Het sportmoment van TJDoornbos (2)
 |
FOK!sport presenteert "Het sportmoment van..." Elke keer vertelt een ander crewlid van FOK!sport wat hun ultieme of memorabele sportmoment is. Dit keer is het de beurt aan TJDoornbos. Het vorige sportmoment was van nyny83. |
Ook voor mij is dit het tweede sportmoment. Het eerste ging over voetbal en dus moest mijn tweede over mijn andere grote passie, racen, gaan. Daarover zijn vele momenten te kiezen. Ik kijk zelf sinds 1997, dus ik kan over België in 1998 vertellen, of de manier waarop Michelin de fans liet stikken in Amerika in 2005.
Uiteindelijk heb ik voor de race van 14 september 2008 gekozen, de Grand Prix van Italië. Dat was de dag waarop, in mijn ogen, toekomstig veelvoudig kampioen Sebastian Vettel zijn eerste race in de Formule 1 overtuigend won. Eigenlijk begon het op zaterdag al. Ik moest werken en kon daardoor niet kijken naar de kwalificatie. Gelukkig hielden twee vriendinnen me goed op de hoogte via sms. Al snel kreeg ik door dat er gekke dingen konden gebeuren. Aan het eind van de sessie bleek dat ook wel.
Ondanks dat ik een groot Button-fan ben (ja; ook in 2007 en 2008 ondanks de beroerde resultaten) hoopte ik die zondag dat Vettel in die Toro Rosso zou stunten. Vlak voor de start begon mijn hartslag te stijgen. Toen ze weg waren en Sébastien Bourdais bleef staan, steeg die nog hoger. Want ja als de ene bolidie van een team kapot kan, kan de andere dat ook.
Nadat Vettel een redelijke voorsprong had werd ik langzaam minder gespannen. Tot de jonge Duitser in ronde achttien als eerste naar binnen kwam. Toen was ik wel even bang dat er wat mis zou gaan. Want ja die mannen moeten ineens aan de winnende auto sleutelen en dat zijn ze niet echt gewend. Gelukkig kwam de bolide met nummer vijftien gewoon weer de pitstraat uit.
Lewis Hamilton stopte erg laat en leek dus even de race spannend te gaan maken. Maar na zijn stop (vanaf de tweede plek en flink sneller dan Vettel) was ook die bedreiging uit de lucht. Meter voor meter besefte ik dat Vettel zou winnen als zijn auto heel bleef. De regen leek hem niet te deren. De overige coureurs evenmin. Even leken extra obstakels in de vorm van brokstukken gevaar te kunnen opleveren. Mark Webber verloor onderdelen bij een inhaalactie op Hamilton, al waren het maar kleine stukjes. In de Parabolica lagen meer delen, afkomstig van de wagens van David Coulthard en Kazuki Nakajima die elkaar raakten.
Toen ook dat Vettel niet leek te stuiten begon ik langzaam rond te sms'en naar vrienden die ook keken dat we getuige waren van de eerste overwinning van een coureur die ooit de wereldtitel zal gaan pakken. Die overtuiging heb ik na meer dan een jaar alleen nog maar meer. Sterker nog, met een deugdelijke motor en iets meer rust in zijn lijf was Vettel dit jaar denk ik kampioen geworden.
