Theater Review: Dogtroep in Leidsche Rijn

Mariët (Meiske78)
Dit keer is de locatie de Vleuterweide in Leidsche Rijn. In de nabije toekomst zullen hier 6000 woningen verrijzen, maar nu is het niet veel meer dan een kale zandvlakte. In de workshop, waar ik voorafgaand aan de voorstelling aan mee doe, wordt verteld dat de locatie eigenlijk een kruispunt is tussen het verleden en de toekomst. "In de buurt van de speelplek is een oud Romeins schip opgegraven, of althans: de resten ervan. En hier voorbij dat groepje bomen zie je de toekomst: een rijtje huizen is in aanbouw."


Maar ik zal bij het begin beginnen. Ik word van station Vleuten opgehaald door Septimia (die ik om het makkelijk te houden ook gewoon Sien mag noemen), die niet te missen is dankzij haar fluoriserende oranje pak (mét bijpassende klompen!) Na een korte rit in een klein busje, komen we aan bij een grote loods, speciaal neergezet voor de voorstelling. Iedere bezoeker moet een emmertje pakken en daar een schepje zand indoen, wat we dus ook braaf doen. Overal op het terrein lopen mensen met een metalen emmertje in hun hand, wat een erg grappig gezicht is. In de loods is ook een mogelijkheid om te eten, maar ik ga, zoals gezegd, meedoen aan de workshop. Sien wordt bijgestaan door Elise (voor de eenvoud 'Lies') en samen vertellen ze in eerste instantie iets over de werkwijze van de dogtroep aan de hand van een zandtafel, waarop wij met behulp van wat voorwerpen (zoals een theezeefje, plastic soldaatjes en een bierflesje) een setting maken. Lies legt uit dat van die verschillende beelden uiteindelijk door de regisseur een geheel gemaakt moet worden. (De ark van Noach van de ene persoon in de workshop kan samengebracht worden met de waterplas die iemand anders heeft voorgesteld.)

Vervolgens gaan we met zijn allen bouwen aan een paradijs op aarde. Met oude en nieuwe materialen moeten we met een groepje van 5 mensen een 2-dimensionaal bouwwerk maken. Uiteindelijk moeten alle bouwwerken bij elkaar vanaf het terras bij de loods van de dogtroep vanzelf een 3-dimensionaal beeld geven. Mijn groepje beslist tot het maken van een Eva en een half uurtje en wat zagen, hamers en kwasten later staat ze aan de waterkant te vissen, witgeverfd en wel.


Na de workshop loopt iedereen weer met zijn emmertje zand terug naar de ingang van de loods, waar nog wat gedronken kan worden voor we naar de tribune begeleid worden om de voorstelling te gaan zien.

En daarover kun verder lezen op de volgende pagina.