review

CD: Di-Rect - Di-Rect

Phedre77
Alweer de vierde cd van deze jonge honden. Eigenlijk verdienen ze die benaming niet meer. Er wordt al samengewoond, luiers verwisseld en hun muziek ontstijgt de 'jonge honden'-categorie toch ook wel. In eerste instantie vind ik dat best jammer. Die combinatie van onbegrensde energie en zotte rock klonk toch prima. Maar iedereen wordt volwassen en zo ook Di-Rect. Ze klinken nog steeds helemaal als Di-Rect, maar de nummers steken toch wat anders in elkaar. Dit album bevat zowel verrassende nummers als de wat saaiere middenmoters. Je kunt nou eenmaal niet alles hebben.

Di-Rect is in 1999 opgericht door de vader van drummer Jamie Westland. Sinds dat jaar is de samenstelling nooit veranderd, alhoewel er wel eens sprake is geweest van het einde van Di-Rect. Gelukkig hoeven wij deze Nederlandse rockband voorlopig nog niet te missen. Zanger Tim Akkerman, gitarist Frans van Zoest ('Spike') en bassist Bas van Wageningen en drummer Westland waren destijds tieners en het is bewonderenswaardig dat ze die tien jaar gezond van lichaam en geest zijn doorgekomen. Ze zijn al jaren niet weg te denken uit de Nederlandse rockwereld met optredens op festivals, zo'n beetje jaarlijkse Vrienden van Amstel live bezoekjes en hun MTV-show Road Rally (waarbij ze verloren hebben van Nailpin). Ze maakten de single Blind for you met Wibi Soerjadi en combineerden zo twee muziekgenres. Begin 2007 startten ze hun theatertour, die inmiddels alweer afgelopen is, maar een succes genoemd kan worden. Het festivalseizoen breekt aan, wat betekent dat ze even weer 'normale' optredens zullen doen door het hele land. Hun ontwikkeling op rockgebied kan niet ontkend worden en hun verkenning van andere terreinen van muziekentertainment (MTV Road Rally, klassiek, theater) is voor zowel de band zelf als het publiek spannend.

De twaalf nummers op deze cd zijn twaalf unieke creaties. De een is wat meer geslaagd dan de ander, maar het geheel is een absolute voldoende met een paar prettige uitschieters. Spikes toevoeging op het laatste nummer van deze cd, Don't look back mag dan wel niet altijd zuiver zijn, maar het klinkt zo recht door zee als iets maar kan klinken en op die manier is het een geweldig eerlijk nummer. De eerste single van deze cd kwam in februari uit en heet A good thing. Het is een aangename ballad, maar dit vind ik juist een van die eerder genoemde middenmoters. I just can't stand gaat de volgende single worden, is net bekend geworden en dat vind ik een rake keuze. Het is een heerlijk rauw en lekker nummer. Wat de rest van de nummers betreft, springt Johnny er toch wel uit als fun rocknummer. Di-Rect doet het ook in de ballads wel heel aardig, maar toch komen die nummers niet zo goed uit de verf als de rocknummers. Bijna ELK nummer op de cd is enorm meezingbaar.


Het album bevat ook een opendisc-gedeelte, waar een flinke hoeveelheid extra's te vinden is als je je eenmaal geregistreerd hebt. Een wazig en donker, maar vriendelijk welkomstfilmpje heet ons welkom, waarna we de band een Second Life interview zien doen (Di-Rect gaf op 29 januari een Second Life concert). Het derde onderdeel van opendisc is een riedeltje over het winnen van een meeting met de band (alleen voor opendisc geregistreerden). Het zesde gedeelte is een verzameling wallpapers van de band. En nu heb ik twee gedeelten overgeslagen, maar dat komt omdat die twee juist het meest interessant zijn en wat extra aandact behoeven. In het gedeelte 'filmpjes' zien we een uitleg over de coverfoto (waar het managament van Di-Rect in eerste instantie tegen was), de videoclip van A Good Thing, gitaarles van Spike voor dit nummer, studiobeelden van het maken van dit album, het live-optreden bij Rigter Live met het nummer Message in a bottle en Live bij Giel 's ochtends heel erg vroeg. In de 'muziek'-sectie van dit opendisc materiaal horen we een 'live & acoustic' versie van Don't look back, waarbij Tim werkelijk erg goed klinkt. Een radio-optreden bij Evers en de demo Down volgen.

Vanwege de vele leuke extra's en de heel fatsoenlijke prijs (rond de 17 euro), vind ik de cd zeker drie sterren waard. Als de cd mij direct vanaf het begin had meegepakt en er niet wat van die middenmoters op hadden gestaan, was het vier sterren geweest. Voor de Di-Rect fan een absolute aanrader, voor de Nederlandse rockliefhebber een aanrader en voor ieder ander een check-it-out aanrader. En let op de nieuwe single, die sinds een paar dagen op tv te zien is: I just can't stand

Label: Virgin Music Releasedatum: 2 maart 2007
Waardering: