Compromis over tekst racisme conferentie
De heftige en langdurige discussies over de Israëlische bezetting van Palestina en de slavenhandel van de afgelopen eeuwen verhinderden uiteindelijk niet dat de VN-conferentie met richtlijnen kwam.
Die zijn niet nieuw en evenmin bindend, maar ze betekenen mogelijk, indien uitgevoerd, belangwekkende verbeteringen voor talrijke mensen. Conferentieleidster Mary Robinson noemde het een doorbraak. Maar ze erkende dat het effect van de toepassing in de praktijk moet blijken. De conferentie in Durban is volgens haar slechts een eerste stap voor de aanpak van racisme.
De conferentie beveelt onder meer aan dat minderheden hun eigen taal mogen bezigen en naar hun eigen godsdienst en cultuur moeten kunnen leven.
Lidstaten moeten ervoor zorgen dat hun strafrechtelijk systeem niet discrimineert tegen bepaalde groepen. Er moet dan ook een einde komen aan de soms heersende cultuur van onschendbaarheid van medewerkers van politie en justitie als die zich aan discriminatie schuldig hebben gemaakt.
Voorts stelt de verklaring in Durban dat alle lidstaten de rechten van vluchtelingen moeten beschermen. Ze veroordeelt vreemdelingenhaat en intolerantie ten aanzien van vluchtelingen en dringt aan op snelle familiehereniging van gevluchte personen en hun verwanten.
De hete hangijzers van slavernij en de Israëlische bezetting zijn zeer prominent maar in erg algemene bewoordingen in de slottekst gezet. Slavernij wordt als misdaad tegen de menselijkheid bestempeld.
De VN-conferentie is ook bezorgd over het groeiende antisemitisme en de groeiende vijandigheid tegenover islamieten in delen van de wereld.
