CD: Modey Lemon - Season of Sweets
Het begint er op te lijken dat er een conservatieve wind waait door het huidige rockspectrum, een retrorockwind die dit jaar met onder andere Black Mountain en The Last Shadow Puppets helemaal geen onverdienstelijk albums heeft opgeleverd. Met het album Season of Sweets trakteert de Amerikaanse driekoppige band Modey Lemon de luisteraar op een negental stampende rocknummers die als een oude Fender buizenversterker door de speakers ratelen.Donker ronkende beer
De band heeft een nogal zwaar, duister geluid wat vooral gevormd wordt door het karakteristieke geluid van de brommende basgitaar en de laag afgestemde toms van drummer Paul Quattrone. De band klinkt een beetje als de nukkige beer waar zanger Phil Boyd op het openingsnummer 'The Bear Comes Down the Mountain' over zingt. Boyd beschikt over een ingehouden, ietwat nassale stem, maar hij is ook niet te bang om het op een ouderwets schreeuwen te zetten tijdens het refrein. De gitaarpartijen zwaaien ondertussen lustig heen en weer en de brommende bas stampt samen met de drummer flink door. De sfeer is met dit aanstekelijke nummer goed gezet. De lange exercitie van scheurend geluid op 'Peacocks Eye', overigens een geweldige opbouw, komt alleen net iets te vroeg op het album.
Stonerrock & Sixties
Wat elektronisch gesis kondigt het begin van het lange slepende 'Sacred Place' aan, een heerlijk sfeervol nummer waarin de invloeden van weleer goed te horen zijn. Zanger Boyd zal ongetwijfeld aan Jim Morrison gedacht hebben toen hij zijn kronkelende, hijgende zanglijnen inzong. Aan de andere kant valt er ook wel een snufje nieuwerwetse stonerrock op Season of Sweets te ontdekken. QotSA-fans zullen zeker genieten van het ronkende 'Become a Monk'. Naarmate het album vordert, begint het ook een wat opgewektere toon aan te nemen, al blijft er zoals bij 'Ice Fields' een aardige zweem van moedeloze blues overheen hangen.
Kort doch gevarieerd rockfestijn
Modey Lemon heeft met Season of Sweets een heerlijk gevarieerd album afgenomen. Hoogtepunt is het gelijknamige nummer, een goed voorbeeld van pure, klassiek stampende rock in een nieuw jasje. De ruwe productie laat de zware muziek van deze jongens uit Pennsylvania goed tot hun recht komen. Het is alleen jammer dat niet elk nummer even aanstekelijk is en het lijkt ook alsof de band af en toe wel erg veel in één nummer wil stoppen. Ook had dit album nog wel een paar nummertjes langer mogen duren, de luisteraar is net opgewarmd wanneer het rockfestijn na negen nummers alweer aan zijn einde is gekomen.
Label: Birdman Records Datum: Mei 2008 Waardering:
