Een andere Kerst, een vrijere Kerst

Vandaag leest u in de columnrubriek de winnende inzendingen van de jaarlijkse kerstverhalenwedstrijd. De users brachten de meeste stemmen uit op de columns die u hier vandaag leest. Op nummer 3 eindigde Een andere Kerst, een vrijere Kerst door Hexagon.

Ik heb het studentenhuis voor me alleen op deze kerstavond. Ik heb mijn ouders maar verteld dat ik het zo druk heb met mijn studie. Maar eigenlijk heb ik de afgelopen twee dagen vooral spelletjes spelend en televisiekijkend doorgebracht. Maar het is nog altijd beter dan dagenlang mijzelf vervelen bij mijn streng gelovige ouders. Het bezoekje aan de kerk en mijn stoffige familieleden kunnen me gestolen worden. Toch hoef ik niet eenzaam te zijn. Ik breng mijn avond door bij haar. Daar heb ik een leugentje tegen mijn familie voor over.

Ik ontmoette Anneke drie maanden geleden. Ze werkt in het café waar ik toen net was aangenomen. Haar prachtige lange zwarte haren vielen me direct op. Net als haar mooie donkere ogen en haar neusringetje. Ze studeert voor maatschappelijk werker. Heel andere koek dan mijn elektrotechniek. Toch klikte het en dat leidde snel tot meer.

Ze is zoveel leuker dan die saaie Minke, mijn vorige vriendinnetje uit het dorp van mijn ouders. Die wist al precies in welke buurt van het dorp ze wilde wonen en hoeveel kinderen er zouden gaan komen. De voorspelbaarheid maakte me zo ongelukkig dat ik dit "keurige" meisje tot spijt van mijn moeder verliet. Ik zal mijn ouders het echter nog niet aandoen om ze direct met Anneke te confronteren. En ook Anneke zelf gaat niet naar huis. Haar moeder heeft een wat alternatieve manier van leven en haat Kerstmis. We brengen Kerstmis samen door.

Ze woont in een studentenhuis in een van de minste wijken van de stad. De straten zijn smerig en overal hangt graffiti. Ook het huis zelf is vervallen. Maar het schijnt haar niet te deren. Er wordt opengedaan door Milton. Een donkere jongen met afrokapsel die in een kamer op de begane grond woont. De bekende wietlucht komt mij tegemoet. Maar hij is altijd aardig. Al vraag ik me wel eens af waar hij van leeft.

Haar kamerdeur staat open. Ze heeft de hele zolderverdieping tot haar beschikking. De kamer is fris maar wel een oase van warmte in dit troosteloze huis in deze troosteloze buurt. Ze zit op haar bank en kijkt televisie. Naar een kerstfilm die al dertig keer is herhaald. Als ze me ziet pakt ze haar bril van haar gezicht en komt ze naar me toe. We zoenen. Uit mijn tas haal ik een fles rode wijn die ik van een huisgenoot heb geleend. Op de tafel staan al twee glazen klaar.

We eten een lekker gerecht uit een Knorr-doos dat ze klaarmaakt in haar geïmproviseerde keuken. Toch smaakt het op een of andere manier net zo goed als de uitgebreide kerstdiners die mijn moeder kookt. We eten op haar salontafel waar ze ook een kaars op neergezet heeft.

Na het eten klap ik mijn laptop open. Ik heb wat films meegenomen om te bekijken. Anneke trekt een dikke sweater aan en pakt een deken wanneer we op de bank plaatsnemen. We zoenen nogmaals. Daarna zet ze haar bril op terwijl ik de film start. We zakken weg in de bank en leunen tegen elkaar. Buiten is het koud maar ik hoef niet meer naar huis. Zo voelt de Kerstmis van de vrijheid. Zo wil ik mijn Kerstmis blijven vieren. Nooit meer hetzelfde als vroeger.