Mijn eerste keer in de parenclub
Voor het eerst in mijn leven naar een parenclub geweest. Er deed zich toevallig een goede gelegenheid voor en natuurlijk was ik nieuwsgierig. Ik kon me wel voorstellen wat ik er zou aantreffen: wilde seks, iedereen die het ongegeneerd met iedereen doet. Maar de werkelijkheid tartte alle verwachtingen.
Toen ik binnenkwam was de dresscode al van kracht geworden en de oproep om uit de kleren te gaan was bij de bezoekers overduidelijk niet aan dovemansoren gericht. Bij de bar zag het er uit als op het strand in Zandvoort op een warme zomerdag. Grotendeels ontblote lijven en overal handdoeken. Iedereen stond in de startblokken en het was niet voor een frisse duik. Er was nog een ander verschil met het strand en dat was een beetje jammer. Tussen al het vlees van de kiloslager ontbraken de strakke bruingebrande meiden die topless hun al dan niet chirurgisch opgewaardeerde borsten lieten bewonderen. En onder de mannelijke badgasten waren de sixpacks in geen velden of wegen te bekennen. De clientèle van een parenclub is er in soorten en maten. Maar vooral de oudere soorten en de grotere maten. Het was een parade van indrukwekkende bierbuiken, welig tierend grijs lichaamshaar, imposante heuppartijen en topzware boezems.
Voor mooie mensen moet je kennelijk niet in een parenclub zijn. Ik moest even nadenken maar toen vond ik het logisch. Zolang je mooi en jong bent en je partner verveelt je dan ruil je hem of haar gewoon in voor een andere. Maar zodra het mooiste er af is lig je minder goed in de markt en dan is inruilen niet zo vanzelfsprekend meer. Dat probleem is in een parenclub opgelost, daar wordt niet ingeruild maar geruild. Tijdelijk want na een paar proefritjes met deze of gene gaan de partners weer gezellig met elkaar naar huis.
Toch klopte er nog steeds iets niet. Ik vroeg me af waar iedereen op bleef wachten. Er werd duidelijk meer aan de bar gehangen dan afgezakt naar de ‘relaxruimtes’. Was de lust niet alleen mij maar iedereen een beetje vergaan bij het zien van de kwaliteit van de voorradige vleeswaren? Ik had het er even over met de bardame die overigens vroeger een heer was en die zich om de verandering luister bij te zetten, een angstaanjagende voorgevel had laten aanmeten. Ze reageerde onthutst toen ik zei te denken dat het in een parenclub om de seks ging. Helemaal niets bleek ik ervan begrepen te hebben. Gezelligheid, daar kom je voor, aldus Madame! Gewoon lekker ouwehoeren met een biertje in de hand. Opeens snapte ik het, een parenclub is een soort bruine kroeg. En met de thermostaat die een paar graden hoger staat is het niet onlogisch om uit de kleren te gaan. Zonder kleren vallen verschillen weg, want die vetrollen een barkruk of een relaxruimte verder zijn erg herkenbaar. Natuurlijk verdwaalt er wel eens een hand in een naburig slipje en soms meer. Maar intimiteiten, gewenst of ongewenst, dat hoort een beetje bij de kroeg, toch?
Maar goed dat ik een excuus had om mijn kleren aan te houden. Ik was er niet voor de lol maar voor mijn werk, min of meer. Dankzij mijn werk kom ik nog eens ergens en meestal met de bonus van een soort VIP behandeling. Een van de prettige kanten van de VIP-status is dat je ongegeneerd aapjes kan kijken. Vanaf de goede kant van de denkbeeldige tralies.
