De Sims 2 Huisdieren

Dag 2.
Mijn eerste patiënt, kater Blackie, was een makkie. Na hem wat geaaid te hebben om hem op zijn gemak te stellen hield ik de stethoscoop op zijn kop en ondanks dat hij een beetje protesteerde en weg probeerde te springen kon ik al snel vaststellen dat het gewoon een griepje was. Ik heb hem medicijnen gegeven en hou hem voor de zekerheid nog een dag of wat hier. Zijn baasje vond het niet leuk om hem achter te moeten laten, maar de medicijnen werken niet meteen dus het is echt beter zo.

Dag 3.
Als ik even geen patiënten te behandelen heb loop ik me suf tussen de wc, de wastafel, het fornuis en de computer. Ik heb tenslotte ook zo mijn eigen behoeftes om te voldoen. Heb ik net mijn handen gewassen, dan krijg ik al weer honger, moet ik een middagdutje doen of moet ik weer plassen. Om ruimte te maken voor het Röntgen-apparaat heb ik mijn bank weggedaan, dus als ik even rustig wil zitten omdat ik moe ben van de hele dag staan en lopen, dan moet dat in de wachtkamer. Ach ja. Ik heb online een paar kookboeken gekocht en begin al aardig door te krijgen hoe lang ik de ingrediënten in de wok moet verhitten en op welke temperatuur. Als ik lekker kook, heb ik minder snel weer honger.

Dag 4.
Gisteren en vandaag een paar lastige klanten gehad. Een hond en een kat die vol met vlooien zaten (\"ik had het helemaal niet door,\" zeiden hun eigenaren met een stalen gezicht) en natuurlijk niet in bad wilden. Dikke pech, ik aai ze tot ze rustig zijn, dan de kraan erop, inzepen, weer even aaien, afspoelen en droogföhnen maar. Vlooienshampoo is duur, maar het helpt wel. Na een paar dagen dan. Ik heb mijn eigen huisdier maar zo lang weggestopt, ik heb maar ruimte voor drie dieren tegelijk en aan Blatypus (een kruising tussen een Abessijn en een Ocicat) verdien ik nou eenmaal geen geld. Sorry Blaat. Als ik genoeg geld heb voor een groter huis mag je er weer uit.

Dag 5.
Wormenkuurtje, snel en simpel. Baasjes van de eerdere patiënten waren stuk voor stuk tevreden dus ik ben aardig in aanzien gestegen. Ze betalen nu ook wat meer en als ik de dieren nog even in bad stop en borstel voor ze ze komen ophalen krijg ik soms een bonus! Dat tikt lekker aan, ik had net nieuwe medicijnen nodig en wat te eten voor mezelf. Ik bak meestal maar gewoon een eitje, niet te duur en snel klaar. Maar af en toe wil je toch wel eens een fatsoenlijke maaltijd, nietwaar?

Dag 6.
Met het Röntgenapparaat stelde ik vast dat de hond van vandaag een gebroken poot had. Maar ik heb geen idee hoe ik die kan genezen. Volgens mijn handboek moet ik hem verbinden en veel rust geven, maar de bandages die ik heb kan ik niet kiezen in het menu. Misschien moet ik eerst een betere dierenarts worden? Ik heb het arme beestje maar doorverwezen naar een andere dierenarts hier verderop in de straat. Levert me helaas geen geld of reputatie op, maar het is beter dan het dier wel hier houden en dan onbehandeld teruggeven aan de baas.

Dag 7.
Af en toe neem ik een patiënt met wie het beter gaat mee naar het park, even met wat andere mensen praten en met hun dieren spelen. Het is mogelijk om de dieren dingen aan te leren (bedelen, pootje geven etcetera) maar ik weet niet of hun baasjes dat zouden waarderen dus ik wacht nog maar even tot ik Blatypus weer in huis kan halen. Wat spelen met een balletje of piepbeest vinden ze ook prachtig, maar het kost ze wel veel energie. Bovendien moet ik goed opletten dat er ondertussen geen nieuwe klanten binnenlopen in de wachtkamer, als ze te lang moeten wachten worden ze erg ontevreden.

Dag 8.
Eigenlijk is het leven als dierenarts in zo\'n klein dorpje best saai, er zijn maar een paar verschillende ziektes en ook de behandelingen komen steeds op hetzelfde neer. Beestje aaien, stethoscoop pakken. Als dat niets oplevert weer even aaien en met de borstel kijken of het diertje soms vlooien heeft, of vaststellen of het om wormen of een botbreuk gaat. Als je het zelf kan behandelen, beestje in de quarantaine zetten en baasje vertellen hoe lang het gaat duren. Later diezelfde dag met de behandeling beginnen: wassen en vlooienshampoo gebruiken of medicijnen toedienen. Als het niet meteen genezen is, ditzelfde de dagen erna herhalen. De ene keer is het een spaniel en de volgende keer een siamees, maar dat maakt verder ook geen enkel verschil. Ik hoop maar dat het straks als ik een grotere en luxere praktijk heb beter wordt. Dat is in ieder geval wat ik mezelf voorhou, zo blijf ik enthousiast bij iedere nieuwe klant.