Boek: Elizabeth Burton-Philips - Mam, kun je me geld lenen?

Chantal (rocha01)

Iedereen weet wel dat drugs niet goed zijn voor een mens en dat het een verslavend middel is dat een leven kan verwoesten. Maar de volledige impact die een drugsverslaving op een leven heeft -niet alleen dat van de verslaafde, maar ook van zijn omgeving- is maar moeilijk te bevatten. Laat staan dat termen als 'codependant' een belletje doen rinkelen. Elisabeth Burton-Philips ondervond het aan den lijve, en niet door één verslaafde zoon, maar door beide zoons aan de drugs te 'verliezen'. In haar boek Mam, kun je me geld lenen? vertelt zij haar verhaal, doorweven met ervaringen van één van haar zoons en andere mensen uit haar naaste omgeving. Een indrukwekkend, onthullend en bij vlagen schokkend relaas van een moeder die er alles aan doet haar zoons te 'redden'. Dat is de enige conclusie die getrokken kan worden.

Eén en één is... drie
Elisabeth kan haar geluk niet op als ze in 1976 in verwachting raakt, van een tweeling nog wel. Samen met haar man en dochtertje zal het gezin na de geboorte van de tweeling compleet zijn. Simon en Nick worden in goede gezondheid geboren en groeien op zoals dat hoort bij jongetjes, als vrolijke, vriendelijke belhamels. Het is al van meet af aan duidelijk dat de twee een bijzondere band hebben, zoals wel vaker het geval is bij eeneiige tweelingen. De scheiding van hun ouders lijken de kinderen goed verwerkt te hebben, en ook de nieuwe relatie van hun moeder met de oudere Tony pakt goed uit. De jongens zien dat hun moeder gelukkig is en dat is wat telt.

Wanneer de twee al op jonge leeftijd, op de middelbare school, in aanraking komen met softdrugs, weten ze zich niet te beheersen en beginnen met het roken en snuiven van drugs. Dit alles weten ze verborgen te houden voor Elisabeth, en ook de omgeving lijkt er weinig van af te weten. Een enkele keer worden ze 'betrapt' waarna sancties worden opgelegd zoals schorsingen van de kostschool waar de twee op zitten. Ze slagen er ondanks het drugsgebruik wel in beiden de havo af te ronden, maar een doorstroom naar het vwo is gedoemd te mislukken. De drugs beginnen de overhand te krijgen.

Totaal afhankelijk van drugs proberen ze een 'normaal' leven te leiden, met vriendin, baan, huis en 'vrienden'. Die vrienden zijn echter allemaal 'drugsvrienden' en beïnvloeden de twee dermate dat er van alle andere normale elementen in hun leven weinig terecht komt. Wanneer Simon voor de zoveelste keer ontslagen wordt, besluit hij zijn moeder over zijn drugsverslaving te vertellen. Veel langer verbergen is ook nauwelijks meer mogelijk gezien zijn totaal vervallen en vermagerde uiterlijk. Elisabeth is geschokt, maar ook vastbesloten Simon te 'genezen'. Een lange weg ligt voor hen, met veel vallen en opstaan. Die weg lijkt langer te worden wanneer ze er achter komt dat ook Nick aan de drugs ten onder dreigt te gaan. Codependant als ze is geworden (koste wat kost de twee steeds weer uit de brand te helpen wanneer ze financieel aan de grond zitten, maar daarmee hun verslaving juist te financieren) probeert ze nu beide zonen drugsvrij te krijgen. Uiteindelijk komt ze tot de conclusie dat alleen 'strenge liefde' zoals ze het zelf noemt, de redding kan zijn. Ze breekt met hen met de mededeling dat ze terug mogen komen als ze vrij van drugs zijn. Dit móet ze ook wel doen wil ze haar huwelijk met Tony niet op het spel zetten.

Wat betreft de ontknoping, wil je die niet helemaal weten, stop dan nu even met lezen, want er komt wellicht een kleine spoiler aan (al staat op het boek zelf ook al wel een en ander vermeld).

De ontknoping is bizar en doorspekt met verdriet; Nick gaat letterlijk ten onder aan zijn verslaving. Het is de dood van zijn broer dat Simon doet beseffen dat hij van drugs af moet zien te komen, hij wil en kan zijn moeder het niet aandoen twee zonen te verliezen aan deze sluipmoordenaar.

Eerlijk en open
In Mam, kun je me geld lenen? vertelt Burton onomwonden en openhartig over haar strijd tegen de drugsverslaving van haar zonen. Het boek is realistisch en nergens heb je een geromantiseerd gevoel. De wijze waarop het is geschreven is aangenaam, ondanks het zware onderwerp. De hoofdstukken zijn afwisselend opgebouwd met de vertellingen van Elisabeth zelf omkleed met gedachten en ervaringen van onder andere Simon, Tony en therapeuten en vrienden van de familie. Hierdoor krijg je een compleet beeld van de ingewikkelde en ingrijpende problematiek omtrent drugsverslaving. Cocaïne en heroïne maken een leven kapot, en niet alleen het leven van de verslaafde zelf, maar het neemt de hele omgeving met zich mee.

Dit boek kan zeer goed dienen als eyeopener voor mensen die in soortgelijke situaties zitten. Ook als hulpverleningselement kan het zeker van waarde zijn. Niets is beter dan 'ervaring' om van te leren. Zoals het intro al aangaf: Een indrukwekkend, onthullend en bij vlagen schokkend relaas van een moeder die er alles aan doet haar zoons te 'redden'. Dat is de enige conclusie die getrokken kan worden.

Uitgever: The house of books ISBN: 978 90 443 2267 5 Pagina's: 254
Waardering: