CD: James Taylor Quartet - Don't Mess With Mr. T
FEEST!
Wie Don't Mess With Mr. T. leest, denkt wellicht aan het gespierde vriendje van Hannibal uit 'The A-team', maar hier moet het toch echt gaan om Booker T. Het hele album is ondergedompeld in een jazzy-fuzzy loving-horny-hammond sfeertje. Nagenoeg instrumentaal wel te verstaan. De sound is gelikt, anders dan bijvoorbeeld de vaderlandse Lefties Soul Connection die oneindig veel vuiger en agressiever klinken.
Het album moet het hebben van de meer up-tempo nummers. Zodra het tempo eruit gaat, zoals bijvoorbeeld bij 'After the dance', blust het vuur een beetje. Het album wint behoorlijk bij het feest der herkenning. Zo zijn songs als 'Signed, Sealed, Delivered (I'm yours)' en 'Jimmy Mack' direct herkenbaar als de klassiekers die ze zijn. Maar onwillekeurig bekruipt de luisteraar het gevoel dat hij alle nummers wel op een bepaalde manier kent. Het is die typische motown groove en het James Taylor Quartet heeft die met zorg bewaard.
Aan de ene kant is dat goed, maar aan de andere kant ontbreekt daardoor soms het temperament en de verrassing. Behalve dat mij door de cover van Cleo's Mood nu eindelijk duidelijk is waar de sample van King Bee's 'Back by dope demand' vandaan komt. Ik bedoel maar: Motown is enerzijds heel herkenbaar en daardoor niet verrassend, en anderzijds ook heel lekker, warm en knuffelig. Dat laatste is ook waarom een hammondorgel zo goed bij deze muziek past.
Natuurlijk zijn de covers geen substituut voor de originelen. Verwacht ook geen opzienbarende interpretaties. Het zijn k(l)eurige en beheerste covers van feestorkest James Taylor Quartet. Zonder baanbrekende pretenties, maar soms een dipje in het energieniveau. Allez, geef de man nog een pint!
Label Rough Trade / Dome Records Datum: 7 september 2007
Waardering:
