Ode aan het verraad

Haar groene ogen, als ik de mijne sluit branden ze in mijn ziel. Haar blik volgt mij in dromen, als ik over straat loop, tot in de dood. De angst ontstaan uit een scrupuleus leven. De grote leugen. Het verraad.  Zij weet het: Mijn macht en voorspoed dank ik aan haar.

Vrouwen. Als de man het meest op een aap lijkt, dan de vrouw op een kat. Je kan jaren met ze samen wonen en nog steeds heb je geen benul van wat in hen omgaat. De kat en de vrouw, beiden worden ze vanaf het begin der religieuze tijden aanbeden. Van lief, spinnen, naar boos schreeuwen, krabben. Vrolijk wordt verdrietig in een flits. Mysterieus en geen hoogte van te krijgen. De magie van beesten met een eigen wil.

We begonnen bij een benzinestation, drie maanden terug. Daar zag ik mijn vrouw. Mijn werkende vrouw. Of eigenlijk, mijn vrouw die aan het werk moest zijn. Dat was ze niet, want ze stond kussend en knuffelend op het benzinestation met een andere man. Haar ogen schoten vonken die ik nog nooit had gezien. Voor het gevoel stond ik recht voor haar neus, maar ze zag me niet. Of misschien wilde ze me wel niet zien.

Ze is een heks, een charlatan. De laatste periode is ze verdomd vrolijk, aardig en lief. Ik denk schuldgevoel of de viering van het begin van het einde. Ook de seks is beter geworden. Er wordt geëxperimenteerd. Laatst nam ze een goede fles whisky en sigaren voor me mee. Ik krijg nieuwe dassen. We kijken samen naar films van James McDonald. Het lijkt alsof onze relatie een tweede leven is begonnen. Ik neem voor haar iedere dag een bos bloemen mee, heb een halssnoer voor haar gekocht en zelfs nog een mantel. Ze is een lieve schat.

Soms kom ik de man tegen op straat. Dan staan we beiden in dezelfde etalage te staren. We lijken eigenlijk erg veel op elkaar. Haar, kleur ogen, lengte. Zelfde leeftijd misschien ook. Hoe meer ik hem bekijk en op afstand probeer te leren kennen vraag ik me af: Wie is de held en wie de schurk? Weet mijn Nemesis van mijn bestaan? Ach wat zou het. Beiden volgen wij de wil van dezelfde vrouw:

Uit het niets stelde zij voor om waarheid in de leugen te verbergen. Zij speelt Freya, ik Loki. We begonnen bij een benzinestation, drie maanden terug. De mensen die wij in het dagelijks leven zijn voldoen niet meer. Onze aardse gedaantes hebben wij verkocht aan de duivel voor een rollenspel. Goddelijke Alter-ego’s om ons saaie leven te verhullen en hemelse lusten te vervullen. Tot de onschuld stopt waar het spel begint het beste dat ons ooit is overkomen.