Boek: Iris Johansen - De Klopjacht

Volgens de tekst op de achterkant van het boek is Iris Johansen "een van de populairste thrillerschrijfsters van Amerika". Ik had nog nooit van haar gehoord, hoogste tijd om daar verandering in te brengen dus. Iris Johansen heeft reeds een hele reeks boeken op haar naam staan, zowel thrillers als romans. Een aantal van de thrillers draait rond forensisch beeldhouwster Eve Duncan en haar pleegdochter Jane MacGuire. De Klopjacht is een vertaling van één daarvan, Blind Alley.



Wat het werk van een forensisch beeldhouwster inhoudt, weet iedereen sinds het meisje van Nulde. Op basis van een schedel reconstrueert Eve het gezicht van het slachtoffer. In De Klopjacht wordt dit helaas slecht uitgewerkt. Als je het boek mag geloven, is dit helemaal geen wetenschap maar komt het neer op met je ogen dicht en op je gevoel wat met klei pielen, en pas als je je ogen open doet zie je dat je het evenbeeld van je pleegdochter (die helemaal niet dood is) hebt geboetseerd. Volslagen ongeloofwaardig dus, net als veel andere dingen in het boek. Zo is er een seriemoordenaar die gefascineerd is door een jonge vrouw, Cira, die bij de vulkaanuitbarsting in Herculaneum is omgekomen. Hij gelooft dat zij nog leeft, en alle vrouwen op de hele wereld die ook maar enigszins op haar lijken moeten op gruwelijke wijze dood. Zijn vader is namelijk omgekomen bij een opgraving in Herculaneum, en dat is haar schuld. Het is niet moeilijk te raden wie er dus uiteraard sprekend op Cira lijkt. Jane heeft zelfs nachtmerries over haar.

Deze seriemoordenaar is tevens begenadigd hacker, hij vindt zijn slachtoffers namelijk door in de database van de Amerikaanse rijbewijsregistratie te zoeken. Gelukkig worden Eve, haar man Joe, en Jane bijgestaan door antieksmokkelaar en oplichter Trevor, die zelf ook niet vies is van een partijtje hacken. Hij dringt zich onder valse voorwendselen aan hen op als beschermer van Jane en zelfs als blijkt dat hij niet is wie hij zegt te zijn blijft men gretig gebruik maken van zijn diensten. Uiteindelijk wordt een uitgebreide val op poten gezet om de seriemoordenaar te vangen in de tunnels onder Herculaneum, met Jane als het ultieme lokkertje. Om de moordenaar naar Herculaneum te krijgen hackt Trevor allerlei online krantensites en zet er zelf nieuwsberichten op over zogenaamde opgravingen.

De personages in De Klopjacht zijn oppervlakkig en weinig sympathiek. Ze ontwikkelen zich nauwelijks gedurende het boek en je bouwt er geen band mee op. Jane is door haar verleden als wees in diverse pleeggezinnen veel volwassener dan ze op haar leeftijd van zeventien zou moeten zijn. Dit wordt door de schrijfster keer op keer benadrukt om maar te kunnen verklaren waarom Jane reageert zoals ze reageert. Tegelijkertijd begint Jane te puberen en koestert ze ontluikende seksuele gevoelens ten opzichte van een man die vele jaren ouder is en van wie ze eigenlijk niets moet hebben. Die gevoelens zijn wederzijds. Dat klinkt spannender dan het is, het boek blijft erg oppervlakkig en enige karakterontwikkeling is er niet bij. Het verhaal is bovendien erg voorspelbaar, je ziet al van verre aankomen wat er gaat gebeuren en de momenten die spannend bedoeld zijn, zijn dat nauwelijks.

Een zeer teleurstellende introductie met Iris Johansen dus. Twee sterren.



Uitgever: Uitgeverij Sijthoff ISBN: 90 245 5723 2 Pagina's: 335
Waardering:


Must See/Buy/Do
Aanrader
Redelijk
Tsjaa...
STAY AWAY!!!!