zorg aan is besteed de x- en y-axis niet kunt omdraaien! Ben je het gewend om de camera anders te bedienen dan de standaardsetting in Final Fantasy XII, dan heb je pech. Natuurlijk, na een aantal uurtjes went het wel en na 20 uur weet je niet meer beter. Maar het is en blijft echter absurd dat het niet kan. En vergeet het maar om een competitief potje Gears of War te spelen zonder de instellingen van de camera te veranderen als je een aantal uurtjes Final Fantasy XII heb gespeeld.
