Student Zoekt Scharrel

Vandaag in Student zoekt Scharrel zijn wij op bezoek bij Student Mark uit Utrecht. Mark is één van de vijf studenten die de meeste reacties kreeg op zijn oproep voor een scharrel. Wij zijn bij Mark thuis en met hem nemen wij de facebookprofielen door van de potentiële scharrels die op zijn oproep hebben gereageerd.

‘Kijk, deze wordt het dus sowieso niet. Een profielfoto van drie meisjes op een feestje. De linker is geil, de middelste eigenlijk ook maar dat zie je niet goed doordat ze een poging doet om geil te kijken naar de rechter en dat lukt niet. Natuurlijk lukt dat niet. De rechter lijkt inderdaad wel leuk op deze foto, maar haar sekslok valt over de helft van haar gezicht heen. En als je goed door de condens die op de lens zat heenkijkt, zie je duidelijke sporen van acne en een onderkin. De linker en de middelste hebben geen lekkere vriendinnetjes nodig voor hun profielfoto, zij zijn al lekker van zichzelf. De rechter heeft dat wel, om de aandacht van zichzelf af te leiden. Zo heeft ze zelfs bijna een profiel die je aan je vrienden durft te laten zien, wanneer je haar per ongeluk hebt geregeld. Die fout heb ik al te vaak gemaakt. Rechts hoeft dus niet te komen. Heeft links niet toevallig ook gereageerd?’
Terwijl Mark met zijn rechterhand de muis bedient en profiel na profiel doorklikt, zo nu en dan gapend, zo nu en dan walgend, heeft hij in zijn linkerhand een stuk pizza van gisteren. Het lijkt hem te smaken. Met zijn badjes aan zit hij op de flanken van een kratje Heineken achter zijn laptop. Ik zit op de rand van zijn bed naast hem en er kleeft een stukje gepropt toiletpapier aan mijn lange spijkerrok. Ik hoop dat Mark verkouden is.
‘Dit is wel een prima haas!’ roept Mark ineens enthousiast. Twee van zijn huisgenoten komen gelijk zijn kamer binnenstormen. ‘Vergroten, pik!’ roept de één, die eruit ziet alsof hij vaker plaatjes van meisjes op het internet vergroot. De tweede kijkt bedenkelijk en realiseert zich dan dat zijn huisgenoot een grote fout dreigt te maken. ‘Oh gast, dat is dat wijf dat vorig jaar met de Keizer mee op date diner was. Bleef hem maar bellen daarna man, zeuren om een nieuwe date, zeiken dat hij haar gebruikt had. Helemaal gek die chick. Pram.’
Ik probeer Mark een handje te helpen en ik duid hem op het profiel van Sophie, een meisje uit Leiden die volledig voldoet aan de eisen van Mark. Ze is blond, lid en eerstejaars. Net als Mark, houdt Sophie van technofeestjes, foute hitjes en neuken zonder condoom. Ik stel Mark voor dat hij haar uitnodigt voor de speeddates volgende week.
‘Jaspers, doe normaal. Ik woon in Utrecht, vrouwen in overvloed hier. Waarom zou ik in godsnaam een scharrel uit fucking Leiden willen?’

In Groningen zijn we bij Student Gijs, op de tweede ochtend dat hij zijn drie potentiële scharrels voor een paar nachten op bezoek heeft in zijn studentenhuis. Gijs heeft zich opgegeven voor Student zoekt Scharrel, omdat Groningen uiteindelijk ‘toch gewoon een klein kutdorp is waar je op een gegeven moment ook wel iedereen hebt gehad.’ Het werkte ook niet in zijn voordeel dat hij in de meest recente Almanak van het corporale Vindicat op zilver eindigde in de SOA top 10. Gijs zegt voorlopig even ‘helemaal klaar’ te zijn met studentenmeisjes, en heeft dan ook Kapster Karin, Boerin Bettie en Geile Griet uitgenodigd om zijn thuissituatie wat beter te leren kennen.
‘Het is wel heftig hoor, zo’n huis vol mannen,’ zegt Karin tegen Bettie. De twee dames in de dop staan achter het aanrecht en kijken meer verwonderd dan verongelijkt naar de afwasborstel die eruit ziet alsof het een kind wil schminken dat verkleed wil als zwarte piet. Op de vloer liggen twee lege flesjes afwasmiddel naast een halfvolle beschimmelde fles frambozensmoothie  en een volle muizenval.
‘Hier ken je as vrouw toch niet langer dan een nachtje blijven hangen!’ reageert Bettie, niet wetende dat juist deze uitspraak haar later pluspunten op zal leveren. ‘Wat vind jij nou eigenlijk zo leuk aan Gijs?’ vraagt zij haar nieuwe vriendin.
‘Ja, is niet verkeerd om naar te kijken, toch?’ antwoordt Karin. Zij zal mij later vertellen dat zij Bettie absoluut niet als een concurrente ziet voor Gijs, natuurlijk niet, nee nee nee, ze zijn hier gewoon gezellig met zijn viertjes en uiteindelijk zal vanzelf wel blijken met wie Gijs het liefste wil scharrelen, daar hoeven we niet moeilijk over te gaan doen, toch?
De deur van de wc/douche naast de keuken zwaait open. Naar  buiten komen een ondeugend wegspurtende Griet en een trotse huisoudste die niet eens een beetje zijn best doet om zijn handdoek om zich heen te slaan.

Bij student Stef uit Delft heeft zich een probleem voorgedaan. Na zijn speeddates mocht Stef drie potentiële scharrels uitzoeken die een week lang iedere nacht door hem ge-sms’t zouden kunnen worden. Stef heeft echter gelijk al met twee van de drie gekozen dates  afgesproken, buiten het programma om. Het gaat om Meike en Leonie. Met Meike is Stef nu zelfs al drie keer naar bed geweest. Welbeschouwd heeft Stef zijn keuze dus al gemaakt, nog voordat hij Leonie, Femke en de kijkcijfers een eerlijke kans heeft kunnen geven.
‘Het klopt, ik heb een fout gemaakt’, is Stef zich schuldbewust. ‘Als man in Delft krijg je niet zo veel kansen. De meisjes hebben het hier voor het uitkiezen, en zij kiezen dan toch sneller voor iemand uit de Senaat, voor iemand met een vestje. Of een wedstrijdroeier of zo. Ik doe dat allemaal niet, ik ben gewoon lui. Ik ben zelfs te lui om naar Leiden of Utrecht te gaan voor vrouwen. Als er dan ineens een zesje uit Utrecht is die het prima vindt om drie keer per week het nachtnet te pakken, dan kan ik niet zo makkelijk ‘nee’ zeggen als ik eigenlijk zou moeten <knip> van het contract dat ik bij jullie heb getekend. </knip>
Ik trek mijn spijkerrok nog eens wat verder over mijn knieën en acteer dat ik medelijden heb met Leonie en Femke, wanneer Stef hen vertelt dat zij nog slechts voor spek en bonen meedoen in de strijd om zijn voorkeurnummer 1. Leonie en Femke reageren wat apathisch op zijn woorden, en mompelen iets over dat dit soort dingen nou eenmaal zo gaan. Dat je het niet tegen kan houden. Dat het prima is zo.
Ik gooi al het plattelandsgelul dat ik de laatste jaren voor mijn werk heb moeten gebruiken in de strijd, en ik roep iets vaags over een eerlijke kans, iets over beter leren kennen, iets over normen en waarden en respect tussen man en vrouw, tussen boer en vrouw, tussen student en scharrel. Iets waarvan ik weet er nog best veel mensen in geloven, iedere week weer meer, nu al weer meer dan vijf miljoen van ons. Dat geloof je toch niet?

Student Floris uit Nijmegen legt uit waarom hij niet langer mee wil werken aan de opnames van dit seizoen.
‘Ik heb mij opgegeven voor dit programma omdat het mij wel lachen leek. Ik heb best wel eens een scharrel, ik heb zelfs wel eens een vriendinnetje. Maar een cameraploeg die mij zou volgen in mijn zoektocht naar een scharrel: het leek me wel mooi. Plat vermaak, lekker oppervlakkig, niet te serieus.
Maar toen ging ik denken: wat nou als hier een relatie uit voortkomt? Wat nou als ik één van die meisjes écht leuk ga vinden? En zij mij? Wat dan, Yvon, wat dan?
Dan heeft iedereen kunnen zien hoe het ontstond. Hoe zij eerst wekenlang bij mij langs is geweest, met nog twee andere meisjes. Hoe zij samen met die meisjes de pasta rode saus vast voor mij klaarmaakte terwijl ik nog een tentamen had. Hoe zij samen met die andere meisjes onder de wol kroop in de logeerkamer. Hoe zij samen met mij de meest ongemakkelijke, de meest onromantische en de meest geregisseerde start van een relatie in de geschiedenis van relaties heeft gekend. Alles gemonteerd, de vonk voorop. Dat wil je toch niet? In zo’n relatie gelooft toch geen mens?’

Tot slot zijn wij op bezoek bij student Bernard uit Amsterdam. Na zevenentwintig dates is hij eruit: zijn scharrel wordt Lotte, zoals al door het publiek was voorspeld, verlangd en besloten op de website van de KRO. Ze zijn echt enig samen. En zij scharrelden nog kort en gelukkig.